Porównanie faszyzmu z komunizmem

Przemiany, które nastąpiły pod koniec XIX wieku i początku XX wieku prowadziły do rozwinięcia się dwóch systemów totalitarnych w państwie. Te systemy to komunizm i faszyzm o których będę pisać. Powstały dwie nowe grupy społeczne: robotnicy i kapitaliści. Pogłębiły się przez to różnice ekonomiczne między klasami ludności. Poprzez zmiany w przemyśle ludność wiejska zaczęła migrować do miast. Jednakże byli oni źle traktowani; byli źle opłacani. Rozpoczął się rozwój komunizmu jako nowego modelu społecznego. Po zakończeniu I wojny światowej niektóre państwa straciły wiele terytoriów przez co zostały osłabione. Sytuacja w tych krajach stała się niestabilna. To właśnie ona, a także bezrobocie, spadek produkcji rolnej i przemysłowej były czynnikami powstania faszyzmu. Oba te systemy totalitarne były zupełnie inne. 
Jak mówi temat mojej pracy moim zadaniem jest porównanie tych dwóch systemów, zatem podstawą aby to zrobić jest analiza każdego z nich z osobna, gdy zrozumiemy ich budowę łatwiej będzie skupić się na tym co je łączy, a co dzieli.
Jako pierwszy punkt mojej pracy skupię się nad powstaniem i budową faszyzmu.

FASZYZM Faszyzm jest to kierunek polityczny, który powstał we Włoszech, w okresie po I Wojnie Światowej, był opozycją wobec działalności socjalistów i komunistów. Ideą faszyzmu było stworzenie państwa totalitarnego rządzonego przez jedną partie, ze skrajnie nacjonalistyczne, antydemokratycznymi poglądami. Bardzo dużą uwagę skupiał nie tylko na warstwie średniej, ale najbardziej na klasie robotniczej, do której tak naprawdę było najłatwiej dotrzeć. Faszyzm nigdy nie był popierany przez klasę inteligencką. Ideologia faszyzmu była połączeniem różnych, zazwyczaj wykluczających się teorii, które miały uzasadniać idee etnocentryzmu. Po połączeniu tych elementów, faszyści tworzyli całkowicie nierealny pogląd na świat, którego głównym przesłaniem była wyższość własnego narodu nad innymi; wyższość nad wrogiem. Jak to powiedział Adolf Hitler ‘Kapitaliści wysunęli się na czoło dzięki swoim zdolnościom i na zasadzie selekcji, co jeszcze raz dowodzi tylko wyższości ich rasy; mają prawo do kierowania innymi’. Ale kto był tym ‘innym’. W zależności od tego o jakim faszyzmie mówimy. Dla faszyzmu włoskiego był to „zgniły liberalizm”, zaś dla niemieckiego „twór żydowski” . Co było mocą państwa faszystowskiego? Było to dyktatorskie sprawowanie władzy przez wodza, którego wola wyznaczała granice obowiązujących norm etycznych.. W państwie wszystkie stanowiska, zarówno te najniższego jak i najwyższego szczebla, obsadzane były członkami politycznymi wodza, czyli jedynej partii sprawującej władzę. Na tym fundamencie rozwijały się idee państwa totalitarnego, prowadzące do utożsamiania narodu z państwem, państwa z rządem, rządu z jego szefem, a szefa z wodzem faszystowskim. Nad całokształtem życia publicznego panowała policja, która oczywiście była całkowicie podporządkowana wodzowi. Ich zadaniem było eliminować faktycznych opozycyjnych jak i domniemanych przeciwników politycznych. Dla przyspieszenia wyeliminowania przeciwników politycznych faszyzm stworzył sieć obozów koncentracyjnych. Zachowywano jednak pewne pozory parlamentaryzmu. Możemy je odnaleźć chociażby w rządzie do którego posłów teoretycznie obywatele wybierali z jednej listy wyborczej. Niestety w praktyce wyglądało to trochę inaczej, bo niezależnie od wyniku, decyzję końcową i tak podejmował dyktator. Parlament odgrywał rolę propagandowo-edukacyjną dla społeczeństwa. To w nim członkowie partii wyrażali postanowienia wodza, czy cele polityczne. Sądownictwo stanowiło niezależną władzę. Jednak też specjalne sądy, które były sądami partyjnymi, w których to ludzie, którzy byli obsadzeni związani byli z partią, która sprawowała władzę.
Faszyzm szybko oplatał całe społeczeństwo. Ciężko było wyznawać inne zasady. Faszyzm miał dojście wszędzie. Metodami terroru i donosicielstwa wytwarzano atmosferę strachu. To dotykało nie tylko przeciwników faszyzmu, ale wszystkich. Zwolennicy byli również zastraszani przez policję lub samego wodza , jednakże nie w takim wysokim stopniu jak przeciwnicy. Wyobraźmy sobie szczęśliwą rodzinę. Nasze szczęście, które teraz my mamy, nie miało zbyt wiele wspólnego z ich szczęściem. Jeżeli kobieta, która jest matką i żoną, nie musi dniami i nocami zastanawiać się co przyniesie dzień następny, czy nic się nie stanie jej dzieciom, czy mąż szczęśliwie wróci z pracy i czy ona sama nie będzie aresztowana tylko dlatego, że wraca od koleżanki w nocy to ulegnie, i zaakceptuje w końcu słuszność głoszonych idei. Władze faszystowskie przywiązywały bardzo dużą uwagę do wychowania młodzieży, która była przyszłością narodu. Chcieli im „wbić” do głowy jeden pogląd na świat, w kierunku którego mieli iść od młodych lat. Tworzono w tym celu specjalne organizacje w których uczono miłości do narodu i władzy. Najbardziej przerażającym jest fakt, że faszyzm, widząc jedność pomiędzy swoją ideologią, państwem i społeczeństwem, tak naprawdę nie szanuje tego ostatniego. Niestety był on od samego początku nastawiony na wojny i śmierć wielu niewinnych osób. Faszyści uważali, że koniec ich epoki powinien być końcem całego narodu. Co to za naród bez faszyzmu? Jednak w praktyce okazało się, ze to właśnie on sam był największym zagrożeniem dla społeczeństwa. O wiele lepiej żyję się bez niego.

