Zacznę, więc od wyjaśnienia, czym właściwie jest wierność. Słownikowa definicja słowa wierność mówi, iż jest to przestrzeganie zasad, norm w danym społeczeństwie, ale także dotrzymanie przysięgi małżeńskiej, życie w szczerości i zaufaniu względem drugiego człowieka itp. Nie ma jednej dokładnej definicji przyjętej przez społeczeństwo, gdyż wierność to pojęcie niewyobrażalnie obszerne i ciągle się kształtuje. Wierność często łączy się z miłością, czyli uczuciem płynącym prosto z serca do drugiej osoby. Miłość to szczęście, zaufanie, szczerość, wzajemne rozumienie się, podpora w problemach, poczucie bezpieczeństwa. Więc skoro wierność łączy się z miłością to czy wierność bez miłości ma sens? Moim zdaniem wierność bez miłości nie ma sensu, ponieważ osoby, które się nie kochają, nie mogą sobie wierzyć, ani ufać.

Pierwszym tekstem kultury, który pomoże mi w rozwiązaniu tego problemu, będzie książka „Tristan i Izolda”. Legenda o Tristanie i Izoldzie jest jedyną w swoim rodzaju średniowieczną opowieścią o miłości. Nie jest to miłość dworska, opierająca się na grze konwenansów, ale miłość będąca siłą fatalną, wywołana przez magiczny napój staje się dla kochanków przeznaczeniem, przed którym nie da się uciec. Jest to miłość wbrew wszystkiemu, wbrew prawu wasala wobec swego króla, wbrew prawu wierności małżeńskiej. Miłość Tristana i Izoldy to uczucie fatalne i zniewalające, wywołane przez magiczny eliksir. Kochankowie zapłonęli do siebie tak wielką namiętnością właśnie za jego sprawą, w ich postępowaniu widać próbę przezwyciężenia miłości, ale niestety walczą z siłą większą od siebie i są skazani na porażkę.