Ludzie potykają się nieustannie, bo “błądzić jest rzeczą ludzką”. Postępują w sposób wiarołomny i niemoralny. Zasadniczą różnicą między popełnionymi przezeń czynami jest jednak ich świadomość, bądź popełnienie w sposób bezwiedny. Moim zdaniem człowiek powinien odpowiadać za wszystkie błędy, nawet te popełnione nieumyślnie. Na przykład prawo świeckie reguluje kwestię kary, w zależności od celowości działania sprawcy i od jego stanu psychicznego podczas przestępstwa (tzw. afektu), jednak nie zwalnia go całkowicie od jakiejkolwiek kary.     W tragedii Sofoklesa “Król Edyp” bohater zostaje wplątany w bezlitosne fatum i chociaż usiłuje wydostać się z niego wszelkimi możliwymi sposobami, nie udaje mu się do. Dopełnia strasznej przepowiedni i zabija własnego ojca i kala w łożu swoją matkę. Robi to jednak całkowicie nieświadomie, gdyż nie wie, że starzec spotkany na rozstaju dróg to Lajos, władca Teb, ani że Jokasta to jego rodzicielka. Mimo to sprowadza na naród wiele nieszczęść i zarazę. Gdy prawda wychodzi na jaw, dochodzi do samobójstwa ze strony Jokasty, a Edyp wydłubuje sobie oczy i zostaje skazany na wygnanie. Kara jest adekwatna do plugawych czynów jakich się dopuścił Edyp. Mimo, że nie zamierzał do tego doprowadzić, stały się one jego udziałem i musiał ponieść konsekwencje swojego postępowania.     Innym przykładem literackim o nieświadomych błędach są dzieci z II części Dziadów A.Mickiewicza. Nie mogą się one dostać do nieba, gdyż na ziemi nie doznały goryczy ni razu. Są w stanie zawieszenia i niepewności, bo w doczesnym życiu zaznawały jedynie rozkoszy i zabaw, nie wiedza zaś czym jest cierpienie. A jest to konieczne, aby móc dostąpić niebiańskiego progu. Dzieci te w rzeczywistości nie zawiniły z własnej woli, ale jednak ze względy na boskie wyroki, muszą zmagać się z niemożnością dostąpienia nagrody niebiańskiej.   Na końcu rozważmy przykład Latarnika, z noweli H. Sienkiewicza. Tytułowy bohater tak się zapamiętał podczas czytania Pana Tadeusza, napisanego w mowie ojczystej, że zapomniał o swoich obowiązkach i zapomniał włączyć latarnię. Doprowadził przez to do katastrofy. Nikt nie brał pod uwagę, że czytał on po raz pierwszy od wielu lat książkę w języku polski. Nikt nie myślał jakie to wywarło na nim wrażenie. Po prostu został zwolniony z posady i skazany na dalszą tułaczkę po świecie.   Jak widać z powyższych przykładów, czyn jest czynem i niezależnie od celowości działania powinien zostać ukarany, jeśli staje się przyczyną tragedii, nieszczęścia i nie spełnia wymagań ogólnej moralności.