Podane teksty źródłowe pochodzą z powieści Bolesława Prusa pt. „ Lalka”. Ich tematem jest stosunek poszczególnych bohaterów tej książki do takich wartości jak miłość i małżeństwo. W pierwszym fragmencie ukazana została postać typowej młodej arystokratki, Izabeli Łęckiej. Jest to osoba posiadająca wyidealizowany pogląd na rzeczywistość, która z powodu zbyt troskliwego wychowania nie ma pojęcia o otaczającym ją świecie. Cechuje ją chłodny temperament. Swoim egoistycznym i wyrachowanym zachowaniem udowodniła, że nie jest w stanie zakochać się w kimkolwiek. Łęcka jest przekonana, iż małżeństwo to tylko konwenans, a jego głównym celem jest podtrzymywanie sławy rodu. Rzeczą, która warunkuje Opatrzność Boską w małżeństwie jest stan majątków obojga małżonków oraz ich pozycja w społeczeństwie. Jeśli chodzi o miłość jest ona zbyteczna przed połączeniem węzłem sakramentu. W tej ponurej wizji małżeństwa nie ma szczęścia, a jedynym obowiązkiem nieszczęśliwej pary jest godne uczestniczenie w życiu towarzyskim. Śledząc dalej podany tekst należy dostrzec motyw miłości idealnej, która objawia się zauroczeniem młodej szlachcianki w posągu Apollina i jego częstą adoracją. Chociaż panna Izabela wiedziała , że to tylko marzenie , upatrywała w swoim ideale cechy mężczyzn, którzy kiedykolwiek zrobili na niej jakieś wrażenie. Ironia narratora polega na tym, iż podobają jej się osoby bardzo odpychające np. Starski, a nie dostrzega szlachetności Wokulskiego. W następnym fragmencie występują dwie postacie-Wokulski i Szuman. Rozprawiają o miłości i małżeństwie. Posiadają jednak odmienne zdanie na dany temat. Wokulski jako mężczyzna w średnim wieku o dość burzliwej przeszłości , postać przejściowej epoki. W ciele tego skromnego kupca toczy się zażarta bitwa pomiędzy duszą romantyka , a pozytywisty. Dlatego częste wahania nastroju czterdziestopięciolatka są na porządku dziennym. Wierzy w miłość od pierwszego wejrzenia, uczuciu tak silnym, że z łatwością może przeciwstawić się wszelkim pokusom i pożądaniom. To nie może być jedynie czystym zbiegiem okoliczności, ale raczej przeznaczeniem. Stanisław przypisuje tej wartości mistyczne znaczenie, uznaje ją za sens swojego istnienia. „ (…) stała się ona jakimś mistycznym punktem, w którym zbiegają się wszystkie jego wspomnienia, pragnienia i nadzieje, bez którego życie nie miałoby stylu, a nawet sensu.” W miarę rozważań w wypowiedziach Wokulskiego przejawia się racjonalne myślenie, gdyż podlega krytycznej ocenie jego zauroczenie do panny Izabeli. W tym samym fragmencie pojawia się postać Szumana, żydowskiego doktora i naukowca. Z powodu doskwierającej mu samotności jest zgorzkniały i nieszczęśliwy. Dostrzega miłość jako zwyczajny proces biologiczny zachodzący w mózgu osoby zakochanej. Małżeństwo i towarzyszące jemu uczucie uznaje jako „ jedna z masek, w którą lubi przebierać się instynkt utrwalenia gatunku.”Dostrzega także , iż intensywność uczuć Wokulskiego do arystokratki mogą być spowodowane wiekiem kupca. Doktor wspomina także o śmierci jego narzeczonej i późniejszej próbie samobójczej. Można z tego wydedukować , że kiedyś Szuman miał poglądy podobne do Wokulskiego, jednak to nieszczęśliwe wydarzenie zmieniło go na zawsze. Interpretując zachowanie bohaterów można powiedzieć, iż Żyd popierając