Nazwy: arab. Al-،Irāq, Republika Iracka, arab. Al-Jumhūriyyah al-،Irāq Powierzchnia: 438,3 tys. km2 Granice: Turcja (331 km), Iran (1458 km), Kuwejt (244 km), Arabia Saudyjska (814 km), Jordania (181 km), Syria (605 km) Ludność państwa: 37 mln mieszkańców (2010) Gęstość zaludnienia: 84,5 os/km2 (2010) Języki: arabski (kurdyjski w regionach zamieszkanych przez Kurdów) Podział administracyjny: 15 muhafaz, 1 okręg autonomiczny (3 muhafazy) Stolice: Bagdad Waluty: dinar iracki (IQD) = 100 fils Święta państwowe: 9 IV — upadek reżimu Saddama Husajna (2003) Organizacje międzynarodowe: Liga Państw Arabskich, Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej, Międzynarodowa Organizacja Pracy, Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju, Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Organizacja Arabskich Krajów Eksportujących Ropę Naftową, Organizacja Konferencji Islamskiej, Organizacja Krajów Eksportujących Ropę Naftową, Organizacja Narodów Zjednoczonych Oficjalne strony WWW: www.iraqmofa.net (serwis internetowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Iraku)

Irak. Ustrój polityczny. Zgodnie z konstytucją z 2005 Irak jest republiką federacyjną. Funkcję głowy państwa pełni prezydent, wybierany przez Izbę Reprezentantów większością 2/3 głosów, na 4-letnią kadencję. Wraz z dwoma wiceprezydentami tworzy Radę Prezydencką. Władza ustawodawcza należy do dwuizbowego parlamentu; 275-osobowej Izby Reprezentantów z wyborów powszechnych (4-letnia kadencja) i 150-osobowej Rady Związku (Senatu), złożonej z przedstawicieli trzech regionów senatorskich (po 50: szyickiego, sunnickiego i kurdyjskiego). Władzę wykonawczą sprawuje rząd z premierem powoływanym przez prezydenta. Kilka lub pojedyncza muhafaza może uzyskać status autonomicznego regionu (ob. istnieje tylko jeden — Kurdystan).

Irak. Ludność. Irak zamieszkują Arabowie (77% ogółu ludności, 1983; brak nowszych danych), Kurdowie (19%, gł. w Kurdystanie), Turkmeni, Persowie, Azerbejdżanie, Asyryjczycy oraz czasowo pracownicy cudzoziemscy (gł. Europejczycy); muzułmanie stanowią ok. 95% społeczeństwa (w tym szyici ok. 60%, sunnici — ok. 35%), chrześcijanie — 3,5%. Bardzo wysoki przyrost naturalny — 26,6‰ (2006); 39,5% ludności w wieku do 14 lat, powyżej 60 lat — 4,5%; przeciętna długość trwania życia: 68 lat mężczyźni, 70 — kobiety; ok. 60% ludności w wieku powyżej 15 lat nie umie pisać i czytać. Średnia gęstość zaludnienia 59 mieszk. na km2; większość ludności skupia się w dolinach rzek i międzyrzeczu Tygrysu i Eufratu; w miastach mieszka 65% ludności (2004); gł. m.: Bagdad, Al-Basra, Mosul, Kirkuk, An-Nadżaf, Karbala; większość ludności zawodowo czynnej pracuje w usługach i przemyśle.

Irak. Partie polityczne. Największe poparcie w wyborach 2005 roku zdobyła: szyicka koalicja Zjednoczony Sojusz Arabski (al-I’tilāf al-`Irāqī al-Muwaad). Drugie miejsce zajęły ugrupowania kurdyjskie skupione w Demokratycznym Patriotycznym Sojuszu Kurdystanu: Demokratyczna: Partia Kurdystanu (Partiya Demokrat a Kurdistanê, PDK), Patriotyczna Unia Kurdystanu (Yakêtî Nîştimanî Kurdistan, PUK); trzecie sunnicki Iracki Front Zgody, czwarte świecka Iracka Lista Narodowa.

