Władysław Broniewski "Ballady i romanse"

Władysław Broniewski w wierszu „Ballady i romanse” podjął się trudnego zadania a mianowicie ukazania problemu holokaustu poprzez balladę będącą gatunkiem wywodzącym się z okresu romantyzmu. Wykreował nowy jej wizerunek, w którym udowodnił ze może stac się ona obrazem cierpienia istot, które umierają niezawinioną śmiercią. W utworze przedstawił obraz zgładzonego miasteczka żydowskiego na tle, którego rozegrały się losy życia dziewczynki o imieniu Ryfka. Autor na przykładzie jej postaci chce ukazać całe zło, jakie zostało wyrządzone Żydom.

Władysław Broniewski w wierszu „Ballady i romanse” podjął się trudnego zadania a mianowicie ukazania problemu holokaustu poprzez balladę będącą gatunkiem wywodzącym się z okresu romantyzmu. Wykreował nowy jej wizerunek, w którym udowodnił ze może stac się ona obrazem cierpienia istot, które umierają niezawinioną śmiercią. W utworze przedstawił obraz zgładzonego miasteczka żydowskiego na tle, którego rozegrały się losy życia dziewczynki o imieniu Ryfka. Autor na przykładzie jej postaci chce ukazać całe zło, jakie zostało wyrządzone Żydom. Podmiot liryczny opisuje losy Żydówki, która staje się ofiarą nienawiści. Zostaje ona pozbawiona rodziców i nie bardzo wie, co się wokół niej dzieje, popada w obłęd, gdyż wydarzenia, które miały miejsce trwale odbiły się w jej psychice. W ten sposób autor kreuje postać, która staje się symbolem tragedii narodu Żydowskiego. Podmiot ukazuje również bezduszność ludzi, którzy nie zdają sobie sprawy z powagi sytuacji, w jakiej znalazła się Ryfka. Widząc nagą rudą dziewczynkę dają jej jedzenie, a nic nie robią, gdy zostaje skazana na śmierć. W tak decydującym momencie życia dziewczynki ukazuje się ich bezduszność i brak zainteresowania sprawą jej życia. Kolejną postacią jest Jezus, który również staje się ofiarą niezawinionej śmierci. SS-mani, którzy prowadzą obie postacie na śmierć ukazują swoim postępowaniem straszliwe okrucieństwo. Są porównani do osób, które wydały Jezusa na śmierć. Podmiot ukazuje ich, jako całkowicie obojętnych, nie zdających sobie sprawy, jak potworne wyrządzają zło. W wierszu został zastosowany paralelizm losów Jezusa i Ryfki. Dziewczynka zostaje wyniesiona na równi z Chrystusem, dlatego staje się symbolem cierpienia całego narodu. Oboje giną śmiercią, choć tak naprawdę nie popełnili żadnego karygodnego czynu, który mógłby stać się jej przyczyną. Wiersz ma na celu ukazanie istoty holokaustu, a dokładniej, że człowiek jest skazany na śmierć tylko ze względu na swoje pochodzenie, którym jest przynależność do narodu żydowskiego. To, że urodzili się Żydami sprawia ze zostaje wydany na nich wyrok, który nie podlega dyskusji.