Romantyzm to prąd usysłowy przełomu XVIII i XIX wieku. Roamntyzm to przeciwieństwo racjonalizmu, albowiem w romantyżmie ważne są uczucia, emocje, nastroje a nie wszystko “potwierdzone naukowo”.

Romantycy zwracali uwage na sprawy ludu. Wszystko co było zwizane z “duchem narodu” - tradycja, obyczaje, obrzędy- inspirowało romantyków.

Literatura romantyczna. Szczególnym poetą romantycznym był Johan Wolfgang Goeth. Jego wielkim dziełem było (i jest) “Cierpienie młodego Wertera”. Literatura romantyczna ujawniała krzywdę niższych warst społecznych, mówiło o niesprawidliwości, o pysznej arystoracjii skromnych biedaków. Mówił ao relacjach między warstwami społecznymi. Na uwage zasługuje francustki pisarz Wiktor Hugo, który napisał “Nędzników”. W 1834 roku WSZYSTKIE jego dzieła znalazły się w indeksie ksiąg zakazanych. Ogólnie literaturę zaczęto odbierać w sposób bardzo emocjonalny, czyttelnicy ją przeżywali. Wielkim indywialiską tamtejszych czasów był angielski poeta George Byron. Napisal “Giur” i “Korsarze”.

Ludzie zaczęli inaczej spędzac czas. Luksowe obiady, uczęszczanie do teatru, bywanie w operze, spotkania w kawiatniach i restauracjach - to były główne rozrywki. Oczywiście nie każdy mógł sobie na to pozwolić. Wzrostło zainteresowanie kultura grecją, rzymską i egipską. Bardzo rozwinąl się teatr. Powstawało wiele nowych tetrów, oraz remontowane stare. Teatrzyk Verietes był jednym z teatrzyków bulwarowych, gdzie odgrywano lekkie komedie i nowe sztuki europejskie. W tetrach paryskich wieczór teatralny trwał nawet 7 godzin!!!

Myzyka w dobie romantyzmu. Głównym celem muzyki romantycznej było wzbudzenie emocji: śmiechu, płaczu, szczęścia, rozpaczy. Na uwage zasługuję francuski kompozytor Hector Berlioz ( Symfonia fantastyczna, Harold w Italii), który twierdził, że muzyke można “opowiadać”. Rozwijały sie opery, tj. sceniczny dramat muzyczny ze śpiewemi chórem.