Oceń politykę zagraniczna i wewnętrzną Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Stanisław August Poniatowki (Antonii-przed koronacją) został koronowany na króla Polski w 1764 roku, ostatni kroł Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Jego panowanie pozostaje przedmiotem licznych sporów. Doceniany jako inicjator i stanowczy zwolennik reform ustrojowych przeprowadzonych przez Sejm Czteroletni oraz jako wielki mecenas nauki i sztuki, Stanisław August równocześnie był krytykowany przez fakt, że został wybrany na tron polski przy wsparciu Rosji, nie zdołał zapobiec rozbiorom i w konsekwencji upadkowi Rzeczypospolitej. Po wstąpieniu na tron rozpoczął realizację programu familii Czartoryskich, to jest wzmocnienia władzy królewskiej i reformy ustroju państwa.

Stanisław August Poniatowki (Antonii-przed koronacją) został koronowany na króla Polski w 1764 roku, ostatni kroł Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Jego panowanie pozostaje przedmiotem licznych sporów. Doceniany jako inicjator i stanowczy zwolennik reform ustrojowych przeprowadzonych przez Sejm Czteroletni oraz jako wielki mecenas nauki i sztuki, Stanisław August równocześnie był krytykowany przez fakt, że został wybrany na tron polski przy wsparciu Rosji, nie zdołał zapobiec rozbiorom i w konsekwencji upadkowi Rzeczypospolitej. Po wstąpieniu na tron rozpoczął realizację programu familii Czartoryskich, to jest wzmocnienia władzy królewskiej i reformy ustroju państwa. Wbrew oczekiwaniom carycy, usiłował zmodernizować i wzmocnić znajdującą się w trudnej sytuacji politycznej Rzeczpospolitą. Jego wysiłki spotkały się z opozycją zewnętrzną ze strony Prus, Imperium Habsburgów i Imperium Rosyjskiego, w których interesie leżało utrzymanie słabej pozycji Rzeczpospolitej; a także z opozycją wewnętrzną, głównie Reformatorskie działania króla doprowadziły do interwencji Rosji „w obronie ustroju Rzeczpospolitej”, a także praw dysydentów. Wkroczenie wojsk rosyjskich doprowadziło do zawiązania antykrólewskiej i antyrosyjskiej konfederacji w Barze (1768–1772), co nasiliło kryzys w państwie. Następstwem klęski konfederacji był pierwszy rozbiór Polski (1772). Mimo strat terytorialnych król nie ustawał w reformach. Jego sytuacja była o tyle utrudniona, że już w pierwszych latach panowania utracił poparcie Czartoryskich, zaś opozycja szlachecka nie zmalała. Kolejne sejmy, nie obradujące w ramach konfederacji (jak pierwsze za panowania króla), nie dawały nadziei na reformy ustrojowe. Jedynie sejmy z 1776 i 1788 działały w ramach konfederacji. W konserwatywnych, które widziały w reformach zagrożenie swoich przywilejów.W ostatniej części panowania Stanisława Augusta Sejm Czteroletni (1788–1792) dokonał istotnych reform ustrojowych. Rosja, zaangażowana w wojnę z Turcją, zachęcona przez króla propozycją antytureckiego sojuszu, zgodziła się na konfederację i przeprowadzenie częściowych reform, głównie wojska. W sejmie dominowała orientacja pruska, do której król się przychylił, czego efektem było uzyskanie poparcia sejmu i sojusz z Prusami w roku 1790. Sejm nie rozwiązał się, a jedynie dokooptował dodatkowych posłów, co dodatkowo wzmocniło stronnictwo reformatorskie. Efektem tego było uchwalenie Konstytucji 3 maja 1791 roku.Opozycja szlachecka, poparta przez Rosję, zawiązała w maju 1792 konfederację w Targowicy. Wezwane przez nią wojska rosyjskie wkroczyły do Polski. Doszło do wojny w obronie Konstytucji. Mimo umiarkowanych sukcesów nowej, powiększonej armii królewskiej, król niewierzący w szanse dalszego oporu i rozczarowany brakiem reakcji ze strony Prus, skapitulował, przystąpił do Targowicy i w 1793 wziął udział w sejmie grodzieńskim, który cofnął reformy Sejmu Wielkiego i uchwalił drugi rozbiór Polski. Mimo równie niechętnej postawy, król przyłączył się do insurekcji kościuszkowskiej (1794), na którą nie miał jednak wpływu. Po zawarciu trzeciego rozbioru (1795), oznaczającego koniec istnienia Rzeczypospolitej, król opuścił Warszawę i udał się do Grodna, pod opiekę i nadzór namiestnika rosyjskiego, po czym abdykował 25 listopada na rzecz Rosji. Stanisław August Poniatowski za swojego panowania był pod wpływem Carycy Katarzyny Wielkiej dlatego iż został wybrany na tron przez wsparcie Rosji. Jednak w trakcie panowania wprowadził 5 ważnyc reform, dlatego uważam, że gdyby Stanisław August Ponitowski nie byłby pod wpływem carycy historia Polski potoczyłaby się inaczej, zapewne lepiej.

ŻRÓDŁA: Wikipedia