Johan Wolfgang Goethe jest zaliczany jest do nurtu zwanego preromantyzmem. Okres ten często był nazwany okresem „burzy i naporu”. W powieści tej występuje bohater , określany mianem bohatera werterycznego. Książka ma formę powieści epistolarnej, tzn. powieści w formie listów. Z listów ułożonych chronologicznie układa się historia nieszczęśliwej miłości. W listach zawarta jest relacja wydarzeń, w których uczestniczył bohater a także analiza psychologiczna jest uczuć. Narracja jest subiektywna i emocjonalna. Występuje w pierwszej osobie, jako Werter i wydawca. Powieść ta pełna jest autobiografii, ponieważ autor kierował się przeżyciami swojego przyjaciela. W powieści Goethego został ukształtowany model postawy bohatera literackiego zwany „Werteryzmem”. Werteryzm kryje w sobie wszystkie cechy bohatera: wrażliwość, skłonność do miłości destrukcyjnej zakończonej samobójczą śmiercią. Werter wywodził się ze sfery mieszczańskiej. Jego pochodzenie było dla niego jednym z powodów ciągłych upokorzeń, bólu i cierpień. Matka Wertera pragnęła, aby zrobił karierę dyplomatyczną. Dlatego też zadbała o jego staranne wykształcenie. czytał Homera i malował obrazy. Bohater podkreślał, że jest samotny. Mimo tego zawsze chętnie nawiązywał nowe znajomości. Bardzo cenił prostych ludzi. Buntował się przeciwko ludziom z wyższych sfer. Sądził, że ludzie bogaci trzymają się w oddali od prostego ludu. Był wrażliwy na ludzkie problemy, starał się pomagać w ich rozwiązywaniu. Werter był człowiekiem bardzo uczuciowym. Kiedy zakochuje się w Lotcie przestaje myśleć o innych sprawach. Był świadom tego, że ta kobieta nie jest mu przeznaczona. Przestrzegany był przez ciotki, jednak to nic nie pomogło. Uczucie było silniejsze od rozumu. Werter doskonale rozumiał się z Lottą. Widział w niej bratnią duszę. Każda chwila spędzona w jej obecności była dla niego źródłem szczęścia. Uczucie to opanowuje go całego, staje się mu oddany i poświęca cały swój czas tylko i wyłącznie ukochanej. Przy niej jest szczęśliwy, a radość ogarnia każdą cząstkę jego ciała. Zupełnie zapomina, ze Lotta jest zaręczona, a za chwile stanie się mężatką. Kiedy kobieta poślubiła Alberta był bardzo zazdrosny. Uważał, że nikt nigdy nie pokocha Lotty i nie obdarzy jej uczuciem takim jak on. Werter szczególnie wrażliwy był na piękno natury. Natura jest odbiciem jego stanu psychicznego, dlatego też, kiedy jest wesoły cały świat wydaje mu się piękny, kiedy ogarnia go melancholia i smutek ma wrażenie, że wszystko jest szare i ponure, co potęguje jego uczucia. Sposób w jaki postrzega naturę zmienia jego zachowanie i odczucia. Werter utożsamiał się z naturą. Był jej bardzo oddany. Szukał w niej harmonii i spokoju, którego nie mógł odszukać wśród ludzi. Bohater odnalazł szczęście w przyrodzie. W niej doszukiwał się każdego szczegółu. Twierdził, że każde najmniejsze stworzenie mógł dojrzeć człowiek, który potrafił patrzeć uczuciem. Bulwersował się na wspomnienie o ludziach, którzy nie potrafią patrzeć w naturę, którzy nie potrafią odnaleźć w niej swojego miejsca. W naturze dostrzega postać Boga. Pojmuje naturę w sposób mistyczny. Widzi jak budzi się życie. Zauważa, że również śmierć wpisana jest w porządek natury i nie da się przed nią uciec. Twierdzi, że nie da się żyć aby nie powodować śmierci. Jemu samemu udziela się nastrój, w którym pragnie zakończyć swoje życie. Werter miał duszę artysty. Wraz z nią odziedziczył również typowe dla artysty cechy charakteru. Łatwo ulegał namiętnościom, lubił przebywać na łonie natury. Często można było go spotkać przechadzającego się lub siedzącego wśród drzew i zagłębionego w jednym z dzieł Homera czy też Osjana. Werter gardził wszelkimi normami sztuki, ponieważ uważał, że prawdziwa sztuka nie posiada żadnych norm. Do działalności artystycznej podchodził bardzo emocjonalnie. W żadnym momencie jej nie analizował tylko ją przeżywał. Werter cechuje się nadmierną uczuciowością, wrażliwością, melancholią oraz pesymizmem. Czuję się niezrozumiany przez ludzi. Ogarnięty miłością poddaje się jej bez reszty. Swoim postępowaniem sprawia ból nie tylko sobie, ale również tym, których kocha. Miłość sprawiła, że Werter z człowieka w pełni cieszącego się życiem, będącego przykładem optymisty przeradza się w osobę pogrążoną w melancholie.