Michał Anioł Buonarroti żył w latach od 1475 do 1564 był genialnym rzeźbiarzem malarzem architektem a także niezwykłym poetą . Obraz pt" Stworzenie Adama" Dzieło to jest najsłynniejszym fragmentem wielkiego fresku w kaplicy Sykstyńskiej .Fresk ten powstał w 1508 roku, papież Juliusz II powierzył artyście udekorowanie freskami sklepienia Kaplicy Sykstyńskiej w pałacu watykańskim . Przez 4 lata Michał Anioł pokrył malowidłami o tematyce biblijnej prawie 5000 metrów kwadratowych powierzchni. Ogromnym wysiłkiem stworzył arcydzieło docenione już przez sobie współczesnych. Obraz Michała Anioła jest odzwierciedleniem cudownej więzi między Panem a człowiekiem - niemal przedstawia Stwórcę jako Ojca Michał Anioł nigdy wcześniej nie malował fresków. Praca specjalistów, których sprowadził do pomocy, nie zadowalała go jednak. Odprawił więc wszystkich i pracował sam, stopniowo poznając tajniki tej trudnej techniki. Sam nawet mieszał farbę. Tematem fresków jest zaczerpnięta z Księgi Rodzaju prehistoria odkupienia ludzkości, od stworzenia świata, poprzez grzech pierworodny, aż po historię Noego. Cykl jest ideowym uzupełnieniem malowideł pokrywających ściany Kaplicy, przedstawiających historię Zbawienia, ukończonych wcześniej przez malarzy florenckich i umbryjskich. Stworzenie Adama jest najsławniejszym z fresków namalowanych przez Michała Anioła. Przedstawia chwilę, w której Bóg Ojciec daje życie pierwszemu człowiekowi. Z lewej strony widzimy Adama, leżącego na ziemi. Jego bezwładnie uniesiona ręka niemal styka się z pełną energii ręką Boga, niesionego przez aniołów z prawej strony. Dar życia w tym właśnie momencie “spływa” na Adama. Ciało Adama unosi się, jakby przyciągane przez Stwórcę. Z postaci Boga emanuje siła, Adam łagodnie poddaje się Jego woli.Po prawej stronie obrazu widać postać Boga, który jest otoczony i niesiony przez aniołów, wśród nich widać kobietę, którą może być Ewa. Stwórca ma na sobie purpurową szatę, która jest rozwiewana przez wiatr. Po lewej stronie obrazu znajduje się Adam. Jego spojrzenie skierowane w Pana jest pełne pragnienia. Bóg wyciąga rękę w stronę Adama, który też podnosi dłoń do pana niemal zetkniętych dłoniach Boga i Adama. Profesjonalność i dokładność obrazu Michała Anioła sprawiły, że przedstawiony przez autora dotyk boskiej ręki stał się kulminacyjnym momentem dzieła stworzenia człowieka. Twarz Boga promienieje ciepłem i spokojem. Miedzy Panem a człowiekiem panuje zrównoważenie i opanowanie. W sztuce powtarzała się akcja stworzenia świata, jednakże tylko dzieło Michała Anioła posiada taką głębię. Z obrazu emanuje równowaga, ład i spokój, który doskonale podkreślają stonowane barwy obrazu. Zgodnie z renesansowym założeniem podkreślającym piękno ciała człowieka Michał Anioł zobrazował nagie ciało Adama. W tle obrazu widoczne jest zielono-brązowe zbocze.Księga Rodzaju podkreśla, że Bóg stworzył człowieka na obraz i podobieństwo swoje. Michał Anioł wyeksponował tę myśl. W wyobraźni renesansowego artysty narodził się Adam i Bóg jako pięknie zbudowani mężczyźni. Ich ręce pozostają w jednej linii. Panuje między nimi równowaga i symetria. Żadna dłoń nie podkreśla przewagi nad drugą. Twarze przedstawiają profile postaci, a ich prawe nogi ułożone są niemal identycznie. Wszystkie te cechy eksponują podobieństwo człowieka do Boga oraz przyjaźń, jaką Bóg obdarzył człowieka, czyniąc go panem na ziemi a przede wszystkim swoim dzieckiem.Z obrazu emanuje spokój, ład, harmonia, a Boża energia ogarnia widza patrzącego na fresk. Zgodnie z renesansowa koncepcją podkreślającą piękno ciała człowieka, Michał Anioł przedstawił nagie ciało Adama. Bóg okryty jest jedynie lekką, zwiewną tuniką, pod którą zarysowane są piękne kształty.