Utwór nie ma wyraźnej chronologicznej struktury. Obserwujemy dialog Krall i Edelmana- rozmawiają oni głównie o getcie ale wiele miejsca poświęcono również powojennym losom tych, którym udało się przeżyć. Powojenne sukcesy Edelmana w dziedzinie medycyny to również istotny wątek książki. Centralną postacią jest Marek Edelman. Nie był osobą, która lubiła koncentrować na sobie uwagę. Edelman pomniejsza swoją rolę zarówno w wydarzeniach czasu wojny, jak i podczas powojennych operacji chirurgicznych. Z chęcią natomiast mówi o zwykłych ludziach, którzy w czasie próby okazali się być postaciami wielkiego formatu, jako lekarze pracujący w getcie. Nieraz wielkość ich decyzji może być niezrozumiała dla człowieka, który nie przeżył okupacji. Pewna pielęgniarka zabiła nowo narodzone dziecko, by nie zamordowali go Niemcy albo przykład kobiety, która rozdała swój cyjanek dzieciom, aby nie trafiły do komory gazowej. Utwór próbuje wytłumaczyć dlaczego jedni podjęli próbę buntu, zaś inni posłusznie szli na śmierć. Marek Edelman uważa że szacunek należy się obu grupom. powstańcy chcieli godnej śmierci. Książka ukazuje również jak wojenne przeżycia naznaczyły tych, którym udało się przetrwać.