W powieści Zofii Nałkowskiej pt.,,Granica" autorka porusza wiele ważnych problemów społecznych i politycznych polskiego społeczeństwa w okresie międzywojennym. Analizuje również stan młodego państwa, mówiąc o naturze ludzkiej i uwikłaniach człowieka we współczesnym świecie. Uważam zatem, że przedstawiona scena ukazaje dramatyzm oraz kluczowy charakter w utowrze i postaram się to udowodnić w mojej pracy. Poniższy fragment opisuje rozmowę Elżbiety i Zenona na temat nadejścia listu związanego z sytuacją proletariatu, którego los nikogo nie obchodzi. Każde z nich przedstawia swoje zdanie dotyczące tej sprawy. Zenon jako człowiek reprezentujący konserwantywną slitę jest bardzo niezadowolony, uważa, że władza nie jest winna problemom tych ludzi. Według niego nie potrafią zrozumieć, że ich sytuacja nie może się polepszyć. Elżbieta natomiast jest zaniepokojona całą tą sprawą. Próbuje przekonać meża do swoich racji, przypomina mu, że kiedyś miał plany i cele, do których chciał dążyć, a eraz uważa je za bezsensowne. Moim zdaniem dramatyzmem tej sceny oraz kluczowy charakter powieści polega na ukazaniu człowieka przekraczającego granicę moralną, o której mówi Elżbieta ,,Jakaś granica, za którą nie wolno przejść, za którą przestaje się być sobą". Kolejnym argumentem na poparcie mojej tezy jest granica międzyludzka. Odnosi się ona do barier jakie ludzie budują pomiędzy sobą, w swoich wzajemnych relacjach. Można tu więc onaleźć granicę między matką a dzieckiem, żoną i mężem, kochanką i kochankiem itd. W szerszym kontekście granice międzyludzkie o również różnice prezntowanych przez poszczególnych bohaterów punktów widzenia.