Bezpieczeństwo narodowe – bezpieczeństwo państwa to stan uzyskany w wyniku zorganizowanej obrony i ochrony przed zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi, określane stosunkiem potencjału obronnego do zagrożeń.

W dzisiejszych czasach postępu światowego oraz codziennych zagrożeń pojęcie bezpieczeństwa państwa nabiera ogromnego znaczenia. Współczesne konflikty na świecie motywują politykę państwową do zmierzania w kierunku umacniania bezpieczeństwa w państwie.

Podstawowa formą kształtowania bezpieczeństwa w państwie jest edukacja, która wpływa na wartości oraz umiejętności, które pozwalają radzić sobie w sytuacjach kryzysowych. Edukacja ukierunkowana na bezpieczeństwo to na ogół procesy oświatowo-wychowawczych realizowane w większości przez rodzinę i szkołę ale także wojsko, policję, kościoły, środki masowego przekazu, organizacje młodzieżowe i stowarzyszenia, zakłady pracy oraz specjalne powołane instytucje, ukierunkowanych na kształtowanie wiadomości i kształtowanie umiejętności ważnych dla zapewnienia bezpieczeństwa narodowego. Jak wiadomo bezpieczeństwo jest niezbędne dla człowieka, ponieważ zaspokaja nasze potrzeby takie jak: spokoju, przetrwania, niezależności, istnienia. Wyraża nasze naczelne potrzeby jak i całego społeczeństwa.

System edukacji od zawsze w swoich ramach zawierał tematy i aspekty dotyczące bezpieczeństwa. Dawniej mówiono o wychowaniu obronnym, wojskowym wręcz lub edukacji obronnej czy przysposobieniu obronnym. Dziś polska szkoła kształci „edukacji dla bezpieczeństwa” co bardziej odpowiada obecnym zagrożeniom, które w obecnych czasach szeroko wykraczają poza szablon bezpieczeństwa militarnego, groźby zbrojnej napaści z zewnątrz, która dziś jest mniej prawdopodobna.

Wychowanie obronne jest systemem działania szkoły, instytucji pozamilitarnych oraz samych uczniów. Takie kształcenie wyposaża młodych obywateli w wiedzę i umiejętności ważne w dziedzinie obrony niepodległości państwa a także jego narodu.

Ten system pomaga wychować młode pokolenie w duchu odpowiedzialności za bezpieczeństwo kraju. Przed systemem edukacji, a raczej przed szkołą i nauczycielami, postawiono bardzo duże zadanie do wykonania, wymagania dotyczące kształcenia i wychowania dzieci i młodzieży. Nauczyciele muszą działać kreatywnie i innowacyjne, otwarcie i pomysłowo, tak by otwierać uczniów na zmiany, wielokulturowość, nowe zagrożenia, integrację europejską.

Myśleć nie tylko o bezpieczeństwie narodowym ale również o bezpieczeństwie zbiorowym i roli edukacji obronnej w tej mierze. Wychowanie obronne w szkołach jest treścią obowiązkową. Nie jest tylko przedmiotem, który w dawnych czasach był nauczany przez żołnierzy, ale jest teraz przedmiotem dostępnym dla każdego obywatela naszego kraju. Przygotowuje on ludzkość do zagrożeń, jakie mogą wydarzyć się w czasie wojny, a nawet pokoju.

Mówiąc edukacji dla bezpieczeństwa państwa, to trzeba mieć na względzie z jednej strony wychowanie, z drugiej – naukę.

Wychowanie to oparte być musi na ukazania roli państwa niepodległego dla dobra żyjących w nim obywateli. W grę wchodzi tutaj wyrobienie szerszego spojrzenia niż własne interesy, czy interesy lokalne. Polak musi umieć patrzeć na Polskę jako całość. Tylko bowiem Rzeczpospolita niepodległa gwarantuje zabezpieczenie praw mieszkających w niej obywateli. Polak nie obroni swych praw ludzkich i narodowych, jeśli będzie myślał w kategoriach prywatnych czy lokalnych, jako ktoś miejscowy albo tutejszy, a nie jako Polak. I właśnie wychowanie Polaków do traktowania niepodległego państwa jako najcenniejszego klejnotu jest podstawowym zadaniem rodziny i szkoły.

Obok wychowania kluczową rolę w zabezpieczaniu państwa, odgrywa nauka. Można tu mówić z jednej strony o naukach humanistycznych, dzięki którym w sposób odpowiedzialny wzrastać może świadomość społeczna budowana na prawdzie.

Rola tych nauk polega na coraz większym ukazywaniu tego, kim jest człowiek, jaki jest cel jego życia, jaką rolę odgrywa w jego życiu rodzina i przynależność narodowa, dlaczego tak ważna jest moralność. Nauki humanistyczne dotyczą więc podstawowych zasad i celów ludzkiego życia. Z drugiej strony są tzw. nauki ścisłe albo szczegółowe, których szczególnym odgałęzieniem jest technologia. Nauki te ukazują i pozwalają na wzbogacenie tego wszystkiego, co nazywamy środkami do życia. Szczególną rolę odgrywa dziś wypływająca z technologii – technika. Bezpieczne państwo to państwo stojące na wysokim poziomie cywilizacyjnym. Na ten poziom składa się właściwe odczytanie zasad i celów (nauki humanistyczne), oraz dostarczenie i uporządkowanie środków (nauki ścisłe).

Plan nauczania bezpieczeństwa powinien wynikać z polityki bezpieczeństwa państwa oraz powinien obejmować swoim procesem wiele instytucji jak i jednostek.

Głównym wyzwaniem jest przygotowanie ucznia do życia we współczesnym świecie i wykorzystywania zdobytej wiedzy w praktyce dnia codziennego. Obecnie coraz szersze zastosowanie ma pojęcie edukacji dla bezpieczeństwa, całościowo traktującej wychowanie i kształcenie obronne łącznie z patriotycznym i obywatelskim.

Młody człowiek powinien wejść w dorosłe życie przygotowany nie tylko do wypełniania obowiązków zawodowych, ale i do zapewnienia bezpieczeństwa sobie i innym. Aby to zostało spełnione podstawowym warunkiem będą odpowiednio dobrane treści programowe, które będą realizowane przez dobrze przygotowanych nauczycieli.

  Podsumowując można zauważyć pozytywny wzrost w kierunku rozwoju działań na rzecz  edukowania społeczeństwa na tematy bezpieczeństwa państwa jak i narodu. W dobie postępu cywilizacyjnego i codziennych zagrożeń należy podjąć zdecydowane kroki w celu zwiększenia działań w kwestii edukacji dla bezpieczeństwa. Historia naszej Polski nie pozwala nam zapominać jak ważna jest postawa społeczeństwa, dążenie do wykształtowania pozytywnych norm społecznych oraz wypracowanie racjonalnych zachowań w obliczy zagrożenia niepodległości państwa.

Nie można bowiem zapominać, że odpowiednia edukacja, polegająca na wykształceniu właściwych postaw społecznych, rozwinięciu świadomości oraz nauczeniu racjonalnych zachowań w obliczu zagrożeń, jest jednym z podstawowych warunków stabilności i trwałości bezpieczeństwa kraju.

Tylko poczucie bezpieczeństwa jednostek zapewni bezpieczeństwo państwu i na takim przekonaniu powinien opierać się system edukacji. Jest on jednym z podstawowych warunków stabilności i trwałości bezpieczeństwa kraju. Bibliografia: · http://www.rodzinapolska.pl/tematm/archiwum/ii2001/edukacja_bezpiecz.htm · http://logopedia.tnb.pl/readarticle.php?article_id=58