A. Mickiewicz
W Literaturze A. Mickiewicza model wychowania jest niezwykle konserwatywny. Każdy ma swoje miejsce, nikomu nie wolno wynosić się ponad innych ani poniżać się specjalnie. Nic tu nie jest przypadkowe. Ten fragment wykazuje przywiązanie do tradycji i wychowania młodzieży na taką która ponad wszystko ceni swoją rodzinę, nie ma dla niej żadnych tajemnic. Natomiast we fragmencie Witolda Gombrowicza rodzina delikatnie wypytuje swoich potomków o ich sprawy osobiste, nie naciskając. Uważają, że ich sprawy dotyczą tylko ich mimo tego, że chętnie by poznalite tajemnice.
W Literaturze A. Mickiewicza model wychowania jest niezwykle konserwatywny. Każdy ma swoje miejsce, nikomu nie wolno wynosić się ponad innych ani poniżać się specjalnie. Nic tu nie jest przypadkowe. Ten fragment wykazuje przywiązanie do tradycji i wychowania młodzieży na taką która ponad wszystko ceni swoją rodzinę, nie ma dla niej żadnych tajemnic. Natomiast we fragmencie Witolda Gombrowicza rodzina delikatnie wypytuje swoich potomków o ich sprawy osobiste, nie naciskając. Uważają, że ich sprawy dotyczą tylko ich mimo tego, że chętnie by poznalite tajemnice. Sposób patrzenia na świat z perspektywy tych dwóch utworów jest zupełnie odmienny. Z jednej strony mamy świat z przełomu wieku XIV i XV gdzie wychowanie dzieci miało na celu uczyć ich dyscypliny i bezgranicznego zaufania do rodziców. Z drugiej strony mamy świat nowocześniejszy, w którym ludzie mają większy dystans do tego jak zachowują się ich dzieci i z kim się spotykają. Uważam, że oba te spojrzenia mają tyle samo dobrego co negatywnego, z jednej strony dzieci muszą mieć własne tajemnice i przede wszystkim życie. Ale z drugiej strony czy pozwalanie im na zachowywanie sekretów, które mogą mieć fatalne skutki jest bezpieczne?