Jacques Louis David urodził się 30 sierpnia 1748 w Paryżu, zmarł 29 grudnia 1825 w Brukseli. Był francuskim malarzem doby neoklasycyzmu. J. L. David był uczniem Jeana Marie Viena. W 1774 uzyskał prestiżowe stypendium Prix de Rome i wyjechał do Włoch. Poznał tam sztukę antyku, a także poglądy A.R. Mengsa i J.J. Winckelmanna. W roku 1784 został wybrany do Akademii Królewskiej. W tym okresie życia malował wielkoformatowe obrazy o tematyce antycznej np. Belizariusz przyjmujący jałmużnę 1780-1781, Andromacha opłakująca Hektora 1783, Śmierć Sokratesa 1787, Liktorzy przynoszą Brutusowi zwłoki jego synów 1789. Podczas pobytu we Włoszech w 1784 namalował słynny obraz Przysięga Horacjuszy, który został wystawiony rok później na Salonie. Dzieło Jacques’a Louisa Davida wzbudziło ogromną sensację. Obraz został uznany za artystyczny wzór cnót obywatelskich oraz swego rodzaju manifest neoklasycyzmu. W czasie rewolucji francuskiej David był członkiem jakobińskiego Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego. Przyjaźnił się z Robespierrem. J. L. David głosował za zgilotynowaniem króla Ludwika XVI i królowej. Jako artysta miał decydujący głos w sprawach sztuki we Francji ponieważ był członkiem Konwentu Narodowego i komisji sztuki. Malował propagandowe obrazy (m.in. szkic malarski Przysięga w sali do gry w piłkę 1790) oraz projektował dekoracje plastyczne do rewolucyjnych uroczystości. Po upadku Robespierre’a był na krótko uwięziony. W okresie konsulatu i cesarstwa popierał Napoleona i był jego nadwornym malarzem. Malował wówczas podniosłe dekoracyjne obrazy nawiązujące do włoskiego renesansu i barokowych przedstawień monarchy (Bonaparte na Przełęczy św. Bernarda 1800, Koronacja Napoleona 1805-1807, Rozdanie orłów na sztandary 1810, Napoleon w gabinecie 1812). Po upadku Napoleona został skazany na banicje. Jako wygnaniec przebywał aż do śmierci w Brukseli. Jacques Louis David swoją twórczością wywarł ogromny wpływ na współczesną mu sztukę, literaturę oraz teatr. Obecnie uważany jest za filar sztuki oświecenia i głównego reprezentanta neoklasycyzmu.

[i]Informacje zaczerpnięto z darmowej encyklopedii ONET.pl WIEM (http://portalwiedzy.onet.pl) oraz z Wolnej encyklopedii – Wikipedia (http://pl.wikipedia.org)[/i]