Tekst (…) Jest więc żywy i żyje wśród nas i prawda śmierci okrutna, prawda śmierci potężna nie istnieje dla niego. Powiecie może, że to metafora, że to nie jest słuszne, a jednak ta żywa prawda istnienia człowieka bez względu na to, co kto o niej mówi, jest żywą, prawdziwą i realną. Słowacki żyje dlatego, że umrzeć nie może. Zda się, jak gdyby bramy śmierci przepastne za nim zamknęły się nieszczelnie. Dla niektórych ludzi zostają one otwarte, tak, że życie i śmierć się nie rozdzielą. Zda się, że są ludzie, którzy żyć muszą dłużej, których życie trwa nie latami, a wiekami, wbrew prawdzie przyrodzenia ludzkiego. I gdy teraz szczątki Słowackiego wprowadzamy do grobowców królewskich, wiemy, że przedłużamy mu życie dalej jeszcze i że żyć będzie tak długo, aż murów Wawelu nie naruszy czas zniszczeniem, a skała, która nad Wisłą samotna tu stoi, nie ulegnie śmierci. Dajemy mu w ten sposób dłuższe życie, dłuższą prawdę bytowania, które zostają pomiędzy ludźmi. Określenie problematyki Język posiada funkcje perswazyjną, która polega na tym, że wypowiedź ma na celu wywołanie pewnej reakcji u odbiorcy. Tego typu cechy języka często są spotykane w reklamach, przemówieniach polityków, odezwach do narodu, apelach. Ich głównym celem jest wpłynięcie na zachowanie odbiorcy. Namówienie na kupno jakiegoś produktu, przekonanie do swoich racji wyborczych, wywołanie uczucia współczucia, czy rozbudzenie postawy patriotycznej. Wszystko zależy jaką intencję stawia sobie nadawca, który buduje daną wypowiedź. Jaki chce osiągnąć cel swoimi słowami. W ten celu posługuje się on odpowiednimi środkami artystycznego wyrazu, słownictwem frazeologią. Ważny jest nawet ton głosu, mimika, czy sposób mówienia. Teza Mówcy oddziałują na odbiorców za pomocą wypowiedzi, w której występuje funkcja perswazyjna, nakłaniająca. Argumenty A. W przemówieniu Józef Piłsudski przypomina sylwetkę wielkiego, romantycznego poety Juliusza Słowackiego. Przywódca wie, że mimo, iż jego ciało zamieniło się w proch to postała ciągle z nami jego żywa poezja i twórczość. Przemówienie ma na celu podkreślenie zasług poety. Dlatego mówca ciągle podkreśla jego doniosłą rolę w tworzeniu naszej historii. Tak naprawdę przemówienie przypomina prozę poetycką. Jest tu bardzo dużo epitetów, porównań, metafor, odwołań do biografii Słowackiego. Piłsudski jawi nam się tu jako wódz, dla którego jest czymś ważnym, potrafi z niej wyciągać wnioski. Ważna w tym przemówieniu jest funkcja ekspresywna, czyli tekst oddziałuje na uczucia odbiorcy, ma w nich wywołać żal po stracie kogoś wielkiego ale i dumę, że prochy wieszcza będę spoczywać na Wawelu. B. Pieśń XIV Jana Kochanowskiego działa na odbiorcę dzięki zastosowaniu funkcji perswazyjnej. . Poeta podejmuje tu aktualne tematy –wzywa rządzących do odpowiedzialności za państwo, zwraca się bezpośrednio do rządzących („Wy, którzy Pospolitą Rzeczą władacie”) –liryka apelu. Występuje szereg wezwań skłaniających do refleksji: aby władcy wyzbyli się egoizmu, aby byli sprawiedliwi i odpowiedzialni, nie kierowali się własnym dobrem, wszystkich traktowali równo, niezależnie od pochodzenia, pamiętali, że nie są bezkarni, bo mają nad sobą Boga. C. Następnie podam własny przykład. Na przykład komendy wojskowe: Naprzód marsz!, W lewo patrz!, Padnij! itp. stanowią rozkazy, tj. apele nadawców, którzy sądzą, że adresat musi zachować się zgodnie z ich wolą ze względu na typ stosunku, jaki ich łączy (oficer - żołnierze, podobnie nauczyciel - uczniowie, dyrektor jego podwładni itd.). Podsumowanie Wypowiedź retoryczna musi oddziaływać na rozum, wolę i uczucia odbiorcy, a mówca, zgodnie z łacińską maksymą, powinien „uczyć, zachwycać i wzruszać”.