Irak. Gospodarka. Podstawą gospodarki Iraku jest wydobycie i eksport ropy naftowej; wpływy z eksportu ropy przeznacza się na rozwój sektora państwowego w przemyśle, rolnictwie i infrastrukturze; wojna z Iranem (1980–88) oraz agresja na Kuwejt (1990–91) wpłynęły na osłabienie tempa rozwoju gospodarczego; wojna 1990–91 i embargo handlowe nałożone przez ONZ na Irak spowodowały kryzys gospodarczy, pogłębiony znacznie w rezultacie wojny 2003 i aktami terroru i sabotażu w latach następnych; 2006 przemysł wytworzył 68% produktu krajowego brutto, rolnictwo — 5%, usługi, zwłaszcza handel — pozostałą część; PKB wg parytetu siły nabywczej na 1 mieszkańca — 3,6 tys. dolarów USA (2007). Przemysł. Irak należy do gł. producentów ropy naft., którą wydobywa się z bogatych złóż w okolicach Kirkuku na północnym wschodzie oraz w pobliżu Az-Zubajr i Ar-Rumajla na południu; wydobycie ograniczoneprzez znaczne zniszczenia infrastruktury w wyniku działań wojennych (66 mln t, 2003; 126 mln t — 2000); z innych surowców eksploatuje się gaz ziemny, siarkę w Al-Miszrak (kopalnia zbud. przez Polaków), fosforyty w odkrywkowej kopalni Akaszat na Pustyni Syryjskiej oraz asfalt w dolinie Eufratu, gł. w Hit. Energia elektryczna (31,7 mld kW•h, 2005) jest wytwarzana gł. w elektrowniach naft. oraz niewielkich wodnych (Dukan na Zabie Małym, Al-Hadisa na Eufracie). Rozwinięty przemysł rafineryjny w Bagdadzie, Al-Basrze, Kirkuku i Mosulu, nawozów sztucznych w Al-Basrze, cementowy w większych ośr. miejskich, spoż., zwłaszcza cukr. oraz mający długie tradycje przemysł włók. w Irbil, Bagdadzie i Mosulu. Rolnictwo. W ostatnim półwieczu Irak przekształcił się z kraju roln. w surowcowo-rolniczy. Grunty orne i użytki trwałe (sady) zajmują w Iraku ok. 13% pow., lasy zaledwie 1,8%; produkcja roślinna jest oparta całkowicie (Mezopotamia) lub częściowo (Kurdystan) na sztucznym, stosowanym od tysiącleci, nawadnianiu gleb; uprawia się gł. zboża (pszenica, jęczmień, ryż, proso), trzcinę cukrową, bawełnę oraz warzywa; w dolinach rzecznych i oazach plantacje palmy daktylowej (największe w dolinie Szatt al-Arab), owoców cytrusowych, oliwek, fig, granatów; koczownicza hodowla owiec, kóz i wielbłądów oraz zagrodowa bydła. Transport i łączność. Główną rolę w transporcie odgrywa transport rurociągowy (łączna dł. 8,4 tys. km, 2004), samoch. (dł. dróg 45,6 tys. km, 84% utwardzone) oraz mor.; ropa naft. jest przesyłana rurociągami z Kirkuku do Bagdadu oraz do portu Dörtyol w Turcji, z Ar-Rumajla i Az-Zubajr na wybrzeże Zat. Perskiej oraz do portu Banijas w Syrii; gł. arterię komunik. stanowi szosa Mosul–Bagdad–Al-Basra; połączenia drogowe z Jordanią, Syrią, Turcją, Iranem oraz Kuwejtem; transport kol. odgrywa niewielką rolę (dł. linii kol. 2,2 tys. km); gł. linia kol. Bagdad–Al-Basra; porty mor.: Al-Basra i Al-Fau (naft.), Umm Kasr (kontenerowy); międzynar. port lotn. w Bagdadzie. Sieć telefoniczna bardzo zniszczona; ok. 1 mln abonentów telefonii stacjonarnej; w użytkowaniu 570 tys. telefonów komórkowych (2004). Handel zagraniczny. Bilans handl. Iraku zależy od cen ropy naft. na rynku świat.; 2004 wartość eksportu 17,8 mld dol. USA, importu — 19,5 mld dol. USA; ropa naft. stanowi 84% wartości wywozu, pozostała część przypada na produkty naft., żywność (m.in.prasowane daktyle), żywe zwierzęta. Import obejmuje maszyny i urządzenia przem., środki transportu, chemikalia, odzież, lekarstwa, żywność; gł. partnerzy handl.: USA, Syria, Turcja, Włochy.

