Jagienka jest bohaterką książki H. Sienkiewicza Pt. ,,Krzyżacy”. Była córką rycerza, Zycha i Małgorzaty, która umarła gdy Jagienka była jeszcze dzieckiem. Była najstarsza z rodzeństwa, z tego powodu musiała się opiekować młodszymi dziećmi. W książce jest wiele przykładów, gdzie widać jak gorliwie opiekuje się młodszym bratem Jaśkiem. Jest spokrewniona z opatem z Tulczyna, który daży ją dużą sympatią. W Zgorzelicach była postrzegana jako surowa, skrzętna i zapobiegliwa gospodyni. Jeśli chodzi o wygląd to: ,,Wszystko w niej było piękne: i wysmukła postawa, i szerokie ramiona, i piersi jak ze skały wykute, i czerwone usta i modre oczki bystro patrzące”. Oprócz tego miała długie, ciemne rozpuszczone włosy, czasem splecione w warkocz. Była dość wysoka i szczupła. Miała cerę: ,,Jak dojrzałe jabłko” i duże niebieskie oczy. ,,Twarz miała różaną jak zorza”. Posiada wiele ciekawych cech charakteru. Zawsze wesoła, roześmiana i śmiała. Dąży do postawionych sobie celów i walczy o swoje prawa. Wszyscy (ojciec, Maćko, Zbyszko, opat) mają w niej oparcie i pomoc. Zawsze służy radą. Jest roztropna i zaradna. Potrafiła zręcznie kierować Cztanem i Wilkiem. Miała mnóstwo męskich umiejętności: potrafiła jeździć konno, polować i walczyć (,,Tobie by na wojnę chodzić”). Miała też, przysłowiowego ,,nosa” do wielu spraw np. posyłając Zbyszkowi giermka – Hlawę i idąc za Zbyszkiem do boru. W moim przekonaniu Jagienka była ideałem kobiety. Jak już wspominałem umiała mnóstwo rzeczy a przy tym posiadała niebanalną urodę. W tamtych czasach, jak i dziś posiadanie obu cech nie często występuje.