Zemsta Niedokonana Pan Tadeusz - Jacek Soplica - Gerwazy, Stolnik Lalka- Węgiełek i Marianna Adam Mickiewicz zaś opisuje sytuacje trochę inaczej. Gerwazy wierny sługa Choreszków po zabiciu przez Jacka Soplice swojego pana poprzysięga zemstę mordercy. Po wielu latach Jacek wraca w rodzinne okolice, zmienił bardzo swoje życie. Zostaje mnichem i pod habitem oddaje wielkie usługi swojej ojczyźnie. Ratując ostatniego potomka rodu Choreszków doznaje śmiertelnych obrażeń od rosyjskiej kuli. Na łożu śmierci wyznaje swojemu największemu wrogowi swoje winy. Pragnie jedynie przebaczenia i spokoju sumienia przed śmiercią. Gerwazy przebacza mu. Przypomniana mu przez Soplice biblijna scena przebaczenia oraz szczery żal winnego wywołuje w nim ludzkie odruchy. Wyrzeka się swojej ślepej zemsty. Przyznaje się do swojego błędu i przebacza grzesznikowi jak ojciec synowi marnotrawnemu. Jacek Soplica może już w spokoju odejść z tego świata. Obie sytuacje są do siebie bardzo podobne. Jak już wspomniałem zachodzi tu przemiana zachowań bohaterów.

Niezwykłym rodzajem miłości jest relacja Marianny i Węgiełka. Dziewczyna, która wcześniej utrzymywała się z nierządu, odnalazła szczęście u boku pochodzącego z Zasławka rzemieślnika. Jednakże on, dostrzegłszy któregoś dnia Starskiego, nie mógł pogodzić się z jej przeszłością. Niemniej z opowieści bohaterów wynika, że związek Węgiełka i Marianny przetrwał, a sytuacja pary ustabilizowała się. Okazało się, że kiedy żona Węgiełka – Marianna – była jeszcze prostytutką, to Starski korzystał z jej usług, co bardzo zdenerwowało Węgiełka. Po całym zdarzeniu Węgiełek powiedział baronowi, że jego żona przed chwilą zdradzała go ze Starskim. Tydzień po odwiedzinach Węgiełka do Wokulskiego przychodzi Ochocki, który od dwóch miesięcy siedzi w Zasławku. Informuje Stacha, że prezesowa Zasławska przekazała większą część swojego majątku na cele charytatywne, zaś Starski chce wytoczyć proces trzem osobom wyznac