Antonio Vivaldi kompozytor okresu baroku (1678 - 1741), skrzypek. Jego pierwszym “nauczycielem” był jego ojciec, który był skrzypkiem w orkiestrze weneckiego kościoła pod wezwaniem świętego Marka. W 1703 roku otrzymał niższe święcenia kapłańskie, jednak zrezygnowal ze slugi przy oltarzu. Podją się pracy w domu, gdzie były wychowywane odrzucone oraz nieślubne dzieciAntonio Lucio Vivaldi zwany Il Prete Rosso, co po polsku znaczy “Rudy Ksiądz” (ur. 4 marca 1678 w Wenecji, zm. 28 lipca 1741 w Wiedniu) – włoski skrzypek i kompozytor, kapłan katolicki.

Antonio Vivaldi urodził się w Wenecji. Jego ojciec, początkowo cyrulik z zamiłowaniem muzycznym, był skrzypkiem, który ostatecznie znalazł zatrudnienie w orkiestrze bazyliki św. Marka. To od niego młody Vivaldi uczył się gry na tym instrumencie. W wieku 25 lat otrzymał święcenia kapłańskie. We wrześniu 1703 rozpoczął pracę jako nauczyciel gry na skrzypcach w sierocińcu dla dziewcząt Ospedale della Pietà, dla którego komponował do końca życia. W 1705 został opublikowany jego pierwszy zbiór sonat na trzy instrumenty, a cztery lata później nowa seria sonat skrzypcowych. W 1713 Vivaldi napisał swoją pierwszą operę Ottone in villa. W roku 1718 udał się do Mantui, gdzie pozostał przez dwa lata, dyrygując muzyką świecką na dworze księcia Filipa. Po powrocie do Wenecji, w 1727 opublikował Il cimento dell’armonia e dell’inventione ze słynnym zbiorem Le quattro stagioni (Cztery pory roku). W ostatnich latach życia podróżował po Europie dyrygując wykonaniami swoich dzieł. W 1740 wyruszył do Wiednia, gdzie rok później zmarł na nierozpoznaną do końca chorobę.