W mojej pracy scharakteryzuję głównego bohatera książki „Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego, a mianowicie doktora Tomasza Judyma. Jest to nowy typ bohatera z ideałami niesienia pomocy ludziom najbiedniejszym i opuszczonym. Jak sam o sobie mówi wywodzi się „z motłochu, z ostatniej hołoty”. Doktor Judym jest nieszczęśliwie zakochany w Joannie Podborskiej – odrzuca ją dla chęci służby i pomocy innym.

Tomasz jest człowiekiem młodym, silnym i prężnym w swoich działaniach. Rwie się do czynu, uważa, że może zmienswojej ciężkiej pracy. „Jeżeli tego nie zrobię ja, lekarz, to któż to uczyni? Tego nikt…”. Judym wykazuje się szczególną pracowitością w uzdrowisku leczniczym w Cisach. Jest wrażliwy na biedę i niedolę innych, chociażby poprzez próby usunięcia stawu zagrażającego zdrowiu mieszkańcom tej miejscowości. Jego nieustępliwość w działaniach prowadzi do konfliktów i usunięcia z objętego stanowiska. Za wszelką cenę dążył do realizacji podjętej przez siebie idei niesienia pomocy chorym. Z drugiej strony porywczość i gwałtowność to jego negatywne cechy. Warto przypomnieć tutaj sytuację wrzucenia Krzywosąda do stawu w nagłym napadzie gniewu Tomasza.

Jego świat wartości opiera się na zapewnieniu każdemu człowiekowi godziwych warunków pracy i życia. Judym oburza się patrząc na zakłady i fabryki mówiąc: „Ja muszę rozwalić te śmierdzące nory”, „Tu ludzie w trzydziestym roku życia umierają, bo już są starcami. Dzieci ich – to idioci.”. Tomasz przyjmuje postawę Prometeusza niosącego światło ludziom – wykazuje chęć reform, zmian. „Otrzymałem wszystko, co potrzeba… Muszę to oddać, com wziął.” – chce wykorzystać swą wiedzę w leczeniu choryc..ić świat dzięki