Życie każdego człowieka można porównać do wędrówki, podczas której szuka on sensu i celu swojego życia. Nie zawsze ta droga jest prosta, pojawiają się na niej zakręty i boczne dróżki, które prowadzą nas do sytuacji wpływającej na nasze życie pozytywnie lub negatywnie, przez co w krótkim czasie może się zmienić nasz pogląd na świat, w którym żyjemy. Byt człowieka można porównać do tułaczki w poszukiwaniu sensu i celu. Staff porównuje każdego człowieka do Odysa, gdyż podobnie jak on, my też odbywamy podróże do swojej Itaki. Droga do niej nie zawsze jest prosta, pojawiają się przeciwności, którym musimy sprostać a cel jaki mamy osiągnąć, jest już nam “z góry przypisany. Juliusz Słowacki w “Kordianie” wysyła tytułowego bohatera w podróż w różne miejsca świata (Warszawa, Rzym, Watykan czy Mount Blanc), by ten mógł odnaleźć sens swojego życia. Przebywając w tych miejscach oraz spotykając różnych ludzi (papież, Laura, Wioletta) szuka odpowiedzi na dręczące go pytania o to, czym jest miłość czy religia. Podczas wędrówki zmieniają się jego ideały i tak z romantycznego kochanka zmienia się w aktywnego patriotę. Podobną sytuacje zauważamy w “Małym Księciu”. Autor w swoim dziele ukazuje wędrówkę małego chłopca między planetami. Podróż dostarcza bohaterowi wiele powodów do zachwytu jak i również wiele powodów do niezadowolenia. Dzięki niej Mały Książę poznaje, czym jest przyjaźń, miłość oraz śmierć. Bardzo rozczarowują go wartości, jakimi kierują się dorośli i nie jest w stanie ich zrozumieć. Podsumowując, życie człowieka można porównać do tułaczki w poszukiwaniu sensu i celu. Bohaterowie w przytoczonych przeze mnie tekstach literackich po odbytych podróżach przewartościowują swoje życie, często przy tym obierając inne cele w swojej doczesnej wędrówce