Jeden z wierszy Leopolda Staffa pt. “Przedśpiew” mówi o dojrzałym człowieku, który został doświadczony przez życie. Widział wiele oraz otrzymał dużo bólu, trosk i zwątpień. Mimo to dalej głosi pochwałę życia. Ma marzenia, jest miłośnikiem piękna natury i próbuje zdobyć mądrość. Podmiot liryczny w wierszu przyjmuje postawę stoicką, akceptuje świat takim jakim jest. Skupia się na tym co pozytywne, ale jest też w stanie zaakceptować złe rzeczy, potrafi przyjąć cierpienie. Człowiek w wierszu Staffa głosi afirmację. Tę właśnie postawę przyjmuje wobec wyzwań życia.