Irak. Polityka społeczna. Realizowana w Iraku polityka społ. obejmuje system zabezpieczenia społ., ochronę zdrowia i politykę oświatową. Zabezpieczenie społeczne. Ograniczony system zabezpieczenia społ. wprowadzono 1957 i rozszerzono go 1976; w ramach tego systemu są przyznawane zasiłki dla ludzi starych, chorobowe, dla bezrobotnych, macierzyńskie, małżeńskie i na wypadek zgonu. Opieka zdrowotna jest bezpłatna, a wiele udogodnień w korzystaniu zeń wprowadzono 1981–85. Polityka oświatowa. Nauczanie jest bezpłatne; obowiązkiem szkolnym są objęte dzieci w wieku 6–12 lat, tj. w szkole podstawowej; naukę w szkole średniej rozpoczyna się w wieku 12 lat i trwa ona 6 lat; odbywa się w 2 cyklach 3-letnich.

Irak. Siły zbrojne. W wyniku wojny irackiej 2003 dotychczasowe siły zbrojne przestały istnieć; obecnie organizowana jest nowa armia demokr. republiki federacyjnej Iraku.

NOWY IRAK A DEMOKRACJA - Referat wygłoszony przez Ambasadora Republiki Iraku w Polsce dn.11.04.2005 Ponad pięć dekad, tj. od 1958r. Irak był państwem bez ustroju demokratycznego, wyborów, parlamentu. Przez ponad 30 lat naród iracki był ciemiężony pod rządami despotycznego, totalitarnego, dyktatorskiego systemu Saddama Hussaina. Bez wyjątku krzywdził on wszystkie irackie grupy społeczne. Cały naród przeżył straszliwe okrucieństwa, poczynając od aktów likwidacji politycznej i fizycznej przywódców nurtów, partii i ugrupowań politycznych, którzy nie zgodzili się z jego wizją terroryzmu, polityką wyniszczenia i likwidacją irackiej opozycji politycznej. W reżimie tym stosowane były wszelkie bestialskie metody unicestwienia elit intelektualnych i wreszcie zniszczenia znaczenia roli średniej klasy i całej inteligencji. Rada Zarządzająca

Po obaleniu dyktatorskiego ustroju 9 kwietnia 2003 proklamowano Radę Zarządzającą. Powstała ona na początku lipca 2003r. Stanowiło to początek utworzenia narodowego rządu, uwolnienia się od okupacji oraz osiągnięcia niepodległości i suwerenności Państwa Irackiego. Rada Zarządzająca założona została z większości politycznych i religijnych sił aktywnie działających w Iraku. Część z nich działała w kraju, część poza Irakiem. Prawdą jest, iż Rada Zarządzająca nie posiadała szerokich uprawnień i nie spełniała aspiracji narodu irackiego. Wzięła ona jednak na swoje barki administrowanie sprawami państwa i jego instytucjami, a także rozwiązywanie problemów, z którymi boryka się społeczeństwo w bardzo trudnych i skomplikowanych warunkach. Można więc stwierdzić, że po wojnie nastąpił rozpad poprzedniego ustroju i znacznej części instytucji państwowych. Nie istniała także legitymacja rządu. W związku z tym konieczna jest budowa struktur dla Tymczasowego Rządu Narodowego.

