Oba fragmenty dołączone do tematu pochodzą z “Przedwiośnia” S. Żeromskiego i dotyczą słynnych “szklanych domów”. Głównymi bohaterami powieści są m.in. Seweryn Baryka i jego syn Cezary. Seweryn to Polak mieszkający w Rosji ,który w głębi duszy wciąż odczuwa tęsknotę za Polską. Cezary urodzony w Rosji nie rozumie pragnień ojca W pierwszym fragmencie podróżujący do Polski ojciec i syn rozmawiają o kraju. Baryka stara się przekonać Cezarego do utopijnej wizji ojczyzny, kreśli mu przed oczyma fikcyjny obraz zaawansowanego cywilizacyjnie, społecznie i technicznie kraju. Mówi o pięknych ,szklanych domach których twórcami są „artyści” , „ludzie mądrzy” , „pożyteczni” oraz „ twórcy świadomi i natchnieni” . Domy są kolorowe, różnorodne, mieszkańcy mają możliwość wpływania na wygląd domów. Według opowieści Seweryna Baryki szklane domy nie są drogie. Oszukuje syna, który urodzony i wychowany daleko od Polski, nie czuje z nią związku. Chce w ten sposób przekonać go do podróży. Młody człowiek, z początku sceptyczny, uwierzy w obietnice ojca, widząc w nich realizację swoich rewolucyjnych marzeń. Opowieść Seweryna Baryki odwołuje się do dwuznacznej symboliki szkła. Z jednej strony nasuwa skojarzenia z doskonałością, nieskazitelnością, czystością, z drugiej zaś wskazuje na kruchość i nietrwałość. Szklana cywilizacja jest może i piękna, przyciąga oko, kusi i uwodzi, ale jej piękno jest tylko pozorne, w każdej chwili może runąć, rozpaść się na tysiące drobnych odłamków. Koncepcja szklanych domów ma więc raczej wymiar marzenia niż realnej prawdy. Jeśli się ponadto weźmie pod uwagę, że opowiada ją człowiek bredzący w malignie, wówczas nie ma wątpliwości co do jej znaczenia. Być może jest ona również znakiem kondycji psychicznej Polaka, uosobieniem odwiecznych polskich skłonności do snucia planów efektownych, ale jakże nierealnych i kruchych. Drugi fragment przestawia wrażenia Cezarego tuż po przekroczeniu granicy kraju i jest opisem przygranicznego miasteczka. Cezary w czasie przekraczania granicy szedł na oślep, był samotny. Kiedy bohater wszedł do kraju swoich rodziców, zobaczył ohydne budynki, które były wykonane z najtańszego materiału. Mieszkańcami miasta są ludzie ubodzy, nędzarze. Cezary Baryka próbował znaleźć podobieństwa, które łączą przygraniczne miasteczko z opisem ojca o szklanych domach. II fragment został on zestawiony z pierwszym na zasadzie kontrastu: młody Baryka ma okazję skonfrontować swoje oczekiwania i marzenia z przygnębiającą rzeczywistością. Odradzająca się Polska, w niczym nie przypomina wizji “szklanych domów”. Naturalistyczny obraz przygranicznego miasteczka epatuje brzydotą, ułomnością i biedą. Pora roku ma tu charakter symboliczny – to tytułowe przedwiośnie, jako czas przełomu między zimą a wiosną. Niemniej jednak bohater czuje w wyniku pierwszych obserwacji nowej ojczyzny rozgoryczenie i zawód, które skłaniają go do wyrzutów pod adresem nieżyjącego ojca. Podane fragmenty ukazują konfrontację marzeń z rzeczywistością. Mit o szklanych domach jest odzwierciedleniem marzeń Polaków dotyczących przyszłości Polski. W powieści Żeromski przedstawia wpływ marzeń ojca na postawę Cezarego. Ostatecznie jego syn Cezary staje na czele manifestacji robotników idzie jednakże osobno, dając tym samym czytelnikowi do zrozumienia, że w Polsce potrzebne są głębokie przemiany,