Exegi monumentum to przyklad liryki wyznania. Poeta przemawia we wlasnym imieniu, odbiorca nie jest precyzyjnie okreslony. Utwór sklada sie z czterech strof po cztery wersy kazda, nie posiada rymow. Podmiot liryczny zdaje sobie sprawe, iż jego tworczosc jest na bardzo wysokim poziomie i w czasie swojego ziemskiego zycia pozostawil po sobie slad, w formie poezji która porownuje do “… pomnika trwalszego niz ze spirzu strzelajacego nad ogrom krolewskich piramid, ktorego nic nie zniszczy … nie narusza go deszcze gryzace nie zburza oszalalby Akwilion”. Poeta uwaza ze jego poezja przetrwa wieki, bedzie ponadczasowa “oszczedzi go nawet lancuch lat niezniszczonych i mijanie wiekow”. Horacy uwaza siebie za nadzwyczajnego czlowieka. Jest pewien ze nie zostanie dotkniety przmijalnoscia, jako cialo zostanie pogrzebany ale nie umrze jego poezja “nie wszystek umre wiem ze unikne pogrzebu czastka nie byle jaka”.