Poznaliśmy już strukturę faszyzmu, teraz napiszę o komunizmie.

KOMUNIZM

Zacznę może od słów Platona, który stwierdził: W każdym mieście są dwa miasta. Jedno bogaczy a drugie biedoty. Im zamożniejszy człowiek, tym ma większe oddziaływanie na innych ludzi. Jednak, sam Platon pomimo tego, że nie był zamożny, żył w dobrobycie dlatego, że utrzymywał bliski kontakt z ówczesną elita. Dlaczego o tym wpomniałem, przedstawię za chwilę. 
Komunizm tak naprawdę ma wiele odłamań, jednak wszystkie spotykają się w jednym punkcie, przy jednej zasadzie: stworzenie państwa bezklasowego, w zamyśle o całkowitej równości obywateli. Minister zarabiający tyle samo co robotnik i wspólnie jadący z nimi tramwajem do pracy. Jeden bank, jedna, państwowa służba zdrowia, darmowa oświata. 
Cała władza miała opierać się na obywatelach skupionych w radach zarządzających. Mieli tam zasiadać ludzie ze wszystkich klas społecznych, niezależnie od swojego dobrobytu.
Co tak naprawdę liczy się w komunizmie? Po pierwsze metodą sprawowania władzy była absolutna tajność. Niezależnie od tego czego dotyczyła sprawa omawiana, wszystko miało być „ściśle tajne”. A po drugie: państwo kłamało. Władza próbowała wiele rzeczy zakryć, zatuszować , ale nijak ich słowa odnosiły się do tego co się działo w państwie i było widoczne na pierwszy rzut oka. 
W kwestii prawnej komuniści uchwalili konstytucję w 1918 roku realizującą pełnię założeń marksistowskich: pozbawiono praw burżuazję i wprowadzono pełnię władzy dla proletariatu. Jednak w praktyce wyglądało to trochę inaczej. Władza zastrzegała sobie prawo do zmian w każdej ustawie, którą wprowadzili dlatego przy każdej zmianie polityczno-gospodarczej, zmieniano ustawy, które były z nimi powiązane. 
Podobnie jak u faszystów, w komunizmie panował masowy terror, który miał na celu uzależnienie społeczeństwa od władzy. Ponadto zakłada wprowadzenie całkowitej cenzury i przejęcia kontroli nad wszystkimi środkami masowego przekazu. 

