Być świętym chce każdy, lecz czy każdy może. Świętość od zawsze była wyznacznikiem postępowania. Dążono do niej, ponieważ uważano, iż należy pokonywać słabości, pozbywać się wad. Większość osób osiągnęło takiego sukcesu w jakikolwiek sposób, tylko nie dzięki ascetyzmu. Myślę, że nie wszyscy gotowi spędzić życie odmawiając sobie w różnych przyjemnościach wówczas poświęcając go Bogu. Według mnie wiersz K. Iłłakowiczówny “Opowieść małżonki świętego Aleksego” nie do końca jest pochwałą. Mimo, iż Aleksy pochodził z wpływowej rodziny, a za żonę poślubił księżniczkę, wybrał życie pustelnika, z dala od dobrobytu i szczęścia rodzinnego. Ponieważ złożył wieczysty ślub czystości, wyprosił w noc poślubną u małżonki pozwolenie na ucieczkę z domu. I od razu można pomyśleć, iż w taki sposób staje się błogosławionym, jednak Kazimiera zupełnie inaczej ukazuje postawę Aleksego.

Jest to relacja ukazana oczami porzuconej małżonki Aleksego. Biedna dziewczyna cały czas czekała na powrót męża, żyjąc w nadziei. Ona martwiła się o niego, nawet wysyłała sług, aby odszukały Aleksego, wierzyła we wszystko, aby tylko powrócił, kochała od całego serca. Jej miłość nie gasła przez lata, lecz zamiast wiary na powrót pojawił się rozpacz, smutek, a tym bardziej gorycz i zniecierpliwienie. Jej mąż postąpił bardzo egoistycznie, działając ku chwale Boga zapomniał o ludziach, które go otaczały. Nie wszyscy jego bliskie osoby chcieli świętości, oni tylko chcieli uwagi i niektórzy miłości, jak w wypadku żony. Jednak dzięki epoce średniowiecza wybaczono Aleksemu jego wybór, ponieważ był to czas wiary, kościołów, świętości, modlitwy i wszystko co robiło się dla Boga było nawet wychwalane. Chociaż jedno z przykazań Bożych przekazuje, iż człowiek musi troszczyć się o bliskich swoich.

Po tylu cierpieniach Famijana jednak odzyskała męża, ale już w martwym wyglądzie, okazało się, że kochany Aleksy “mieszkał” tuż obok niej. Ona całowała ciało w znak tego, jak mocno tęskniła. W swoim liście, który trzymał w ręce, napisał wszystko o życiu za te 16 lat, ale to nie przyniosło jej ucieszenia. Papież z cezarem tak go wychwalali, ale ona jedynie zrozumiała, że jest on dwulicowy i rzucił ją tylko dla sławy, co potwierdza cytat z wiersza: “Jako rybak mądry wyszedłeś wczesnym rankiem z siecią na połów; powróciłeś z chwałą w twej sieci, w chórze aniołów…; …Lecz moje serce-rozdarte, ciężkie, ciężkie jak ołów” co oznacza, iż Aleksy myślał tylko o sobie i poszedł z domu po to, aby uzyskać tzw. “popularność”, pozostawiając żonę na męki z ciężarem na sercu.

Wnioskując, mogę stwierdzić, iż postępowania męża robiły jej krzywdę. Młoda dziewczyna, tylko po ślubie została sama na wiele lat w samotności. Minęły lata i z pięknej panny, stała się zmęczona i stara. Nie pocieszał ją nawet ten fakt, iż Aleksego uznano za osobę świętą. Czuła żal i dumę jednocześnie. Famijana nie może poradzić sobie ze swoimi uczuciami, dlatego trzykroć wzywa imię swojego męża. Te powtórki symbolizują jej rozpacz, a cały wiersz jest o jej uczuciach. Trzeba być silną osobą, aby wytrzymać to co ona przeżyła.