Każdy podmiot dąży do stanu bezpieczeństwa. Dodatkowo każde państwo i podmiot społeczny dąży do stanu bezpieczeństwa. Co znaczy, że podmiot dąży do oddalenia zagrożenia. Jednak, żeby się tak stało trzeba mieć informacje o tym, że zagrożenie istnieje i jest realne. Dlatego musimy wiedzieć czym jest informacja i bezpieczeństwo. Stanem bezpieczeństwa określamy sytuację, w której mamy poczucie pewności istnienia, gwarancje jego zachowania i szanse doskonalenia. Stan bezpieczeństwa może być obiektywny lub subiektywny. Musimy pamiętać, że bezpieczeństwo jest stanem dynamicznym i ciągle ulega zmianie. Nie jest dane raz na zawsze. Natomiast informacją nazywamy dane (w postaci zarówno tekstu czy liczb, ale również dźwięków, zapachów itd.), dzięki którym zmniejsza się stopień niewiedzy odbiorcy oraz które wnoszą do jego świadomości element nowości. Odbiorcą tych danych może, co prawda być zarówno człowiek jak i maszyna. Zatem informacja zwiększa naszą wiedzę. Jednak występuje, też zjawisko zwane chaosem informacyjnym. Dzieje się tak gdy informacji mamy zbyt wiele i nie ma możliwości by wszystkie uzyskane informacje mogły w sposób rzetelny zwiększyć naszą wiedzę lub zmniejszyć naszą nieświadomość. Dodatkowo informacja musi być wiarygodna by mogła okazać się pomocna w kształtowaniu naszego światopoglądu. Wiemy w takim razie, czym jest bezpieczeństwo i informacja ale te dwa zjawiska współpracują ze sobą. Okazuje się, że podmiot może być bezpieczny tylko gdy posiada informacje na temat otaczającego go świata jak i świata, czy zjawisk na, które wpływu nie ma lub są z pozoru nie wpływające na życie danego podmiotu. Stan, w którym wiemy o istnieniu obiektywnego i realnego zagrożenia nazywamy stanem ostrożności. Jednak by dobrze wytłumaczyć specyfikę stanu ostrożności musimy przyjrzeć się jego przeciwieństwu, czyli stanem błogostanu. Jest to stan, w którym zagrożenie występuje lecz nie zdajemy sobie z niego sprawy. Nie posiadamy informacji o możliwym zagrożeniu. Ten stan można porównać do jazdy samochodem. Jedziemy samochodem w, którym kierowca jest pewny, że nic się nie stanie i, że jest on bezpieczny. Natomiast nie posiada informacji o jadącym z tyłu innym pojeździe, który zamierze wykonać niebezpieczny manewr wyprzedzania, który może nam zagrozić. Gdy już dochodzi do tegoż to manewru gdy okazuje się, że samochód uderza w nasz pojazd, nie jesteśmy przygotowani na zaistniałą sytuację i nasz pojazd kończy podróż w przydrożnym rowie. Przykład ten pokazuje w uproszczony sposób, że brak informacji sprawia, że nie możemy często właściwie zareagować na daną sytuację lub nie możemy wcześniej oddalić tego zagrożenia. Zwykła przejażdżka samochodem czy innym pojazdem na drogach pokazuje ile czynników wpływa na nasze bezpieczeństwo. W tym przypadku: oświetlenie drogi, wilgotność powietrza, warunki atmosferyczne, stan nawierzchni czy wiele innych. Nie mając świadomości np. o mokrej nawierzchni nie jesteśmy świadomi, że wykonywany manewr przez nas lub inny pojazd może być zagrożeniem dla naszego bezpieczeństwa. Tak więc podejmowanie decyzji w stanie nieświadomości i braku informacji może spowodować i bardzo często powoduje, że nasze decyzje są niewłaściwe. Przyrównując to dalej do jazdy samochodem. Jest to pewnego rodzaju jazda we mgle, więc gdy nic nie widzimy nie powinniśmy jechać, gdyż w stanie niepewności o zagrożeniach nie możemy podejmować odpowiednich decyzji a wiara w “ślepy traf” może przynieść niepożądane skutki. Dopiero gdy podmiot zbierze lub dostanie wszystkie informacje oraz odpowiednio je przeanalizuje wyciągając odpowiednie wnioski może podejmować decyzje. Wtedy wie o istnieniu zagrożenia, lecz podejmuje się odpowiednie decyzje by to zagrożenie oddalić. Posługując się dalej wymienionym przykładem, gdy kierowca zdobędzie informacje o sytuacji na drodze oraz inne niezbędne informacje będzie mógł podejmować odpowiednie decyzje np. na mokrej powierzchni nie będzie się zbliżał do innych uczestników ruchu w gwałtowny sposób oraz na zbyt bliską odległość. Dzięki czemu zagrożenie zostanie zmniejszone lub całkowicie oddalone. Jednak podmiot po uzyskaniu informacji jest świadomy, że mimo podjęcia decyzji umożliwiającym oddalenie zagrożenia nie zostanie ono całkowicie wyeliminowane, natomiast o świadomości zagrożenia w chwili jego występowania będzie mógł odpowiednio zareagować. Tak więc jak widać na powyższym opisie oraz przykładzie nie można podejmować odpowiednich decyzji bez informacji. Jednak dodatkowo bez informacji czyli w stanie niepewności nie można tworzyć bezpieczeństwa, gdyż tworzenie bezpieczeństwa bez informacji okazuje się bezwartościowe w chwili wystąpienia zjawiska, które jest zagrożeniem. Jednak w warunkach zagrożenia, ale dzięki informacjom jest to zagrożenie o, którym wiemy możemy a nawet właśnie wtedy podmiot powinien tworzyć bezpieczeństwo, gdyż będzie mógł dzięki odpowiednim działaniom oddalić zagrożenie oczywiście jeśli subiektywna ocena informacji jest właściwa i zgodna ze stanem faktycznym. Natomiast gdy podmiot będzie zagrożony będzie bardziej przygotowany i będzie wiedział jakie decyzje powinien podjąć i jakie skutki powinny przynieść by zagrożenie zostało oddalone. Dodatkowo podmiot powinien mieć świadomość, że nawet gdy zagrożenie zostanie oddalone to wciąż istnieje, jest to po to aby zapobiec przejścia ze sfery ostrożności do sfery błogostanu. Gdyż jak było wspomniane wcześniej bezpieczeństwo jest zjawiskiem dynamicznym i ciągle ulega zmianie.
Tak więc tylko posiadając odpowiednie informacje, które zostaną poddane naszej ocenie, możemy budować wiarygodne bezpieczeństwo dla podmiotu jak i grup podmiotów lub podmiotów zbiorowych.