Omów największe (twoim zdaniem) odkrycie astronomiczne

Uważam, że największym odkryciem astronomicznym jest teoria heliocentryczna stworzona przez Mikołaja Kopernika, polskiego uczonego i astronoma. Początek tej teorii miał swoje miejsce w Lidzbarku Warmińskim lub we Fromborku, gdzie przebywał Mikołaj Kopernik. Odbył się tam wykład dotyczący jego założeń. Wykład ten, rozpowszechniany w wąskim gronie specjalistów już przed 1514 był znany jako Commentariolus. Ale od początku. Samo dojście do tak – można by powiedzieć – absurdalnej teorii, kosztowało astronoma długie godziny spędzone nad dziełami naukowymi od starożytnych, aż do renesansowych.

Uważam, że największym odkryciem astronomicznym jest teoria heliocentryczna stworzona przez Mikołaja Kopernika, polskiego uczonego i astronoma.

Początek tej teorii miał swoje miejsce w Lidzbarku Warmińskim lub we Fromborku, gdzie przebywał Mikołaj Kopernik. Odbył się tam wykład dotyczący jego założeń. Wykład ten, rozpowszechniany w wąskim gronie specjalistów już przed 1514 był znany jako Commentariolus. Ale od początku. Samo dojście do tak – można by powiedzieć – absurdalnej teorii, kosztowało astronoma długie godziny spędzone nad dziełami naukowymi od starożytnych, aż do renesansowych. W ten sposób natrafił on u Platona, Arystotelesa, Pliniusza, Plutarcha oraz przedstawicieli szkoły Jana Buridana na ideę ruchów Ziemi: dziennego, rocznego oraz tzw. deklinacyjnego.

Po przeczytaniu tych dzieł, uczony skonstruował pierwszą część swojej teorii. Przedstawił ją w pracy, która zachowała się pod tytułem Nicolai Copernici de hypothesibus motuum coelestium a se constitutis commentariolus (Mikołaja Kopernika komentarzyk o hipotezach ruchów niebieskich; w przekładzie na język polski: Zarys podstaw astronomii), rozpowszechnianej za jego życia tylko w odpisach i napisanej najprawdopodobniej około 1507–1508 r. Teoria Polaka burzyła wszystkie teorie wysnute przez uczonych na przestrzeni wieków. Według niego Ziemia nie była już środkiem wszechświata, jak uważali naukowcy, lecz środek ten stanowiło słońce, stąd przedrostek nazwy „heliocentryzm” od „Hḗlios”, czyli słońce z języka greckiego.

Przewrót kopernikański w swojej istocie nie był nowym odkryciem, jak się powszechnie uważa, a jedynie nowym uzasadnieniem twierdzeń znanych od ponad osiemnastu stuleci. Odkrycie dokonane przez Mikołaja Kopernika polegało na odwadze myślenia i przeciwstawienia się autorytetom oraz panującym powszechnie poglądom. Kopernik był prekursorem nowożytnej tezy, opartej na przekonaniu, że w nauce nie ma niepodważalnych twierdzeń – tak zwanych „dogmatów”, a każde twierdzenie powinno być sprawdzone. Tak więc on, za pomocą dokładnych obliczeń matematycznych i swoich obserwacji dowiódł tego, że to nie Ziemia, a Słońce znajduje się w centrum, a planety krążą wokół niego po elipsach.

System heliocentryczny pozwolił Kopernikowi ustalić porządek planet i proporcje ich orbit oraz uświadomił dotychczasowe błędy w szacunkowej ocenie rozmiarów kosmosu (odległość tzw. sfery gwiazd stałych od układu planetarnego). Przy podważeniu podstawowych zasad systemu geocentrycznego (Ziemia w środku, Słońce wokół niej) Klaudiusza Ptolemeusza, Kopernik konstruując system przypisujący Ziemi status ciała niebieskiego, opierał się także na danych wynikających z obserwacji astronomicznych poprzedników, w tym na obserwacjach Klaudiusza Ptolemeusza oraz na wykonanych przezeń około 300 lat wcześniejszych obserwacjach Hipparcha (grecki matematyk, geograf i astronom). Znajomość wyników obserwacji dokonywanych na przestrzeni blisko dwóch tysięcy lat miała szczególne znaczenie dla badania ruchu powolnego.

Dlaczego to odkrycie jest tak ważne? Według mnie zmieniło ono światopogląd ludzi i ich postrzeganie wszechświata i tego, jakie zajmujemy w nim miejsce.

Bibliografia: http://www.mikolajkopernik.info/de-revolutionibus.html http://copernicus.torun.pl/nauka/astronomia/6/