określając charakter sił, jakie kierują historią tytułowego bohatera tragedii „Makbet”. Szkocki książę podejmuje próbę zmiany swego losu, do czego namawiają go podszepty istot z zaświatów. Nie robi tego wbrew nim – jak uczynił to Edyp w stosunku do proroctw, a ulega ich namowom do niecnego czynu mającego przynieśc mu korzyści. Kwestia jego przeznaczenia nie jest jasna. Makbet z pewnością jawi się bowiem jako aktor w teatrze urządzonym przez siły piekielne, nie mamy jednak pewności, czy nagabujące go czarownice znały z góry finał jego historii, czy też napisany przez nie scenariusz był jedynie zarysem uzupełnionym ostatecznie przez chciwość i lekomyślność bohatera. Zabawką złośliwych bogów w tym wypadku okazuje się nie sama istota ludzka, lecz słabości, które czasem zastępują wolną wolę w roli steru, pozwalając, by ślepe przeznaczenie kierowało nami dmuchając w żagle naszych przyziemnych instynktów. Makbet mógł stać się potężnym władcą bez pomocy nadzwyczajnych istot, z własnej woli stał się jednak ich zabawką, naiwnie wierząc, że w zamian otrzyma bez wysiłku to, w co człowiek roztropny wkłada wiele lat ciężkiej pracy. Zupełnie odmienne spojrzenie proponuje Biblia, wedle której człowiek po to został obdarzony wolną wolą, by samodzielnie wypracowywać jakość swojego życia i przed Sądem Ostatecznym ponieść pełną odpowiedzialność za wszelkie wybory, jakich dokonał. Ludzie nie są zabawkami w rękach Boga, lecz dziećmi, które mogą liczyć na Jego wskazówki. Jednak każdą decyzję dotyczącą swojego życia muszą podjąć samodzielnie. Wolność człowieka jest tutaj wartością najwyższą i niezachwianą, stanowiąc nie tylko przywilej każdej jednostki, ale przede wszystkim – jej obowiązek.