Ludzkie reakcje na nieprzyjemne wydarzenia są czasami nieopanowane. Przez nasze emocje takie jak np. złość, żal, zazdrość potrafimy podejmować się czynów, o których nigdy wcześniej byśmy nie pomyśleli. Wydaje nam się, że to my powinniśmy wymierzyć sprawiedliwość i ustalić karę za wykroczenia. Uważam, że zemsta przynosi ulgę tylko chwilowo, lecz nie pozwala nam na całkowite pozbycie się przykrych emocji. Jest ona natomiast początkiem „fali” kolejnych niepowodzeń.

Tytułowy bohater powieści Gordona Byrona to idealny przykład tego, iż zemsta wcale nie daje ulgi, ani satysfakcji, mimo tego że początkowo tak się nam wydaje. Odpłata za czyny Hassana była wynikiem wielkiej, bezgranicznej miłości Giaura do Leili, której mógł zawdzięczać siłę do walki. To właśnie chęć zemsty trzymała go przy życiu i nie pozwalała mu się poddać. Silne emocje po stracie ukochanej doprowadziły do czynów, które miały przynieść ukojenie i pogodzenie się z trudnym losem. Zabicie baszy wywołało jednak przeciwne skutki: wzbudziło wyrzuty sumienia, spowodowało kolejne niepowodzenia i rozterki Giaura.

Motyw zemsty występuje także w utworze Juliusza Słowackiego “Balladyna”. Tytułowa bohaterka nie mogła pogodzić się z faktem, iż Alina zebrała więcej malin od niej i to na nią czekała największa nagroda. Ogromna zazdrość młodszej siostrze doprowadziła do najgorszego czynu, jaki mogła popełnić Balladyna - zabójstwa. To działanie również nie przyniosło bohaterce ulgi, a jedynie ciężar wyrzutów sumienia. Zemsta na siostrze była względnie otwarciem drogi do sukcesów, miała pomóc jej w dotarciu do celu, jednak ciągły niepokój i poczucie winy uniemożliwiały sprawność tych poczynań.

Z przytoczonych argumentów można wywnioskować, że zemsta przynosi nam zupełnie odwrotne skutki do tych, których oczekujemy. Wzbudza ona w nas negatywne uczucia i zabiera spokój. Uważam, że odpowiadanie złem na otrzymane zło nigdy nie zastąpi przebaczenia i nie pozwoli nam zapomnieć trudnych wspomnień.