Termin dyplomacja pochodzi od greckiego słowa diploma (gr.diploos - podwójny), czyli składający się z dwóch glinianych tabliczek. Istnieją domniemania, że był to w starożytnej Grecji akt urzędowy wydawany przez suwerena, zapewniający posłom określone przywileje. W czasach rzymskich był… Dyplomacja jest pojęciem umownym i wieloaspektowym, bardziej politologicznym niż prawnym, dotyczącym działalności kompetentnych organów państwowych - zwłaszcza służby dyplomatycznej, które realizują cele i zdania polityki zagranicznej państwa. Powyższym terminem jest określana także służba dyplomatyczna.

Ze względu na umowność terminu, pojęcie dyplomacja nie występuje w urzędowych aktach prawnych, takich jak,np.ustawa z 2001 r.o służbie zagranicznej (stosowane w ustawie terminy: służba dyplomatyczna, służba zagraniczna, funkcje dyplomatyczne, działalność dyplomatyczna, stosunki dyplomatyczne, etc.)

W postanowieniach Kongresu Wiedeńskiego z 19 marca 1815 roku znalazła potwierdzeni, m.in. zasada suwerenności państw. Zerwano z obowiązującą do tej pory praktyką, że o miejscu dyplomaty w porządku pierwszeństwa (precedencji) decydował tytuł, więzy pokrewieństwa i pozycja władcy (papież, cesarz, król, książę). Ustalono jednolite stopnie przedstawicieli dyplomatycznych i zasady pierwszeństwa. Wprowadzony regulamin podzielił agentów dyplomatycznych na trzy klasy: ambasadorów, legatów lub nuncjuszów, posłów lub równorzędnych im ministrów i innych uwierzytelnionych przy monarchch orwc chargé d’affaires akredytowanych przy ministrach spraw zagranicznych. Charakter reprezentacyjny przyznano ambasadorom, legatom i nuncjuszom. Wprowadzono zasadę, zgodnie z którą w każdej klasie przedstawiciele dyplomatyczni zajmowali miejsce w porządku pierwszeństwa w zależności od daty urzedowej notyfikacji o ich przybyciu. Jedyny wyjątek fotyczyl przedstwaiciela papieża.

Prawdziwy rozkwit prawa oraz praktyki dyplomatycznej nastąpił w XX w., zwłaszcza po II wś. Powstała wówczas ogromna sieć stałych misji dyplomatycznych. Do powszechnej praktyki weszła dyplomacja konferencyjna - ze względu na powołanie do życia wielkiej liczby organizacji międzynarodowych. A co za tym idzie dyplomacji wielostronnej. Stałe elementy precedencji: pierwszeństwo stanowisk z wyboru przed tymi z nominacji (wśród stanowisk nominowanych znaczenie ma instytucja powołującą (osoba z nominacji Prezydenta będzie miała pierwszeństwo przed osobą nominowaną przez Premiera), w przypadku pełnienia przez osobę kilku funkcji, pod uwagę należy brać stanowisko, które w precedencji zajmuje wyższe miejsce. W przypadku pozycji grupowej (wicemarszałkowie, ambasadorowie) - najczęściej najczęściej stosuje się w ustalaniu pierwszeństwa kolejność alfabetyczną (np. nazwisk lub w stosunkach międzynarodowych - nazw państw, które te osoby reprezentują), kolejność wynikająca z zasady starszeństwa (np. długość sprawowania funkcji lub pełnienia urzędu) lub kolejność wynikająca z wielkości reprezentowanej grupy (np. liczebność…)

Wyjątkowy charakter miejsca nr 9 w precedencji najważniejszych osób w państwie. Jest to istotne ze względu na dużą zmienność osób, które je zajmują w różnych uroczystościach. W zależności od sytuacji po członkach rządu powinna się znaleźć osoba pełniąca funkcję gospodarza (np. ambasadora na swojej placówce, wojewoda w swoim województwie, prezydent miasta w którym odbywają się uroczystości). Pojawianie się w tym miejscu nowej osoby powoduje przesunięcie się pozostałych osob w dół listy. Precedencja na szczeblu administracji rządowej i samorządowej: Wojewoda Marszałek Województwa Przewodniczący Sejmiku Województwa Prezes Regionalnej Izby Obrachunkowej Przewodniczący Samorządowego Kolegium Odwoławczego Wiceprzewodniczący Zarządu Województwa Wiceprzewodniczący Sejmiku Województwa Członkowie Zarządu Województwa Radni Województwa Dyrektor Generalny Urzędu Województwa Skarbnik Województwa

Jeżeli organizatorem wydarzenia będzie Prezydent miasta, wówczas zajmie miejsce po wojewodzie, marszałku i przewodniczącym sejmiku. Precedencja na poziomie powiatu: Starosta Przewodniczący Rady Powiatu Wicestarostowie Wiceprzewodniczący Rady Powiatu Członkowie Zarządu Powiatu Radni Powiatu Sekretarz Powiatu Skarbnik Powiatu

Przyjęcia (ang. party, franc. reception) stanowią najważniejszy rodzaj spotkania towarzyskiego, które gromadzi grupę wokół wspólnego stołu. Zazwyczaj służą uczczeniu jakiegoś istotnego wydarzenia w gronie szczególnie cenionym lub bliskim, znajomych lub przyjaciół. Taką formę przyjęcia określa się mianem wydarzenia towarzyskiego (ang. social event, franc. événement convival). Nie wolno organizować przyjęć w celu załatwiania spraw, nie wolno wywoływać wrażenia, że przyjęcie zorganizowane zostało w celu osiągnięcia konkretnego celu.

Coraz częściej stosuje się obecnie zazwyczaj śniadań roboczych (ang. Working lunch, franc.

“Kto przyjmuje przyjaciół i nie zadba, by wszystko było dla nich odpowiednio przygotowane, nie jest godzien posiadania przyjaciół” Anthelme Brillat-Savarin.

Przyjęcia dzielą się na stojące (które określa się zazwyczaj jako koktajl lub skromniej - lampkę wina oraz zasiadane. Formą pośrednią jest przyjęcie bufetowe (które może oznaczać zazwyczaj to, że goście wybierają dania z bufetu i jedzą na stojąco, jak i to, że przewidziano dla nich stoliki, przy których siadają z daniami przyniesionymi z bufetu.

Przed podjęciem przygotowań organizacyjnych należy dokonać wyboru typu…

Trzy typy przyjęć (robocze, oficjalne, towarzyskie): Robocze (ang. business function, franc. d’affaires), oficjalne (ang.formal function, franc. officielle) i towarzyskie (ang. social function, franc. conviviale). Na śniadania i obiady robocze zaprasza się gości bez współmałżonków, wówczas nie stosuje się zasady alternacji (przemieszania kobiet i mężczyzn). Jeżeli uczestnikiem przyjecia ma być minister, biskup, wybitny uczony niewskazane jest organizowanie przyjęcia stojącego. Podkreśleniem rangi przyjęcia jest pora organizacji (bardziej uroczyste odbywają się wieczorem). Przyjęcie…

Posiłek zwany kolacją (supper, souper) ma zawsze charakter prywatny. Souper jest także określeniem później i dość lekkiej kolacji jadanej w restauracji po zakończeniu koncertu lub spektaklu.