Stepy Akermańskie- dowodzą poetyckiego kunsztu Mickiewicza. Ogrom stepu podkreśla przez nazwanie go /oceanem/ , a bujność roślin , to /powódź kwiatów/. W dwóch ostatnich zwrotkach dzieli się swoimi uczuciami—nazywa się WIECZNYM PIELGRZYMEM , który ma świadomość ,że nigdy nie wróci do ojczyzny. Wyrazem tęsknoty jest złudzenie/lecących żurawi/.Jednak poeta szybko wraca do rzeczywistości , dlatego mówi: jedźmy nikt nie woła. Poeta jest zauroczony wielkością i bogactwem krymskiej przyrody w obliczu , której czyny człowieka wydają się małe a przede wszystkim szybko przemijające