Prawa Człowieka W Międzynarodowych Stosunkach

Kształtowanie praw człowieka ciągnęło się od zarania dziejów. Było to prawo niepisane, formułowane przez idee i doktryny. Tratowane zawsze jako naturalne, nieomylne, a także święte. Bez względu na nasze przynależności państwowe, rasowe, etniczne czy też wyznaniowe przysługują one każdemu człowiekowi . W chwili kształtowania konstytucjonalizmu zaczęto umieszczać prawa człowieka w konstytucjach  państw. Postępował proces internacjonalizacji prawa. Ukazała się konieczność unormowania praw człowieka przez prawo międzynarodowe . Przyjęto wiele traktatów o charakterze uniwersalnym, regionalnym i wyspecjalizowanym. Tak więc powstało prawo praw człowieka, które jest częścią prawa międzynarodowego publicznego. W tej chwili należy wyjaśnić pojęcie praw człowieka.
Prawa Człowieka „ pojęcie międzynarodowe oznaczające zespół sytuacyjnie rozwarstwionych , naturalnych możności ludzkich , co do istoty indywidualnych , ale społecznie zdeterminowanych , równych , niezbywalnych , czasowo trwałych , podmiotowo uniwersalnych, przedmiotowo i terytorialnie ( a do pewnego stopnia także kulturowo ) koniecznych i zawsze wpływających z przyrodzonej każdemu człowiekowi godności osobowej”  

Ogólne zasady prawa to niezależnie od ich pochodzenia zasady uznawane we wszystkich państwach. Wzmianką o tym jest art. 38 MTS w którym jest mowa o przyjęciu tych zasad przez wszystkie cywilizowane narody. Przykładami tych zasad są :