Powstanie Rady Zarządzającej

Podjęte od zakończenia wojny w kwietniu 2003 decyzje Rady Bezpieczeństwa zabezpieczyły międzynarodowe bezpieczeństwo jego terytorium. Decyzją Rady Bezpieczeństwa nr 1511 z 16 października 2003 ustanowiła ona w sposób wyrazisty suwerenność Iraku. Rada z naciskiem podkreśla tymczasowy charakter władzy koalicji, odnośnie jej odpowiedzialności i zobowiązań ustanowionych zgodnie z prawem międzynarodowym, przyjętych i ustanowionych na podstawie decyzji nr 1483 z 2003r. Władza ta wygasa, w momencie gdy naród iracki ustanowi rząd przez siebie reprezentowany i uznawany przez społeczność międzynarodową, a także złoży przysięgę konstytucyjną.

Dało to Irakijczykom wyraźne poparcie umożliwiające założenie własnego Państwa uznawanego przez społeczeność międzynarodową, z suwerennością równą z pozostałymi członkami społeczności międzynarodowej.

Podkreślenie wolności politycznej przyszłości Iraku

Decyzja Rady Bezpieczeństwa 1511 wskazuje na ponowne podkreślenie prawa narodu irackiego do stanowienia swojej przyszłości politycznej. Nie ulega wątpliwości, że tego typu sformułowania tworzą międzynarodowe poparcie dla narodu irackiego w jego dążeniach, decydowaniu o charakterze życia politycznego, kształcie ustroju, stosunkach zagranicznych.

Dzięki temu może MÓGŁ rozpocząć się proces, którego celem jest dojście do nowej społeczno-politycznej dekady, spełniającej potrzeby ludności i prawowite zamierzenia do ustanowienia sprawiedliwego ustroju społeczno-politycznego i gospodarczego, zapewniającego jego mieszkańcom bezpieczeństwo i godne życie.

Opierać się on będzie na solidnej podstawie jaką będzie stała konstytucja, gwarantująca wszystkim swobodę i wolność, a także podkreślające ustrój państwa demokratycznego, federalnego, pluralistycznego i zjednoczonego.

Zarządzanie bogactwami naturalnymi przez Irak

Wskazujemy na „prawo narodu irackiego do zarządzania swoimi bogactwami naturalnymi” podkreślała Rada Bezpieczeństwa. Naród iracki ma więc prawo dysponować swoimi bogactwami naturalnymi, w szczególności ropą naftową zgodnie z interesem narodowym.Taka treść postanowienia stanowi ważną kartę w rękach Iraku. Dysponowanie i zarządzanie przez Irak bogactwami narodowymi jest swojego rodzaju uzupełnieniem jego suwerenności politycznej. Pełny nadzór państwa nad bogactwami naturalnymi stanowi bowiem element suwerenności narodowej. Stwarza to Irakowi szansę do swobodnej organizacji swojego przemysłu naftowego tak, aby służył interesom narodu irackiego oraz realizacjom prawdziwego rozwoju gospodarczego.

Wsparcie polityczne ze strony ONZ i innych instytucji międzynarodowych

Rada Bezpieczeństwa apelowała do ONZ i innych instytucji międzynarodowych, aby wzmocniły swoją rolę w Iraku i udzieliły mu pomocy gospodarczej i politycznej, a także wspierały odbudowę gospodarczą Iraku i pomagały stworzyć odpowiednie warunki dla stałego rozwoju i budowy instytucji samorządowej i ogólnonarodowej rządu irackiego.

Ustawa administracyjna (zarządzająca) państwem i tymczasowym rządem 2004r.

