Najbardziej widocznym wątkiem powieści Bolesława Prusa pt.“Lalka” jest wątek miłosny, który skupia się głównie na postaciach Stanisława Wokulskiego i Izabeli Łęckiej.

Wokulski jest to przedstawiciel nie tylko epoki pozytywizmu, ale także romantyzmu. Kochał Izabelę jak romantyk - szalenie, beznadziejnie, idealizując obiekt swojego uczucia, a zdobywał jak pozytywista - przez bogacenie się walczy o względy ukochanej.

Stanisław po raz pierwszy zobaczył Łęcką w teatrze. Zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. Była to miłość nieodwzajemniona, gdyż ona jako dama wywodząca się z arystokracji nie zwracała uwagi na biednego sklepikarza. Izabela nie jest zdolna do okazywania uczuć, do miłości. Zdaje sobie sprawę z tego, że Wokulski ją kocha, lecz mimo to ignoruje go. Jest oziębła i oschła. Dla niej liczy się tylko ona sama. Bohater dostrzega wszystkie różnice dzielące go z ukochaną, wielokrotnie zastanawia się, czy dobrze ulokował swoje uczucia. Niejednokrotnie Izabela wystawiała jego miłość na próbę. Oficjalnie spotykała się z innymi mężczyznami, nie stroniła od licznych flirtów i zabaw. mimo to Stanisław pozwala rozwijać się jego uczuciu względem Izabeli. Wokulski wiele razy był załamany i przybity. Próbował nawet popełnić samobójstwo. Przełom w uczuciach Bohatera nastąpił w czasie podróży do Krakowa. Stanisław towarzyszył Izabeli i jej ojcu. Do przedziału dosiadł się kuzyn Izabeli, Starski. Łęcka dyskutowała ze Starskim po angielsku sądząc, że Wokulski nie zna tego języka. Dawała mu do zrozumienia, że wychodzi za mąż za Stanisława nie z miłości, ale licząc jedynie na jego majątek. Wokulski zrozumiał każde słowo z tej rozmowy. poczuł się bardzo dotknięty i podjął decyzję o rozstaniu.

W powieści Prusa oprócz wyeksponowanej na pierwszy plan miłości Wokulskiego, znaleźć można również inne poboczne wątki miłosne. Przykładem jest nieodwzajemniona miłość Stawskiej do Wokulskiego. Uczucie nie zostało jednak odwzajemnione przez Stanisława, który całkowicie zatracił się w uczuciu do Izabeli. Bohaterowie Lalki prezentują różne spojrzenie na miłość. Doktor Szuman miłość postrzega wyłącznie przez pryzmat nauki. Na temat miłości ma swoją własną teorie, przyjmuje sceptyczną postawę, mówi że jest ona ‘obrzydliwym handlem opartym na oszustwie’.

Przeciwnym do uczucia Wokulskiego czy Stawskiej jest szczęśliwa i odwzajemniona miłość Węgiełka i Marianny. Mężczyzna zna przeszłość dziewczyny, wie że sprzedawała swoją godność, aby przeżyć, że zmusił ją do tego głód. Mimo wszystko kocha ją i pragnie się z nią ożenić.

“Lalka” to nie tylko powieść o miłości międzyludzkiej lecz również o miłości do pieniędzy i wszelkich wygód. Arystokraci w utworze pisarza są przedstawieni jako ludzie rozpustni, obłudni, mający wysokie mniemanie o sobie. Tytuł i majątek to jedyne wartości przez nich wyznawane. Nie mają szacunku dla pracy, przyczyniając się w ten sposób do pogarszania sytuacji gospodarczej i społecznej. Z pogardą patrzą na ludzi niższych stanów.

Miłość w lalce ma bardzo duże znaczenie. Najlepszym przykładem jest Wokulski. Zdobywa majątek aby dostać się do salonów arystokracji i zabiegać o pannę Izabelę. Jednak to właśnie miłość zgubiła Wokulskiego. Poświęca on wszystko dla ukochanej przez co staje się bohaterem tragicznym.