Rozczarowanie wynikami wojny i powojenny kryzys zbiegły się z kryzysem systemu demokratycznego- wśród polityków nagminna była korupcja. W oczach Włochów zyskiwała włoska partia komunistyczna która dążyła do wywołania we Włoszech rewolucji komunistycznej. Geneza ugrupowania komunistycznego wiąże się z powstaniem w 1919r związku weteranów, który z inicjatywy Benito Mussoliniego założyli sfrustrowani weterani wojenni. W 1921 przekształcił się on w Narodową Partię Faszystowską. Faszyści opowiadali się za przejęciem przez państwo kontroli nad gospodarką, za reformą rolną, konfiskatą dóbr kościelnych, likwidacją monarchii oraz wprowadzeniem progresywnych podatków czyli takich które wzrastają wraz z zamożnością podatników. Do haseł lewicowych dodano także nacjonalistyczne, przede wszystkim postulat utworzenia Wielkich Włoch, nawiązujących swoim istnieniem do tradycji starożytnego imperium rzymskiego. Politycznych przeciwników zwalczały bojówki paramilitarne- Square, zw czarnymi koszulami do koloru koszul które nosili ich członkowie. W 1922 strajk ogłoszony przez socjalistów sparaliżował cały kraj. W październiku 1922 faszyści zorganizowali marsz na Rzym 40 ty członków bojówek czarnych koszul . w obliczu tej demonstracji król Wiktor Emmanuel III przekazał Mussoliniemu urząd premiera Włoch.