W marcu 2004 osiągnięto porozumienie odnośnie podpisania ustawy dotyczącej administrowania Państwa irackiego na okres przejściowy, która stanowi tymczasową konstytucję. Weszła ona w życie wraz z powstaniem Tymczasowego Rządu Irackiego 30 czerwca 2004. Ustawa ta stworzyła podstawy dla budowy demokratycznego i federalnego Państwa Iraku, zjednoczonego Iraku. W paragrafie 4, ustęp 7 ustanowiono bowiem, że ustrój rządu w Iraku jest republikański, federalny, demokratyczny, zaś pluralistyczna władza zostaje w nim podzielona między rządem federalnymi a rządami regionalnymi i województwami.

Natomiast ustęp B2 paragrafu czwartego wskazuje konkretnie na region Kurdystanu. „Uznajemy Rząd regionu Kurdystanu jako oficjalnego rządu z 19 marca 2003, który obejmuje województwa Dehok, Inbil i Sulaimania”. Paragraf dziewiąty wskazuje na język kurdyjski jako język oficjalny obok języka arabskiego. Wszystko to więc ustanowiło prawidłowe podstawy dla federalnego, demokratycznego ustroju w Iraku.

Na podstawie paragrafu drugiego /ustęp 1/6/ z ustawy administrowania Państwem Irackim w okresie przejściowym, Rada Zarządzająca postanowiła na swym posiedzeniu 1 czerwca 2004 opublikować wydać ten załącznik, który zawiera tymczasowy rząd i jego obowiązki.

Rząd Tymczasowy

Rząd Tymczasowy został założony po szerokich konsultacjach i pertraktacjach ze wszystkimi odłamami i środowiskami społeczeństwa irackiego, który składa się obywateli znanych ze swych kompetencji i rzetelności. Jego obowiązki są określone, jak następuje:

1. • sprawują władzę polityczną do zarządzania Irakiem w okresie nie przekraczającym 30 czerwca 2004r.
2. • Rząd tymczasowy administruje sprawy Iraku działa szczególnie w kierunku zapewniania dobrobytu dla narodu irackiego i jego bezpieczeństwa.
3. • Promuje odbudowę i rozwój gospodarczy.
4. • Przeprowadza wybory narodowe w terminie nie przekraczającym 31 grudnia 2004 jeżeli to możliwe, a w każdym bądź razie w terminie nie przekraczającym 31 stycznia 2005r. 5)- Rząd nie ma prawa jako tymczasowy, podjąć jakiegokolwiek działania, które mogło mieć istotny wpływ na los IRAKU po ustalonym okresie przejściowym. Takie działania powinny być zostawione dla rządów wybranych naród IRACKI w sposób demokratyczny w przyszłości. Członkowie tymczasowego Rządu złożą przysięgę przed Przewodniczącym najwyższej władzy ustawodawczej w IRAKU. Rząd tymczasowy dokonuje akt samorozwiązania, gdy powstaje przejściowy Rząd po wyborach narodowych. 7)- Wybory z 30 stycznia 2005 i narodziny pierwszych zalążków demokracji.

Partie polityczne w Iraku

Narodziny nowej rzeczywistości politycznej w Iraku pozwoliły partiom na powrót na iracką scenę polityczną i przejście z podziemi do jawnej działalności. Powstały też dziesiątki nowych partii, co jest prawidłowym zjawiskiem. Taki klimat bowiem odzwierciedla zakres swobody i wolności, której pragnął naród iracki. Ponadto krystalizacja dużych nurtów politycznych poprzez zawieranie koalicji przynosi realne korzyści dla procesu demokratycznego w Iraku.

Podstawowe informacje dotyczące wyborów przeprowadzonych 30 stycznia 2005r.

