Od dawien dawna człowiek jako istota twórcza, dąży do poznania prawdziwego sensu swojego życia. Często nad tym rozmyśla, a zwłaszcza w sytuacjach trudnych, gdy cierpi lub zagrożona jest jego dalsza egzystencja. Trudno jednak zdefiniować sens życia ludzkiego. Wielu poetów i pisarzy starało się stawić czoło temu trudnemu tematowi. Przykładem takiej osoby jest bohater „Fausta”, jednego z utworów wybitnego poety Johana Wolfganga Goethego. W swoim dziele autor przedstawia dzieje nieprzeciętnego człowieka poszukującego prawdy, szczęścia i sensu życia. Faust jest starym, wszechstronnie wykształconym mędrcem, uczonym, który posiadł wiedzę, jaka jest dostępna człowiekowi, ale nie zaznał szczęścia. Jego najważniejszą wartością w życiu jest osiągnięcie mądrości i świadomości ludzkiego życia . Faust uważa, że pomimo zdobytej wiedzy nic nie wie, że poprzez przeczytanie sterty ksiąg nie zdoła naprawić świata, czy też dać szczęścia ludzkości. Nadal jest nienasycony, głodny wiedzy, pragnie poznać tajemnice, jakie kryje wszechświat ,wciąż czuje niedosyt. Zdobyta wiedza nie dała mu żadnej życiowej mądrości. Rozczarowany ograniczonymi możliwościami nauki, postanawia w czarnej magii szukać odpowiedzi na podstawowe, egzystencjalne pytania. Wyraża bunt przeciw nauce. Namiętnie marzy o prawdziwej wiedzy, niedostępnej śmiertelnikom. Pragnie poznać tajemnice, jakie skrywa świat, przyczynę i sens istnienia. Chce znać odpowiedź na wszystkie pytania dręczące ludzkość od zarania dziejów. Dopiero, wówczas poczuje się szczęśliwy. Dlatego właśnie przystaje na pakt z diabłem. Podpisuje cyrograf i zaprzedaje swoją duszę Mefistofelesowi, z pomocą którego rozpoczyna wędrówkę w czasie i przestrzeni. Odzyskuje młodość, uwodzi Małgorzatę, jednak związek ten jest dla niego tylko rozrywką, zaspokajaniem pożądania i źródłem rozkoszy. Doprowadza niewinną dziewczynę do zguby. Dopiero po śmierci Małgorzaty Faust zaczyna rozumieć, że zaspokajanie tylko własnych pragnień nie prowadzi do szczęścia. Wyzwala się więc spod wpływu diabła i rozpoczyna swą wędrówkę po świecie w poszukiwaniu prawdziwego spełnienia. W czasie tej wędrówki zyskuje sławę na dworze cesarza i poznaje smak prawdziwej miłości. Jednak dopiero działalność na rzecz innych ludzi przynosi mu to, czego tak długo poszukiwał – prawdziwe szczęście i ideę istnienia. Uzyskawszy poczucie spełnienia, Faust wypowiada zapisane w cyrografie słowa „Trwaj, chwilo, jesteś piękna”. Tak naprawdę jest to utwór o poszukiwaniu szczęścia. Każdy człowiek przyjmuje sobie własny sens życia. Faust może być reprezentantem wszystkich ludzi, który sprawdza się w wielu rolach, dążąc jednocześnie do samorealizacji. Tak jak człowiek, który szuka celu i sensu życia, chce być kimś innym. Każdy człowiek jest „kowalem swojego losu” Celem każdego człowieka jest poczucie „bycia kochanym”. Kochając szczerze i gorąco jesteśmy zdolni do licznych poświęceń, dajemy całych siebie. Uważam,że życie zdobywa wartość dzięki miłości. Sądzę, również, iż najważniejszą wartością, głębią i istotą życia człowieka nie jest wcale posiadanie ogromnej wiedzy,władzy czy pieniędzy, lecz szczęście, miłość i przyjaźń. Każda istota ludzka ma własny system wartości i powinna dążyć do tego, aby doskonalić siebie i być jak najlepszym człowiekiem dla innych. Dlatego „Nie staraj się zostać człowiekiem sukcesu, lecz człowiekiem wartościowym.” - Albert Einstein