Tytułowym bohaterem tragedii antycznej Sofoklesa jest król Edyp. Ciąży nad nim fatum - przeznaczenie, nieunikniona konieczność, los. Edyp pochodzi z rodu Labdakidów i jest synem władcy Koryntu. Poprzez zwrot tragicznych wydarzeń zabija swego ojca i poślubia matkę, tym samym wypełniając tragiczną przepowiednię, od której starał się uciec. Każdy krok nieustannie posuwał go do klęski, nie udało mu się uniknąć tego, co zgotował mu los. Kiedy Edyp dowiaduje się, że to właśnie on jest zabójcą Lajosa - swego ojca i sprowadził zarazę na Teby, targają nim różne uczucia. Jest to ogromny dramat dla bohatera. Czuje on gniew i rozgoryczenie. Ciężko mu żyć z poczuciem hańby. Pragnie umrzeć, ponieważ nie może znieść świadomości tego, co uczynił. Napełnia go to pogardą wobec samego siebie, zastanawia się, czemu nie zginął na szczycie Kitreona i nie oszczędził bliskim hańby, jaka ich przez niego spotkała. Edyp jest człowiekiem wierzącym, dlatego też czuje wielką rozpacz, gdyż wie, że w Hadesie będzie musiał spoglądać w twarze tych, których skrzywdził - ojca, matki i dzieci. Bohater nie ma nadziei, że kiedykolwiek winy zostaną mu wybaczone, wie, że nigdy nie zniesie tej hańby. Edyp musi ponieść karę za swoje postępowanie, chociaż nie miał wpływu na swój los. W tragedii nazywane jest to “winą tragiczną”, czyli przewinienie popełnione bezwiednie, zasługujące jednak na bezwzględną karę. Edyp mimo usilnych starań nie był w stanie uniknąć przeznaczenia. Nie udało mu się uciec przed przed wygłoszoną przez wyrocznię przepowiednią. Czuje on wielki, wszechogarniający ból i hańbę. Król pragnie umrzeć, nie może znieść faktu, że sprowadził na swych bliźnich nieszczęście. Jest on bohaterem tragicznym, zależnym od losu. Jego postępowanie z góry skazane jest na niepowodzenie, a każda decyzja prowadzi do klęski. Niezależnie od tego, co uczyniłby Edyp i tak doprowadziłoby go to do zguby.