• Liczba ludności Iraku wynosi około 27 milionów
• 14,2 mln Irakijczyków ma prawo do głosowania
• 223 partie i ugrupowania polityczne uczestniczą w wyborach
• 35 koalicji politycznych uczestniczyło w wyborach
• 275 mandatów w zgromadzeniu narodowym
• 51 mandatów do Samorządów Komunalnych w Bagdadzie i 111 mandatów do Samorządów Komunalnych w Kurdystanie
• 5578 ośrodków wyborczych na całym terytorium IRAKU to 5578
• 75 środków wyborczych za granicami Iraku w 14 krajach świata: tj. Austria, Kanada, Dania, Francja, Niemcy, Iran, Jordania, Holandia, Szwecja, Syria, Turcja, państwo Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Wielka Brytania, USA.
• 1 milion 250 tysięcy osób ma prawo do głosowania spośród 2 350 370 osób zgodnie z szacunków Międzynarodowej Organizacji Migracyjnej.
• 18 województw w Iraku, liczba uprawnionych do głosowania w Stolicy jest 3,7 mln osób.
• 17 systemów wziętych pod uwagę przez Komisje ograniczająca wybory związanych z przebiegiem procesu wyborczego od początku do liczenia głosów do ogłoszenia ostatecznych wyników. Wybory, które odbyły się 30 stycznia stanowią podstawowy czynnik inspirujący naród iracki do budowy nowego Państwa, bowiem najczęstsze obowiązki wybranego zgromadzenia narodowego to: Opracowanie stałej konstytucji dla Iraku, która następnie powinna być poddana pod referendum ogólnonarodowe.

Założenia Narodowego Rządu wyłonionego z wyborów. Rząd jako jedyny będzie decydował o pozostaniu Sił Koalicyjnych i będzie domagać się wycofania wojsk. Przyszłość Iraku będzie decydował wybrany suwerenny Rząd. Ponadto Zgromadzenie narodowe zajmować się będzie problemem federacji i osiągnięcia jego stałego rozwiązania

Charakterystyka przyszłego demokratycznego Państwa.

Mimo napotykanych problemów obecna sytuacja może stanowić punkt wyjścia do założenia irackiego państwa demokratycznego, cywilizowanego i nowoczesnego. Istnieją ważne czynniki wspierające tą kwestię:

• Wola Narodu Irackiego i jego siły narodowe
• Decyzje ONZ wspierające tę kwestię.
• Wsparcie ze strony wielkich sił międzynarodowych: Ameryki, Wielkiej Brytanii, Rosji i Europy.
• Wsparcie ze strony większości Krajów Świata dla tego kierunku.
• Gotowość międzynarodowych instytucji finansowych do wspierania Iraku.
• Powodzenie wyborów parlamentarnych przeprowadzonych w Iraku 30 stycznia 2005r. pomimo zamachów terrorystycznych, które zmierzały do uniemożliwienia Irakijczykom pójścia do urn wyborczych, liczba obywateli uczestniczących w tych wyborach przekroczyła 5 mln osób.

Cechy demokratycznego państwa

Podstawowe obowiązki narodu irackiego wybranego Zgromadzenia Narodowego to budowa podstawowych filarów dla ustroju demokratycznego Iraku, ustroju opartego na równości, wolności i poszanowaniu Praw Człowieka. Jednocześnie musi posiadać stałą Konstytucję stanowiącą zasadnicze podstawy dla wszystkich wartości demokratycznych i społecznych, na których opiera się powstający Rząd jako Urząd Wykonawczy, a także podstawy dla Urzędów prawa i ustawodawstwa t j. Państwo prawa.

Państwo prawa

Struktura prawnicza każdego społeczeństwa wyłania się z wartości społecznej utwierdzającej respektowanie praw ze strony obywateli i organizacji społecznych. W związku z tym budowa Państwa wymaga:

• respektowanie woli jednostki.
• respektowanie doktryny ustroju obywatelskiego.
• respektowanie systemu prawnego.

