Konrad z „III cz. Dziadów“ A.Mickiewicza i Kordian, tytułowy bohater dramatu J.Słowackiego to dwaj romantyczni bohaterowie, którzy chcieli zmienić bierg historii, poświęcając się dla dobra ojczyzny. Jednak podobni w swych dążeniach różnili się między sobą. Obaj bohaterowie kochają ojczyznę i pragną jej wolności, chcieli uwolnić Polskę spod zaborczego jarzma. Kordian chce zabić cara a Konrad chce wprowadzić , nowy porządek w świecie za pomocą władzy otrzymanej od Boga. Różnią się jednak motywy ich działania. Dla bohatera utworu A.Mickiewicza odzyskanie wolności ojczyzny wiąże się dla niego z podporządkowaniem sobie narodu: „Co ja zechcę, niech wnet zgadną, Spełnią, tym się uszczęśliwią, A jeżeli się sprzeciwią Niechaj cierpią i przepadną”. To wyraz jego pychy i poczucia wyższości nad innymi. Uważał , że całe dobro ziemskie skupiło się właśnie na nim, i tylko on jest godny nazywać się poetą, mędrcem, prorokiem, a wręcz - Bogiem. „Depcę was, wszyscy poeci, Wszyscy mędrcy i proroki Których wielbił świat szeroki.“ Konrad ma pretensje do Boga, że tak dotkliwie doświadczył Polskę. Stwierdza, że Bóg kłamie i nie jest, tak jak mówi miłością, lecz mądrością, którą można zwyczajnie wyczytać z ksiąg i się jej nauczyć. Tak więc buntuje się on przeciw boskiej władzy, zwierzchności i panowaniu na ziemi. Z kolei Kordian tak jak Konrad cierpi z powodu niewoli narodu ale nie buntuje się przeciwko Bogu, nie bluźni Mu i nie pragnie poprawiać Jego dzieła, jakim jest świat. Chce jedynie przewodzić Polsce w drodze do wolności. Postanawia zabić cara, jednak gdy nadarza się do tego okazja nie korzysta z niej. Okazał się zbyt słaby psychicznie, by zabić drugiego człowieka. Został schwytany i zamknięty w domu wariatów, gdzie doczekał się wyroku śmierci. Kordianowi wydaje się, że zabijając cara rozwiąże problem niewoli ojczyzny, natomiast Konrad uważa, że niepodległość może być odzyskana jedynie poprzez narzucenie dyktatorskiego reżimu całemu światu. Widać tu, że bohater „Dziadów“ żądał władzy, zaś bohater Słowackiego pragnie wolności. Mimo różnic łączy tych bohaterów jedno, obaj sa poetami. Kordian jest nieszczęśliwy i wewnętrznie rozdarty. Natomiast Konrad mówi stanowczo: „Ja mistrz!”, swoją twórczość określi jako „pieśń – tworzenie”, „pieśń – nieśmiertelność”. Konrad popadł w krańcowy indywidualizm, Kordian zaś wznosił się na szczyty romantycznej fantazji, widzi zjawy, rozmawia ze Strachem i Imaginacją. Bohater Mickiewicza chciał poznać przyszłe losy Polski, a Słowackiego sens i wartość życia, za które mógłby się poświęcić. Obaj byli osamotnieni w swej walce i skazani na niepowodzenie. Obaj bohaterowie mają wiele wspólnych cech ale różnią ich motywy działania ale Kordian i Konrad pragną wolności dla swojej ojczyzny, uwolnienia jej z jarzma niewoli.