Elżbieta Biecka jest jedną z głównych bohaterów powieści Granica Zofii Nałkowskiej. Poznajemy ją jako pietnastoletnią małą i niegrzeczną gimnazjalistkę. Pochodzi ona z rodziny mieszczańskiej. Od dzieciństwa Elżbieta była wychowywana przez swoją Ciotkę Cecylię Kolichowską której buntowała się, nie potrafiąc okazać jej prawdziwych uczuć. Jej rodzice rozwiedli się, gdy była jeszcze dzieckiem. Matka wyszła za mąż powtórnie i zamieszkała w Szwajacarii nie interesując się córką nawet w najmniejszym stopniu. Gdy stan jej Ciotki pogarszał się sama zajmowała się jej kamienicą. Czuła się odpowiedzialna za ludzi mieszkających na wszystkich piętrach jak i w suterenie. Dorosła Elżbieta była kobietą wysoką, szczupłą, o długich i cienkich ramionach. Miała zielone oczy i krótkie, ciemne włosy. Jej ubiór był skromny. Ubierała najczęściej ciemne sukienki. Jej charakter możemy opisać jako skomplikowany. Jako wrażliwa osoba przeżywa niepokój moralny z powodu złych warunków zamieszkania ludzi, lecz nie przejawiając żadnych inicjatyw ani konkretnej pomocy w celu poprawienia tego stanu rzeczy. Jej problemy z osobowością zaczęły się po zakończeniu platoniczej miłości do rotmistrza Awaczewicza. Ta Tragiczna miłość zmieniła ją w egoistyczną i nie przystępną osobę która postanawia być okrutną dla każdego mężczyzny, który ją pokocha. Dopiero Zenon Ziembiewicz otworzył ją na uczucia. lecz nie do konca. Często zarzucał jej dystans do okazywania ich. Elżbieta była również osobą zdolną do poświęcenia wszystkiego dla drugiej osoby. Tak było w przypadku zerwania zaręczyn po to by Justyna z Zenonem mogli stworzyć przyszłość dla nienarodzonego dziecka. Jej zbytnia ufność mężowi robi z niej ofiarę. Naiwnie sądzi że Justyna zniknęła z ich życia na zawsze. Późniejsze żądania Kochanki Zenona sprawiają że Elżbietę nachodzi ciągły nie pokój. Chcąc unormować sytuację w związku próbuje za wszelką cenę sprostać oczekiwaniom męża i wspierając go stworzyć dom którego nigdy nie miała, szczęśliwy dom. Po śmierci Zenona pozostawia pod opiekę teściowej swoje dziecko i opuszcza kraj. Elżbieta z pewnością jest postacią tragiczną. Jej dzieciństwo było ciężkie, więc jej dalsze życie próbowała ukierunkowywać na szczęśliwe tory. Niestety jej niewierny mąż stworzył niespokojną otoczkę wokój jej co zburzyło wszelkie szanse na szczęśliwy dom o którym tak bardzo marzyła.