Osiągnięcie wspomnianych elementów wymaga budowy nowoczesnego ustroju prawnego, który bierze pod uwagę osobistą wolność obywatela, a jednocześnie nie ogranicza tej wolności respektując społeczeństwo i instytucje społeczne oraz powszechny ustrój społeczeństwa i systemu prawnego.

Dzieje się tak ponieważ nowoczesne Państwo przestało być państwem własności dyktatora i despoty. Jest państwem całego Narodu, które można osiągnąć poprzez zawarcie społecznej umowy pomiędzy wszystkimi obywatelami, w której rządzący zrezygnują z części swych wolności i swobody na rzecz całego społeczeństwa inaczej mówiąc Moja wolność zatrzyma się na granicy wolności innych obywateli.

Państwo konstytucyjne

Naród Iracki reprezentowany przez wybrane zgromadzenie narodowe aspiruje do przygotowania Stałej Konstytucji dla Kraju. Konstytucja nowoczesna wyzwoli Irak z despotyzmu i zacofania, dzięki czemu Irakijczycy będą żyli w państwie nowoczesnym i rozwiniętym, uznającym zasady sprawiedliwości społecznej.

Filozofia społeczna, na której opierać się będzie świecka Konstytucja, oddziela religie od Państwa, ale szanuje i respektuje wszystkie religie i wolność religijną. Konstytucja ma dla federalnego Iraku gwarantować prawa wszystkich narodowości i mniejszości etnicznych oraz gwarantować sprawiedliwość społeczną w zjednoczonym kraju.

Konstytucja, która umiejscowi Irak na drodze wolnej gospodarki opartej na obywatelskiej inicjatywie i prawa rynku i wyzwoli Irak z totalitarnego ustroju Państwa pod względem gospodarczym, politycznym i społecznym.

Doktryna, która zawierać będzie przyszłą „Konstytucję” można stworzyć krótko i następująco:

• Podkreślenie demokratycznego rządu ustrój republikański, federalny, pluralistyczny, zjednoczony.
• Idea rozdziału trzech władz – prawodawstwa, sądownictwa i wykonawstwa.
• Podkreślenie idei Rządu prawa, a rządu. jednostek, a także aby prawo panowało nad wszystkimi obywatelami.
• Idea równości.
• Podkreślenie idei wolnej gospodarki.
• Negowanie wszelkiej dyskryminacji między obywatelami – czy to dotyczy religii, koloru skóry, pochodzenia etnicznego, czy tez płci.
• Respektowanie praw człowieka zgodnie ze Światowa Deklaracją Praw Człowieka i innymi porozumieniami międzynarodowych.
• Respektowanie podstawowych swobód i wolności w tym wolności słowa, założenie partii politycznych, wolność prasy i religii itd.
• Gwarantowanie wszystkim obywatelom praw społecznych.
• Prawa wolności kobiet: konieczności uczestnictwa ich w życiu politycznym i społecznym. Obecne doświadczenie Iraku jest najlepszym przykładem na to. 33 proc członków parlamentu to kobiety. To doświadczenie należy rozwijać na wszystkich szczeblach.

Jednym z podstawowych zadań wybranego irackiego zgromadzenia narodowego jest gwarantowanie stabilizacji państwa pod względem społecznym politycznym i gospodarczym. Wymaga to opracowania i uchwalenia stałej konstytucji, która powinna być akceptowana przez cały naród z całą jego strukturą – narodowościową, religijną ideologiczną, poprzez powszechny referendum.

Wyższość konstytucji

Gwarantowanie Stabilizacji życia społecznego wymaga istnienia stałej konstytucji cechującej się wyższością nad wszystkimi ustawami.

Naczelny Trybunał Konstytucyjny

Naczelny Trybunał Konstytucyjny jest podstawową gwarancją powstania ustawodawczego systemu państwa demokratycznego. Do jego kompetencji należy ustalanie zgodności ustaw, przepisów prawnych z konstytucja..

