Traktat pokojowy w Sèvres podpisany 10 sierpnia 1920 r. pomiędzy Turcją sułtańską, sojusznikiem Państw Centralnych w trakcie I wojny światowej, a państwami Ententy. Zawierał statut Ligi Narodów, opis nowych granic, klauzule o rozbrojeniu, o odszkodowaniach wojennych i innych ciężarach gospodarczych nałożonych na Turcję. Przywracał także tzw. “kapitulacje”, tj. postanowienia o wyjęciu cudzoziemców spod jurysdykcji sądów tureckich (immunitet bezwzględny). Zmiany terytorialne Trację Wschodnią po Morze Czarne z Adrianopolem i półwyspem Gallipoli otrzymała Grecja. Uzyskała ona również prawo do okupacji i administracji rejonu Smyrny (obecnie Izmir), z obowiązkiem dopuszczenia tam lokalnego parlamentu, który po pięciu latach miałby się wypowiedzieć o dalszej przynależności tego terytorium. Zachodnia i południowa Anatolia została podzielona na dwie strefy wpływów: włoską i francuską. Na wschodzie Anatolii, od Morza Czarnego po jezioro Van i granicę perską, miała się rozciągać niezależna Armenia, a na południe od niej autonomiczny Kurdystan. Bardzo rozległa strefa cieśnin po stronie europejskiej i azjatyckiej miała ulec ścisłej demilitaryzacji. Inne ograniczenia Tureckie siły zbrojne miały liczyć 50 000 ludzi, z zaciągu ochotniczego, bez broni ciężkiej i lotnictwa. Turcja traciła flotę wojenną, z wyjątkiem niewielu małych jednostek ochrony wybrzeży. Zabroniono produkcji broni i jej importu. W związku z obaleniem sułtanatu w Turcji, utworzeniem republiki (pod przywództwem Kemala Atatürka) i jej zwycięską wojną z Grecją, traktat z Sévres nigdy nie wszedł w życie, jego ustalenia zostały zastąpione 24 lipca 1923 r. przez traktat w Lozannie zawarty pomiędzy mocarstwami a Republiką Turecką. 10 VIII 1920 w Sèvres podpisany został traktat pokojowy zawarty między aliantami a Turcją. Likwidował on imperium osmańskie, pozbawiając Turcję ziem arabskich, wysp na Morzu Egejskim, wschodniej Tracji i okręgu Smyrny. Przewidywał utworzenie Armenii i Kurdystanu. Ograniczał suwerenność państwa tureckiego poprzez redukcję sił zbrojnych, kontrolę nad gospodarką, a także poddanie cieśnin tureckich pod międzynarodowy nadzór. Traktat nie wszedł w życie, a po zwycięstwie Turcji w wojnie z Grecją został zrewidowany na konferencji w Lozannie (1923)