Geneza Prometeizm to zjawisko o rodowodzie mitologicznym. Nazwa wywodzi się od półboga Prometeusza, który wybrał życie wśród ludzi i poświęcił się dla ich dobra. Wykradł ogień z Olimpu, za co został okrutnie ukarany: przywiązano go do skały, a orzeł codziennie pożerał jego wątrobę.

Cechy i dzieła Prometeizm jest postawą charakterystyczną dla mitologicznego Prometeusza, a więc polegającą na całkowitym poświęceniu własnego życia dla dobra ludzkości. Ponadto zachowanie to wiąże się z buntowniczym stosunkiem do rzeczywistości i Boga. Prometeizm jest zatem skrajnie indywidualistycznym działaniem wybitnej jednostki. W literaturze zjawisko to istnieje już od czasów starożytnych. Mit Prometeusza stał się przedmiotem zainteresowania np. greckiego tragediopisarza Ajschylosa, który napisał słynnego „Prometeusza skowanego”.

Szczególne znaczenie prometeizm zyskał jednak w okresie romantyzmu. Stał się wręcz postawą wyróżniającą bohatera romantycznego. Najistotniejszą wartością jest w obrębie prometeizmu walka o wolność nawet za cenę cierpienia i śmierci. Cechy takie można odnaleźć w zachowaniu Konrada z III części „Dziadów”, który bluźni przeciw Bogu i chce cierpieć za miliony. Prometeizm charakteryzuje