Literatura podejmuje tematy egzystencjalne. Poruszany w nich temat jest bliski każdemu człowiekowi. Pokazuje ona realistyczny obraz ludzkiego życia i otaczającej go rzeczywistości. Głównym bohaterem dramatu Sofoklesa pt „król Edyp” jest tytułowa postać. Edyp jest władcą Teb, które nieustannie nękane jest przez zarazy i choroby. Pragnie on znaleźć i ukarać mordercę króla. Dochodzenie do prawdy odbywa się wolno i z wielkim trudem. Nad królem ciąży fatum, jednak ten za wszelką cenę próbuje oszukać los, zmienić bieg wydarzeń. O jego daremnych działaniach świadczy rozmowa z Terezjaszem. Edyp zwraca się do wieszcza, mówiąc, że ten jest lekarzem, zbawcą, ostatnią nadzieją, na uratowanie miasta. Posiada on bowiem wiedzę, która pochodzi od bogów . Apollo obwieścił, że Teby wyzwolą się spod bezwzględnej władzy choroby, jeśli morderca Lajosa zostanie ukarany. Terezjasz zna prawdę, jednak ta wiedza jest dla niego jednocześnie darem i przekleństwem. Król pragnie dowiedzieć się kto jest zabójcą jego ojca, więc w pewny sposób próbuje zmusić Terezjasza do ujawnienia prawdy, mówiąc, ze jest to jego obowiązek. Wieszcz waha się przekazać tragiczne informacje, ze względu na gwałtowne reakcje Edypa. Twierdzi, że bez względu na to czy ujawni mordercę przyszłość nie ulegnie zmianie. Zniecierpliwiony milczeniem król w „błyskach gniewu” oskarża Terezjysza o popełnienie zbrodni. Wieszcz sugeruje, że to właśnie Edyp okrył hańbą ziemię i jest przyczyną cierpień wielu ludzi. Król nie rozumie jego słów. Nie dopuszcza do siebie, że to on jest zabójcą, którego szuka. Kiedy Terezjasz w sposób bezpośredni mówi „Którego szukasz, ty jesteś mordercą” postawa Edypa i słowa, które wypowiada, nacechowane są pychą i pewnością siebie. Przekonany jest o swojej niewinnej i bezgrzesznej naturze – hybris. Między bohaterami dochodzi do szybkich dialogów, zwiększenia tempa wypowiedzi. Stychomatychia dynamizuje fragment utworu. Edyp ponownie oskarża Terezjasza. Tym razem o spiskowanie z Kreonem, który udawał jego przyjaciela, aby zdradą i podstępem przejąć tron. Terezjasz jest pozbawiony wzroku, jednak widzi więcej od Edypa. Król nie ma pojęcia, że Jokasta jest jego żoną i matką zarazem. Wieszcz mówi o klątwie, która nad nim ciąży. Informuje go, że zostanie wygnany i oślepiony, a jego dzieci także będą płacić za jego błędy. Im bardziej Edyp starał się uniknąć wypełnienia przepowiedni, tym bardziej zbliżał się do jej zrealizowania. Nieświadomie w sposób dokładny i szczegółowy wypełniał je. Mimo prób, nie mógł uwolnić się od przeznaczenia. Prawda w utworze okazała się siłą destrukcyjną, która w żaden sposób nie obroniłaby człowieka przed fatum. Przemyślenia Sofoklesa ilustrują życie człowieka, o którym nie do końca można decydować. Przyszłość jest już ustalona a los z góry nam dany.