Maniupulacja ludzkim umysłem była nieodłączną częścią, każdego dnia. Czasami wprowadzano tzn. „odwilż”, która była zielonym światłem dla każdego obywatela. Przez ten czas ludzi traktowano jak ludzi np. podróż z miasta do miasta mogła odbywać się bez przepustki. Jeżeli skupimy się na opisie społeczeństwa to pierwsza rzecz, która trzeba zaznaczyć jest to, że w każdym kraju żyło się inaczej pod panowaniem tego ustroju. Na pewno jest kilka cech, które łączą wszystkie społeczeństwa i spróbuję się teraz na nich skupić. Z całą pewnością życie było bardzo trudne związane z niedoborem na rynku. Ludzie musieli zastanawiać się co jest im bardziej potrzebne, musieli wybierać między tak naprawdę rzeczami, które są niezbędne do codziennego funkcjonowania. Na mieszkania czekało się wiele lat, dlatego ludzie mieszkali w starych zatłoczonych kamienicach. Komunizm zakłada wprowadzenie odpowiedzialności zbiorowej, dlatego też ludzie w pewien sposób czuli się bezpiecznie. Oczywiście, dużą uwagę skupiano na młodych, w bezpłatnej szkole, aż kipiało od idei komunizmu. Dla społeczeństwa komunizm jest niezwykle atrakcyjnym systemem. Piękne hasła, proste rozwiązania i pełna opieka ze strony państwa dają poczucie bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Ale hasła i programy nadal pozostają jedynie snem. Niemożliwym jest stworzenie społeczeństwa ludzi równych sobie. Od zawsze ludzie ludziom zazdroszczą i każdy dąży do tego, żeby być najlepszym, dlatego nie jest możliwe oszukanie natury ludzkiej, która właśnie w większości przypadków tym się kieruję.

Gdy mamy już omówione te dwa ustroje, spróbuję teraz pokazać podobieństwa i różnice. Zacznę od różnic.
Faszyzm wywodzi się ze skrajnej prawicy, zaś komunizm z lewicy. W pierwszym chodziło o dobro jednej rasy, jednego narodu, zaś w drugim o zbawienie całego świata poprzez ogólną rewolucję. Wiadomo, że istniejącymi różnicami było to, że powstały one w innych krajach i pod wodzą innych dyktatorów. Jeżeli skupić się na najważniejszej różnicy muszę wspomnieć o tym, że  dla komunistów nie liczyła się jednostka, ważne było dobro kraju, zaś w faszyzmie chodziło o każdego kto pochodził z tego samego narodu, za to obcokrajowcy byli bardzo tępieni.
 Różniąc się dyktatury totalitarne posiadają jednak podobieństwa.

Faszyzm był kierunkiem politycznym skupiającym w swoich szeregach warstwy średnie oraz grupy klasy robotniczej. Komunizm chciał zbudowania społeczeństwa bezklasowego, którego podstawę był sprawiedliwy podział dóbr pośród wszystkich ludzi. Polityka obu tych krajów była podobna, jak już wspominałem panował ogólny strach przed władzą i terror. Oba ustroje przywiązywały ogromną wagę do wychowania młodzieży, było to bardzo ważne z wiadomych przyczyn jakimi było to, że była to „chodząca przyszłość”. Tak jak i faszyzm, komunizm posiadał organizacje młodzieżowe. Obie te dyktatury posiadały system monopartyjny. Interes państwa był ważniejszy od życia człowieka.
Totalitaryzm ograniczając elementarne prawa człowieka hamował rozwój kultury, oświaty i wartości duchowych narodu, jednocześnie spowodował masowe zbrodnie i wyginięcie milionów ludzi. Ludzkość doświadczyła ogromu wyrzeczeń i cierpień, poprzez panujące ustroje, które zmieniły nasze całkowite pojęcie o człowieku i stworzonej przez niego cywilizacji. Wywarły duży wpływ na historię i życie ludzi. Głównym powodem tego było to, iż interes państwa był ważniejszy od życia człowieka. A zastanówmy się co może być ważniejsze od życia człowieka?