Każdy z nas w swoim życiu zmienia się i nigdy nie pozostaje taki sam. Nasze nastawienie do ludzi, zachowanie, światopogląd, a nawet uczucia i emocje ulegają przemianom. W większości przypadków czynnikiem wpływającym na te zmiany jest dojrzewanie, podczas którego wkraczamy w świat dorosłości i zdajemy sobie sprawę o powadze oraz rzeczywistym znaczeniu otaczających nas rzeczy. Widok kraju popadającego w ruiny, a nawet strata ważnej dla nas osoby jest ciężkim przeżyciem, czasami i one potrafią wpłynąć na nas, rozbudzić postawy patriotyczne, czy też świadomość tego, iż trzeba cieszyć się wszystkim co się ma i walczyć o to. W swoich utworach Adam Mickiewicz przedstawił bohaterów doznających właśnie tych przemian, z zupełnie innych powodów, jednakże w swoich dziełach nigdy nie stoją one w sprzeczności z trendami epoki. Jedną z najpopularniejszych postaci, które uległy gruntownej przemianie jest postać Jacka Soplicy, czyli księdza robaka z utworu Adama Mickiewicza pt. „Pan Tadeusz”. Jest to bohater, którego bez problemu zidentyfikujemy jako jednego z wielu przedstawicieli epoki romantyzmu. Zawód jakiego doświadczyła mu nieszczęśliwa miłość i zarzucone mu morderstwo sprawiły, iż z dumnego szlachcica przeistoczył się w tajemniczego emisariusza i patriotę Księdza Robaka. Pod takim przebraniem na terenach Polski ukrycie spełnia on swoją idee zapoczątkowania powstania narodowego na terenie Litwy. Porzuca on swoje dotychczasowe życie i poświęca miłość, aby wybrać walkę za swoją ojczyznę. Nigdy nie stawia siebie ponad innych, zawsze zachowuje równowagę i spokój podczas podejmowania kluczowych decyzji. Jest to przykład przemiany pysznego buntownika w zagorzałego patriotę, który nie działa już w pojedynkę, a zachęca i przygotowuje Polaków do walki za kraj. Kolejnym przykładem bohatera romantycznego może być postać Konrada z książki pt. „Konrad Wallenrod”. Posiada on szereg cech przyjętych jako charakterystycznych dla tej epoki. Jest to osoba, która stanęła przed konfliktem dwóch niedających się pogodzić racji. Musiał wybierać pomiędzy swoją ukochaną, a walką za ojczyznę oraz złamaniem kodeksu rycerskiego i jednoczesne splamienie własnego honoru. Używa on metod podstępu i zdrady, z myślą o wyższych wartościach oraz dobru ogółu, jednakże prowadzi to do konfliktu wewnętrznego bohatera i nie móc się pogodzić z rzeczami jakich się dopuścił popełnia samobójstwo. Największa zmiana jaka zaszła w życiu Konrada jest przeistoczenie się z mężnego i honorowego rycerza żyjącego zgodnie z kodeksem rycerskim w spiskowca starającego się obronić swoją ojczyznę przed klęską za koszt własnego imienia. Ostatnią postacią, charakteryzującą się z epoką romantyzmu jest Konrad z utworu Adama Mickiewicza pt. „Dziady cz. III”. Jego metamorfozy doświadczamy już na samym początku książki w prologu, gdzie Gustaw, po nieudanej miłości i samobójstwie, ryje na ścianie celi więziennej napis: „Umarł Gustaw, a narodził się Konrad 1 listopada 1823”. Konrad porzuca dawne cierpienia na rzecz walki za ojczyznę. Stawia dobro narodu ponad wszystko i robi to w takim stopniu, że staje do konfliktu z samym Stwórcą. Zarzuca mu brak reakcji na widok cierpienia Polaków, a jego desperacja doprowadza nawet do tego, iż jest on gotów przyrównać Boga do Cara. Konrad jest przykładem niezwykłej przemiany nieszczęśliwie zakochanego człowieka w odważnego patriotę, który na rzecz ojczyzny zdecydowany jest poświęcić wszystko, nawet samego siebie. Według Adama Mickiewicza poezja pełni bardzo ważną rolę w historii narodu, jest ona bowiem w stanie zachować pamięć o wielkich czynach zwykłych ludzi, przekazać tą wiedzę przyszłym pokoleniom i sprawić że nigdy nie zostaną one zapomniane. W jego utworach, możemy zaobserwować przemiany bohaterów widoczne z różnych punktów widzenia. Nawet najmniejszy impuls jest w stanie zmienić całe ich życie do tego stopnia, że są gotowi cierpieć dla dobra ogółu.