swoje argumenty kierował się faktami bądź doświadczeniami swojego życia. Natomiast jego przyjaciel z początku posiada pewnego rodzaju uzależnienie od uczucia. Z czasem można zauważyć pojawienie się cech pozytywistycznych w zachowaniu wdowca po Minclowej. „ Znawcy mówią, że pierwsza miłość jest najgorsza.” W ostatnim tekście źródłowym można dostrzec postać Starskiego i prezesowej. Odbywa się tu kłótnia starego romantycznego pokolenia z nowym. Starski, czyli przedstawiciel arystokratyczny „ złotej młodzieży” w utworze swoim zachowaniem budzi antypatie, a nawet czasami odrazę. Jak każde dziecko wychowane w tej zdegenerowanej i zwyrodniałej klasie ma błędny pogląd na świat. Wychowany w świecie, gdzie najwyższą wartością jest pieniądz nie uznaje takich wartości jak małżeństwo z miłości. W tym związku widzi jednak interes przynoszący zyski. W miłości widzi jedynie rozrywkę, podobnie jak Łęcka nie potrafi sobie wyobrazić szczęśliwej miłości .Pod koniec swojej wypowiedzi „(…) Starski (…) uśmiechał się na pół drwiąco, na pół smutnie.” Co zapewne oznacza ironie w stosunku do prawdziwej miłości, która nie dała szczęścia jego rodzicom w małżeństwie, a której brak przyczynił się do zamożności i dobrobytu jego babci. W końcu nadszedł czas na prezesową Zasławską. Jest to szlachetna arystokratka. W tekście ukazana jako reprezentantka pokolenia romantycznego. Kiedyś nieszczęśliwie zakochała się w człowieku z niższych sfer społecznych, jednakże rodowe przesądy, uprzedzenia uniemożliwiły zawarcie świętego sakramentu .Los chciał, aby zostali rozdzieleni na zawsze. To nie przeszkadza jednak pielęgnować uczucia do ukochanego z lat młodości, które jest dla niej najświętszą wartością. W powieści „Lalka” zostają ukazane różne aspekty znaczenia słowa miłość. Jest to bowiem zjawisko odbierane w unikatowy sposób przez każdego z podanych bohaterów, którzy przedstawiają różne klasy społeczne. Każda postać z racji swojego pochodzenia posiada odmienne od reszty cele , dążenia zależne od swoich potrzeb i choć czasami wydają się nam lekko przesadzone to tak naprawdę one napędzają akcje tej książki. Podsumowując opinie wszystkich postaci o miłości i małżeństwie. Młode pokolenie arystokratów, Starski i Izabela Łęcka mają wypaczony obraz tych wartości opierający się jedynie na wielkości majątku i nazwisku. Nie można ich za to krytykować, gdyż od dzieciństwa zostali wychowywani w poczuciu wyższości . Zatem punkt widzenia szlachcica i szlachcianki opiera się na kulturze i pozycji w społeczeństwie swojej klasy. Wokulski i Zasławska uznają miłość jako świętą, nadrzędną rzecz, której nie wolno zatrzymywać. To niepohamowane uczucie stanowi paliwo do jakichkolwiek działań, stanowi sens ich życia . Reprezentują pokolenie romantyków, oddających się uniesieniom i chwilom, jednakże doświadczenia życiowe pokazały, że umieją także przełożyć nad własne dobro, dobro najbliższych i w równym stopniu są pozytywistami. Szuman natomiast jako że kieruje się rozumem wszystko potrafi logicznie wytłumaczyć. Również zjawisko miłości nie jest mu obce. Jako aspekt tego uczucia upatruje podłoże psychologiczne co nie jest dziwne biorąc pod uwagę poświęcenie nauce w celu zapomnieniu o utracie narzeczonej. Jest on osobą szukającą w pozytywizmie pocieszenia jako nowy styl życia.