Czym dla człowieka może być podróżowanie? Rozważ problem i uzasadnij swoje stanowisko, odwołując się do podanego fragmentu reportażu Ryszarda Kapuścińskiego oraz innych, wybranych przez siebie, tekstów kultury.

Czym dla człowieka może być podróżowanie? To pytanie jest bardzo zawiłe i trudno sprecyzować to do jednej poprawnej odpowiedzi. Pierwsze, co przychodzi mi na myśl, to chęć poznania świata, nowych kultur, obyczajów więc można to nazwać pasją, zwiedzanie z zamiłowania, bez przymusów. Tak jak ujął to w swoim reportażu Ryszard Kapuściński, Herodot, bohater o którym jest mowa ciągle jest w podróży, nie wiadomo, gdzie właściwe ma dom. Podróżowanie może być również w jakimś sensie aktem wyzwolenia, ucieczki od problemów albo wyrwania się z miejsc, gdzie jesteśmy krzywdzeni, poniżani.

Czym dla człowieka może być podróżowanie? To pytanie jest bardzo zawiłe i trudno sprecyzować to do jednej poprawnej odpowiedzi. Pierwsze, co przychodzi mi na myśl, to chęć poznania świata, nowych kultur, obyczajów więc można to nazwać pasją, zwiedzanie z zamiłowania, bez przymusów. Tak jak ujął to w swoim reportażu Ryszard Kapuściński, Herodot, bohater o którym jest mowa ciągle jest w podróży, nie wiadomo, gdzie właściwe ma dom. Podróżowanie może być również w jakimś sensie aktem wyzwolenia, ucieczki od problemów albo wyrwania się z miejsc, gdzie jesteśmy krzywdzeni, poniżani. Przykładem na to jest biblijne uwolnienie Izraelitów z niewoli egipskiej przez Mojżesza. Stał się on swoistym przywódcą, prowadzącym przez czterdzieści lat lud do Ziemi Obiecanej. Podróż może oznaczać także chęć dotarcia do jakiegoś celu jak to było w “Odysei” Homera. Zamiarem głównego bohatera był powrót do domu, jak dobrze wiemy nie był on łatwy, ale skuteczny.

Reportaż Ryszarda Kapuścińskiego opiera się w dużej mierze na tym, że Herodot, bohater słynnych “Dziejów”, był nadprzeciętnym człowiekiem, ciągle podróżował. Padają tam takie słowa, określające to, że poznawanie świata to wysiłek, pochłaniający samego podróżnika. Jak wynika z tekstu, Herodot był owładnięty żądzą zwiedzania, poznawania świata, swoje podróże uwiecznił dzięki temu, że miał talent pisarski. Postać ciągle jest gdzieś indziej, niemożliwe jest określenie miejsca, gdzie znajduje się jego cichy, domowy zakątek. Chęć zobaczenia świata jest nie tylko jego pasją, ale jego życiem. Wyprawy to chęć poznania nowego życia, odkrycia w sobie nowych emocji, zachowań, to ciągłe dociekanie do odkrycia czegoś nowego. Podróż dla Herodota jest sensem życia, spełnieniem samego siebie, sprostanie swoim wymyślonym planom, hipotezom. Jestem skłonny stwierdzić, że Herodot jest wędrowcem, istnieje dzięki podróżom, bez nich jego życie straciłoby sens.

W Biblii podróż do Ziemi Obiecanej można nazwać wędrówką, tułaczką. Wszystko zaczyna się od przemowy Boga do Mojżesza, opierającej się na tym, że prorok ma uwolnić Izraelitów z niewoli. Mężczyzna spełniając wolę Boga prosi o to faraona, lecz on się nie zgadza, za co Egipt zostaje ukarany pierwsza plagą jaką była zmiana wody w rzece Nil w krew. Następnie losy toczą się tak, że faraon ponownie nie wyraża zgody na uwolnienie za czym idzie kolejna plaga zesłana na lud. Po każdej z plag, a było ich aż siedem, Faron obiecuje wypuścić Izraelitów lecz nigdy nie dotrzymuje danego słowa. Kiedy po zesłaniu anioła śmierci, który zabija wszystkich pierworodnych synów Egipcjan, lud Izraela zostaje uwolniony, rozpoczyna się czterdziestoletnia podróż do Palestyny. Tułaczka była przygotowaniem do osiągnięcia celu, ale zarazem ucieczką od Egiptu, wyzwoleniem się z wieloletniej niewoli. Za sprawą Mojżesza, Izrael staje się ludem bożym, dostaje prawa od Boga- Dekalog. Podróż w tym kontekście oznacza wyzwolenie z niewoli oraz cierpliwe dążenie do wyznaczonego celu, mimo przeciwności losu, jakim jest pogoń Egipcjan za Izraelitami tuż nad Morzem Czerwonym, które dzięki Mojżeszowi i opatrzności Boga, rozstępuje się i pozwala bezpiecznie przedostać się ludowi bożemu. Izrael jako Naród Wybrany, mimo nieszczęść i cierpienia, konsekwentnie dąży do celu i osiąga zamiar swojej długoletniej podróży jakim jest Palestyna.

Ostatnim tekstem do jakiego się odwołam jest “Odyseja” Homera. Epos ten ukazuje historię Odyseusza, króla Itaki, który po zakończonej wojnie trojańskiej zamierza wrócić do swojego domu. Niestety na swojej drodze do ukochanej ojczyzny napotyka wiele trudności ze strony bogów. Odyseusz długo wracał do Itaki, bo aż 10 lat. Kraina Lotofagów byłą pierwszą pułapką, w którą mógł wpaść bohater. Wiele innych trudności napotkało załogę Odysa m.in. wysp Eola, Kraj Lajstrygonów, cyklop Polifem, syreny. Ostatnią przeszkodą, napotykającą Odyseusza były dwa potwory, Scylla i Charybda. Cała podróż była zawiła i skomplikowana, ale Odys nie poddał się i uparcie dążył do założonego sobie celu. Napotkał wiele trudności, ale takie jest ludzkie życie, nigdy nie jest łatwo i po naszej myśli. Dotarcie do ukochanej Itaki, było dla Odyseusza sensem życia, osiągnięciem ostatecznego celu, spełnieniem marzeń.

Podsumowując, czym dla człowieka może być podróżowanie? Nie ma na to jednej odpowiedzi, o czym mogliśmy się dowiedzieć z powyżej wymienionych przykładów. Jak powiedział kiedyś Hans Christian Andersen: " Podróżować znaczy żyć". Cytat ten idealnie wpasowuje się w moje argumenty, ponieważ dla każdego z wymienionych bohaterów podróż, była życiem, pasją życia , celem lub jego sensem. Herodot z reportażu Kapuścińskiego podejmuje próbę poznania wszystkiego poprzez podróżowanie, które jest jego życiem, pasją. Odyseusz poprzez swoją tułaczkę do domu pokazuje, że podróż jest celem jego egzystencji. Mojżesz wraz z ludem, dzięki podróży wyzwalają się z Egiptu i docierają do Ziemi Obiecanej, czyli Palestyny.