książki Streszczenie według:mimetyczny Autor : Adam Mickiewicz

Summary rating: 5 stars (2 Recenzja)
Wizyty : 1262
słów:900 

More About : pan tadeusz i dziady Summarize It

Ads by Google MetaTrader 4 FX Trading Download MT4 For Free & Practice trading FX Today With Alpari (UK). alpari.co.uk/metatrader-trading Prace zaliczeniowe Pomoc naukowa przy pisaniu pracy Masz problem? Zapraszamy www.pomocnaukowa.net Зарабатывай на Forex. Бесплатные Демо-счет и Online Семинар! www.alpari.ru

Obraz i ocena społeczeństwa polskiego w utworach Adama Mickiewicza - Dziady i Pan Tadeusz

Adam Mickiewicz dużo przebywał na polskich dworach. Tam zgłębił polską tradycję, zwyczaje i podania oraz poznał obraz życia drobnej szlachty. Nic dziwnego, że znalazło to odzwierciedlenie w jego utworach. Poeta wierzył, że Polska może odzyskać niepodległość głównie za sprawą ludzi prostych. Pomimo upadków kolejnych powstań on ciągle dopatrywał się siły narodu, która leży w jego ludzie.

Społeczeństwo polskie, zarówno w Panu Tadeuszu jak i w Dziadach jest zróżnicowane nie tylko pod względem majątkowym, ale i światopoglądowym, odmienny jest także ich stosunek do zaborcy. Ta ostatnia rzecz okazuje się kluczowa w utworach Mickiewicza, ma również duże znaczenie w historii Polski.

Środowisko kongresowe przedstawione w Dziadach podzielone zostało na “towarzystwo stolikowe” oraz “towarzystwo przy drzwiach”. Ludzie siedzący wogół stolika to elita rządząca Królestwem Polskim: różnego rodzaju urzędnicy carscy, generałowie, arystokracja, którzy dobro własne przekładają nad dobro narodu. Przyjmują oni ugodowy stosunek do zaborczy, licząc przy tym na objęcie wyższych stanowisk. Prowadzą oni błahe rozmowy w języku francuskim. Wśród nich znajdują się również poeci i pisarze. Artysći ci piszą o rzeczach, które poniekąd wygodne są dla zaborcy. Zajmują oni neoklasycystyczne stanowisko - sądzą, że literatura nie powinna mówić o wydarzeniach współczesnych - aby je ocenić niezbędny jest odpowiedni odstęp czasowy. W rzeczywistości nie chca oni w swych dziełach propagować żadnych narodowowyzwoleńczych ideii, gdyż grozi to represjami ze strony okupanta. Niektórzy z nich zasłaniają się śmiesznymi argumentami, jakoby to opisywanie okrucieństwa kłóciło się ze słowiańską łagodnością Polaków.

Odpowiedzią na takowe poglądy jest postawa “towarzystwa przy drzwiach”, czyli grupy w większości młodych osób, którzy nie zamierzają wchodzić w żadne układy z zaborcami. Ludzie ci dążą do zjednoczenia polskiej młodzieży i do zwrócenia jej przeciwko agresorom. Widzą w tym szansę wyzwolenia Polski. Wiedzą jednak, że otwarta walka jest trudna i nierówna. Pomimo represji zsyłanych na nich przez okupanta, “towarzystwo przy drzwiach” ciągle walczy. Poeta świadom tragicznego podziału narodu polskiego wskazuje na tkwiące w nim siły. I choć elita narodu jest do cna zepsuta, prości ludzie obdarzeni wielkim patriotyzmem zdolni są doprowadzić Polskę do wolności.

W Panu Tadeuszu społeczeństwo na którym skupił się autor to głównie XIX-wieczna szlachta. Także epopei Mickiewiczowskiej szlachta została podzielona. Głównym kryterium podziału stał się wiek. Do przedstawicieli dawnej Polski zaliczyć można Sędziego, Rejenta, Dobrzyńskiego i Gerwazego. Ludzie ci należą właściwie do przeszłej epoki. Nie potrafią (czy też nie chcą) zaakceptować nowego porządku i tworzącego się układu stosunków społecznych. Wspominają oni często dawne czasy, wcześniejsze wychowanie. Są ostatnimi ludźmi, którzy stoją na straży polskiej tradycji i narodowych obyczajów.

źródło: http://pl.shvoong.com/books/novel-novella/2139171-obraz-ocena-spo%C5%82ecze%C5%84stwa-polskiego-dziadach/#ixzz2IjtPfC4n