• „nikt nie może przekazać komuś więcej praw , niż sam posiada.”
• „nikt nie może wyciągać korzyści z własnego bezprawia.”
• „nikt nie może być sędzią we własnej sprawie.” Prawo człowieka stoi między innymi obok prawa karnego , prawa cywilnego , prawa międzynarodowego i itp. Prawo człowieka jest to szczególny rodzaj prawa podmiotowego , którego źródłem jest prawo naturalne. To dzięki tym właśnie wartościom prawa człowieka posiadają charakter :
• przyrodzony
• niezbywalny
• powszechny Charakter przyrodzony przysługuje nam z racji urodzenia a nie nadania. Charakter niezbywalny oznacza , że człowiek nie może zrzec się swoich praw. Charakter powszechny przysługuje człowiekowi niezależnie od wyznania , koloru skóry, płci czy przynależności narodu. Prawa człowieka pojawiły się już w starożytności , rozumiano je jako postulaty filozoficzne , religijne czy polityczne. W 2000 roku p.n.e. grecki myśliciel Alkimades stwierdził , że „bogowie stworzyli nas wolnymi , nikt nie ma natury niewolnika”. W Piśmie Świętym jak i w Talmudzie także zawarte są idee przyrodzonej godności człowieka i pokoju w stosunkach międzyludzkich. Wszystkie poglądy filozoficzne i religijne były bardzo istotne dla praw i idei człowieka , jednakże kłóciły się z istniejącą rzeczywistością i nie zostały umieszczone w normach prawnych. Pierwsza generacja praw człowieka została zdefiniowana i zapisana przez ONZ w Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznym w 1966 roku. Znajdują się w niej prawa podstawowe , przysługujące każdemu człowiekowi. W pierwszej generacji zaliczamy prawa : prawo do życia, prawo do wolności sumienia, prawo do wolności osobistej i także prawo do wolności wyrażania poglądów. W drugiej generacji praw człowieka zaliczamy prawa ekonomiczne , socjalne i kulturowe. Te prawa zostały zapisane w Międzynarodowym Pakcie Praw Gospodarczych , Społecznych i Kulturalnych w 1966 roku. Druga generacja gwarantuje nam prawa : prawo do pracy , prawo do ochrony zdrowia i prawo do edukacji. Trzecią generacje praw człowieka tworzą prawa solidarnościowe. Prawa te odnoszą się do zasad i praw posługujących całym zbiorowością. Do trzeciej generacji należą prawa : prawo do pomocy humanitarnej , prawo do własnej tożsamości i prawo do wolnego życia. Międzynarodowa ochrona praw człowieka to ochrona polegająca na dwójkowym rodzaju działaniach. Z jednej ze stron jest to wprowadzenie w tryb międzynarodowy praw człowieka a z drugiej zaś strony jest to ustanowienie międzynarodowych środków kontroli nad przestrzeganiem praw człowieka. Główną międzynarodową prawną podstawą praw człowieka jest Karta NZ , która wyraża podstawową wiarę w prawa człowieka między innymi w : godność , wartość osoby ludzkiej i równouprawnienie mężczyzn i kobiet. Można to traktować jako moralną podstawę systemu ONZ . System tych właśnie aktów rozpoczyna Powszechną Deklaracje Praw Człowieka. Deklaracja ta została uchwalona 10 grudnia 1948 roku i składa się z wstępu i trzydziestu artykułów zawierających podstawowe prawa człowieka. Zawarte są w niej , że wszyscy ludzie rodzą się wolni i godni co do swych praw. Z racji zróżnicowania powszechnego świata doszło do utworzenia regionalnych systemów ochrony praw człowieka. Europejskie systemy ochrony praw człowieka zostały utworzone na bazie trzech organizacji europejskich. Statut Rady Europy zawierał już pewne zapisy zawierające konieczność ochrony praw człowieka. Rada Europy uznaje zasadę rządów prawa oraz zasadę , że każda osoba znajdująca się pod jurysdykcją ma prawo korzystać z praw człowieka i wolności. Literatura ukazuje cele Rady Europy jako „ demokracja – rządy prawa – prawa człowieka”. Celem zwołania Konferencji Bezpieczeństwa była próba odejścia od „ zimnej wojny” a nie prawa człowieka. Kraje Zachodniej Europy prezentowały pogląd , że odprężenia i współpracy między państwami nie są możliwe bez akceptowania podstawowych praw człowieka. W konferencji tej brały udział wszystkie europejskie ówczesne państwa z wyjątkiem trzech państwa które nie brały udziału a były nimi Albania , Stany Zjednoczone , Kanada. Konferencja zakończyła się w dniu 1.8.1975 roku podpisaniem aktu końcowego KBWE w Helsinkach. Akt ten formułował zasadę ciągłego realizowania celów i zadań wyznaczonych w Helsinkach. Konferencja ta dała początek wieloetapowej , trwającej do dziś współpracy państw , określa się nią mianem procesu KBWE. Pierwotne prawo wspólnot nie formułowało katalogu upraw jednostki. Reguluje ono zagadnienia gospodarcze, administracyjne i techniczne. Początkowo organy Wspólnot były związane prawami jednostki , były przez nie negowane. Wspólnoty te zawierają prawa jednostki , że żaden środek niezgodny z prawami podstawowymi zawartymi w Konstytucjach Krajów Wspólnot nie może być uznany za zgodny z prawem. Następnym ważnym punktem mojej pracy będą przypadki ekstremalne w których uczestniczą ludzie , jednym z tych przypadków będzie ludobójstwo. Ludobójstwo jest zbrodnią przeciwko ludzkości , jest czynem dokonanym w zamiarze całkowitego lub częściowego zniszczenia grupy narodowej , etnicznej , rasowej czy religijnej. Państwa-stron konwencji są zobowiązane do zapobiegania zbrodniom ludobójstwa a także karania jej sprawców. Polska zaczęła uczestniczyć w tej konwencji w dniu 14 listopada 1950 roku. Następnym ważnym aspektem są zbrodnie wojenne. Zbrodnie wojenne określone są w traktacie wersalskim 1919 roku jako czyny, które naruszają prawa i zbrodnie wojenne. Obrażają moralność międzynarodową oraz powagę traktatów. Dzielą się na 3 rodzaje: zbrodnie przeciwko pokojowi, pogwałcenie praw i zwyczajów wojny i zbrodnie przeciwko ludzkość. Zacznij od pierwszego rodzaju. Zbrodnie przeciwko pokojowi czyli planowanie przygotowanie i prowadzenie wojny napastniczej albo takiej która pogwałcała traktaty. Następnie pogwałcenie praw i zwyczajów, które obejmuję morderstwa znęcanie się nad ludnością zamieszkującą okupowany obszar oraz mordowanie i złe traktowanie jeńców wojennych. Ostatnim rodzajem są zbrodnie przeciwko ludzkości. Zbrodnia przeciwko ludzkości jest pojęciem zawartym w statucie Międzynarodowego Trybunału Wojskowemu w Norymberdze powołanego w 1945 roku w Londynie na mocy porozumienia kilku państw w , który skład wchodzą : Francja, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i ZSRR. Zaliczamy do nich wyżej opisane ludobójstwo, morderstwo, eksterminację, deportację czy prześladowania. Czyny, które są nieludzkie i dokonywane z zamiarem zniszczenia całości. Na koniec przytoczę zagadnienie o przestrzeganiu praw człowieka w praktyce i w polityce zagranicznej państw. Doniosłe i bardzo ważne znaczenia przedstawia nam kwestia środków gwarantujących wykonanie postanowień traktowanych w zakresie praw człowieka. Chodzi o dwa rodzaje działań : zapobiegania naruszeniom praw człowieka i karania dokonanych wykroczeń. W tym celu ważne jest stosowanie odpowiednich procedur państwowych , a prawa człowieka są objęte ochroną międzynarodową w szczególności. Międzynarodowa ochrona praw człowieka musi być połączona jednocześnie z uznaniem prawa narodu każdego państwa.