Pytanie, które jest wciąż aktualne to – czego pragnie naród iracki? Naszym zdaniem iracki naród pragnie osiągnąć bezpieczeństwo wewnętrznego i zewnętrznego, pełnej suwerenności i niepodległości politycznej i gospodarczej, osiągnąć jedność narodową i sprawiedliwość społeczną, pragnie ustroju demokratycznego i federalnego w zjednoczonym Iraku, który respektuje prawo wszystkich obywateli i gwarantuje wolność i swobodę wszystkim bez żadnej dyskryminacji odnoszącej się do pochodzenia etnicznego, ideologii, kolor skóry czy płeć.

W związku z tym obecny etap jest etapem zawierania nowego aktu porozumienia w Iraku. Wymaga to porozumienia wszystkich grup społecznych odnośnie podstawowych doktryn i spraw związanych z budową nowego Iraku. Jesteśmy przekonani, iż Irak i naród iracki, który żył tysiące lat w zgodzie i harmonii jest zdolny do budowy nowego partnerstwa, nowego Iraku. Iraku wolności, demokracji, tolerancja, równości, bez dyskryminacji. Dziś kiedy życie polityczne w naszym kraju przechodzi przez etap pełen napięcia, podziałów i destabilizacji i konfliktów ideologicznych i politycznych, naszym obowiązkiem jest podkreślenie priorytetów narodowych, demokratycznych, ponownego spojrzenia na pewne kwestie, które w pewnym stopniu stałe się nie jasne z powodu warunków które nastąpiły po okupacji Iraku. Należałoby również ponownie sformułować niektóre porozumienia, zgodnie z wymogami trudnych warunków jakie mają miejsce obecnie w naszym kraju.

Na czele tych porozumień jest projekt demokratyzacji społeczeństwa, ugruntowanie niepodległości kraju i jego suwerenności. Priorytetem powinno być dbanie o potrzeby społeczeństwa, pragnienie wszystkich sił społecznych do przemian demokratycznych zapewniających wolności i dobrobyt wszystkim obywatelom. Wymaga to jednak ugruntowania niezbędnych powiązań i uwarunkowań logicznych i historycznych między patriotyzmem z demokracją, przy czym rezygnacja z jednej oznacza rezygnację z drugiej, ponieważ która czerpie wszystkie swoje elementy (komponenty) z narodu, który z kolei jest źródłem wszystkie władzy, jest de facto treścią państwa patriotycznego. Stosunek patriotyzmu do demokracji jest dobitnie dialektyczny.

Miesiące, które nastąpiły po odejściu dyktatury do lamusa historii, a które cechowały się aktywnością kulturalną i polityczną pokazały, iż przemiany demokratyczne stanowią wewnętrzną potrzebę narodową tak konieczną, że nie można w żadnym wypadku je przełożyć na jutro. Przemiany te nie podlegają również żadnym procesom częściowych kosmetycznych przekształceń w tym czy innym sektorze czy zakresie . istotą tej aktywności kulturalnej i politycznej jest krystalizacja idei projektu narodowo-demokratycznego na podstawie , którego ustalone zostały współczynniki między wszystkimi siłami politycznymi pragnące przemian społecznych, tak , aby ich jawna i rzetelna walka polityczna dla osiągnięcia swych celów i interesów stanowić powinna wykorzystanie najlepsze profity tego projektu. W tym zakresie organizacje społeczeństwa obywatelskiego może odegrać odpowiednią rolę w walce o pełną suwerenność, niepodległość i demokrację. Jesteśmy przekonani, iż iraccy demokraci nie uczynią z tej pożytecznej walki pola konfliktów i nie oszczędna wysiłków lecz toczyć będą żmudną walkę na tym polu również i będą na czele walczących za Irak demokratyczny, federalny, wolny i niepodległy.