W okresie Polskiej Republiki Ludowej ochrona porządku publicznego należała do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych . Organ ten powstał w 1954 roku i był następcą dawnego Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego(działającego w latach 1945-1954). Przejął po nim szereg kompetencji, między innymi: ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa wewnątrz kraju, zwalczanie oporu społecznego, zdobywanie informacji. W roku 1956 w wyniku reform przejął również pieczę nad utrzymaniem porządku publicznego w wyniku rozwiązania Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego. Na mocy zarządzenia ministra spraw wewnętrznych Władysława Wichy z 29 listopada 1956 roku, ustalono w ramach ochrony porządku publicznego nową strukturę dla MSW i podzielono ją na 3 grupy jednostek: • Piony organizacyjne, do których należą: Komenda Główna Milicji Obywatelskiej, Komenda Główna Straży Pożarnej, Komenda Główna Obrony Przeciwlotniczej, Główny Urząd Geodezji i Kartografii oraz Centralny Zarząd Służby Zdrowia;

• Jednostki Wojsk Wewnętrznych, czyli Dowództwo Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Dowództwo Wojsk Ochrony Pogranicza, Zarząd Informacji Wojsk Wewnętrznych (zastąpiony w 1957 roku Zarządem WSW Wojsk Wewnętrznych)

• Inne jednostki organizacyjne, w której znalazło się 30 komórek o różnym znaczeniu

Na szczeblu terenowym, po reformie z 1956 roku dawny Urząd Bezpieczeństwa został wcielony w szeregi Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej, gdzie został głęboko zreformowany i powstał jako nowy twór- Służba Bezpieczeństwa. Mimo zmian, zadania SB nie wiele się różniły od zadań UB, polegały one przede wszystkim na ochronie systemu komunistycznego wewnątrz kraju (i nie tylko) poprzez kontrolowanie i przenikanie do wszystkich struktur życia społecznego w Polsce.