Czy szlachetne intencje mogą usprawiedliwić nieetyczne postępowanie? Rozważ problem, odwołując się do podanego fragmentu Dziadów części III Adama Mickiewicza, całego utworu oraz innego tekstu kultury.

W scenie, w której główny bohater „Dziadów” cz. III – Konrad przebywa w więzieniu napotkać można bardzo dużo pieśni. Jest wśród nich m.in. przywołana we fragmencie tzw. „pieśń zemsty”. Osoba ją wykonująca to młody mężczyzna, który jest wielkim patriotą troszczącym się o losy swej ojczyzny. Jest w stanie zrobić wszystko, dlatego pokusił się nawet o zemstę i zwątpienie w Boga. Uważam, iż szlachetne intencje są w stanie usprawiedliwić nieetyczne i niemoralne postępowanie. Swoją tezę postaram udowodnić odpowiednimi argumentami.

Przywołany fragment to pieśń Konrada, w której usłyszeć można także chór oraz mówiący podmiot. Składa się ona z czterech strof o różnej liczbie wersów w każdej ze zwrotek. W utworze dostrzec można wiele powtórzeń wyrażeń „krwi żąda” i „zemsta”, które nadają swoisty charakter pieśni, wyrażają bowiem uczucia podmiotu lirycznego, których ten w ataku szału i chęci nieposkromionej zemsty nie waha się użyć w swym wywodzie. W pierwszej zwrotce Konrad nie kryjąc się ze swoimi planami zemsty mówi jak bardzo pragnie odwetu na ciemiężycielu narodu polskiego. W drugiej zwrotce obecny w tej scenie chór powtarza to, co w pierwszej wyśpiewał Konrad. Trzecia strofa to bardzo drastyczny (możesz zamiast tego słowa użyć naturalistyczny, ale to się pojawia dopiero w „Chłopach”, których będziecie omawiać w Młodej Polsce i innych utworach z tamtego i późniejszego okresu. Polega to na opisach bardzo drastycznych – rozlewie krwi, szarpaniu ciał itd., jak chcesz to napisz drastyczny, jak nie to naturalistyczny, ale może się przywalić do Ciebie skąd to wiesz – chyba, że już o tym wspominała) opis zemsty na wrogu. Mściwy patriota planuje iść na wroga, wypić jego krew, ciała ich rozrąbać toporem a ręce i nogi gwoździami przybić (niczym w Biblii). Ostatnia strofa „pieśni zemsty” (jak na lekcji zapisywała bez cudzysłowu to nie musi być w nim) to przedstawienie potępionej duszy nieprzyjaciela. Ponad wszystko chce „wydusić” nieśmiertelność wroga i go pokonać.Utwór ma charakter pieśni tyrtejskiej – zagrzewającej i nawołującej do walki na śmierć i życie. Konrad, wykonujący pieśń pragnie zemsty na ciemiężycielu narodu polskiego. Pragnie nastawić innych przeciwko wrogom. Jego celem jest przekonanie ich do podjęcia walki i wygrania jej, aby wreszcie jego ojczyzna była wolna – bez wrogów krzątających się po niej.Konrad wprawdzie zdradził swoje ideały – pieśń ma charakter pogański mimo, iż był wierzący – zwątpił w Boga. Podjął to jednak w słusznej sprawie i takie postępowanie jak najbardziej jest wybaczalne.

Inną postacią, której postępowanie, choć nie do końca moralne i etyczne było bardzo szlachetne jest Robin Hood. To bohater średniowiecznych angielskich legend ludowych, który słynął z grabieży na bogatych osobach a pozyskany łup oddawał biednym, którzy bardziej tego potrzebowali. Mimo, iż jego postępowanie było bardzo złe to jednak spoglądając bardziej na cel – można go usprawiedliwić. Chciał dobrze, bowiem nie zabierał skradzionych przedmiotów dla siebie a jedynie je rozdawał biednym i potrzebującym. Jego intencje były zatem bardzo szlachetne, można przymknąć oko na sam czyn.

Również w historii odnaleźć można wiele osób, które walczyły w obronie swojego własnego kraju (szczególnie rycerze, np. Zawisza Czarny). Bohater ten wielokrotnie brał udział w wyprawach przeciwko Turkom w szeregach rycerstwa europejskiego. Zawisza wstąpił w nie na polecenie króla Węgier i za wszelką cenę chciał zachować swój honor walcząc. Czyn był haniebny – bo krzywdził innych, ale obrona kraju i honoru była dużo ważniejsza niż samo działanie. Dlatego mówi się o nim jako szlachetnym i prawym rycerzu a nie mordercy.

Na podstawie powyżej przytoczonych argumentów oraz analizy przywołanego fragmentu „Dziadów, cz. III” można skonstatować, iż teza postawiona na początku pracy została w pełni udowodniona, bowiem szlachetne intencje mogą usprawiedliwiać nieetyczne podsumowanie. Zarówno bluźniercza pieśń Konrada z dramatu Mickiewicza, bohater angielskich legend – Robin Hood oraz średniowieczny rycerz – Zawisza Czarny nie postępowali do końca etycznie. Dopuścili się antypatycznych poczynań, działali jednak w bardzo słusznej sprawie. Dlatego wówczas przymyka się oko na sam czyn, a ważniejsza staje się jego intencja. Wszystko czynili dla dobra ogółu, a nie swego własnego. Woleli poświęcić siebie i postępować nieetycznie w celu zapewnienia dobrobytu przyszłym pokoleniom.