Świętoszek

Świętoszek” jest jednym z wybitnych dzieł epoki baroku. Jego autorem jest Molier, francuski komediopisarz. Utwór ten jest dobrym przykładem komedii charakterów. Termin ten oznacza, że akcja służy przede wszystkim to wyeksponowania określonego zespołu cech bohaterów. Komzim w komedii ma za zadanie między innymi ośmieszyć naiwność jednego z bohaterów. Utwór dotyczy przebiegłej gry, którą Tartuffe, czyli tytułowy świętoszek, prowadzi z Orgonem – naiwnym gospodarzem domu, w którym mają miejsce wszystkie wydarzenia. W szóstej scenie aktu pierwszego Orgon rozmawia ze swoim szwagrem, Kleantem, który stara się wytłumaczyć mu, że Taruffe jest chytrym oszustem.

Świętoszek” jest jednym z wybitnych dzieł epoki baroku. Jego autorem jest Molier, francuski komediopisarz. Utwór ten jest dobrym przykładem komedii charakterów. Termin ten oznacza, że akcja służy przede wszystkim to wyeksponowania określonego zespołu cech bohaterów. Komzim w komedii ma za zadanie między innymi ośmieszyć naiwność jednego z bohaterów.

Utwór dotyczy przebiegłej gry, którą Tartuffe, czyli tytułowy świętoszek, prowadzi z Orgonem – naiwnym gospodarzem domu, w którym mają miejsce wszystkie wydarzenia. W szóstej scenie aktu pierwszego Orgon rozmawia ze swoim szwagrem, Kleantem, który stara się wytłumaczyć mu, że Taruffe jest chytrym oszustem. Klenat jest osobą rozsądną, nigdy nie daje się ponieść emocjom. Bardzo troszczy się o los rodziny. W sensowny sposób przedstawia swoje argumenty, które niestety nie docierają do Orgona. Stosuje wiele pytań retorycznych oraz wyliczeń, aby gospodarz w końcu mu uwierzył. Pan domu jest jednak przekonany, że Taruffe jest jego przyjacielem, nie daje sobie wmówić ani jednego złego słowa o nim.

Prawda jest taka, że świętoszek jest przebiegłym, dwulicowym oraz egoistycznym kłamcą. Omamił Orgona swoją fałszywą pobożnością. Sprytnie udawał przywiązanie do niego. Jest bardzo pewny siebie, wykorzystuje naiwność pana domu. Manipuluje nim jak marionetką. Celowo odsuwa go od rodziny, aby później przejąć cały jego majątek. Niestety łatwowierny Orgon zgadza się na wszystko, co Taruffe wymyśla. Takim sposobem świętoszek staje się właścicielem całego bogactwa Orgona. Dobrym przykładem jego obłudy jest również fakt, że próbował romansować z Elwirą – żoną Orgona. W swoich poczynaniach jest bezwzględny.

Myślę, że wnioski nasuwają się same. Nie warto być człowiekiem obłudnym, ponieważ prędzej czy później zostaniemy zdemaskowani przez swoje czyny. Należy być uczciwym oraz traktować bliźnich w taki sposób, w jaki sami chcielibyśmy być traktowani. Sądzę, że utwór ma charakter dydaktyczny. Zanim zaufamy obcej nam osobie powinniśmy najpierw dobrze ją poznać. Należy być ostrożnym, ponieważ każdy z nas może zostać wykorzystanym, tak jak został wykorzystany Orgon.