Dziesiąty luty, piątek, dzień dość mroźny z dużą dawką słońca. Właśnie tego dnia nasza klasa IIId wraz z kl. IIIc wyruszyła na wycieczkę, zorganizowaną przez panie nauczycielki od języka Polskiego. Temat przewodni brzmiał ,,drogą bohaterów Kamieni na Szaniec". Właśnie skończyliśmy omawiać lekturę i by poznać bliżej historię, postanowiliśmy zwiedzić miejsca ówczesnych wydarzeń. Miejsce zbiórki, szkoła z tond właśnie około godziny 8:30 wyruszyliśmy by poznać szlak wydarzeń słynnych bohaterów. Po półgodzinnej jeździe dotarliśmy do miejsca gdzie toczyła się próba odbicia Rudego tzw. słynna akcja pod Arsenałem. Potem przenieśliśmy się do Muzeum Więzienia Pawiak, jest to nieistniejące już więzienie śledcze, które nabrało szczególnego znaczenia w czasie II wojny światowej. W Pawiaku umieszczano osoby zatrzymane w łapankach, członków ruchu oporu i więźniów politycznych. Położone w ścisłym centrum miasta więzienie było świadkiem masowych zbrodni, które wstrząsnęły okupowaną Warszawą. Muzeum zachowało dużo eksponatów z tego okresu. Niektóre były wykonywane przez więźniów jak np. szachy wykonane z kawałków chleba. Odsłuchaliśmy również, czytanie listów sporządzonych przez aresztantów zaadresowanych do ich rodzin. Kolejnym etapem było odwiedzenie grobów Alka, Rudego i Zośki pochowanych na cmentarzu powązkowskim. Stojąc nad ich mogiłami uczciliśmy ich pamięć chwilą ciszy. Po czym udaliśmy się pod pomnik Kopernika. To właśnie tam Alek postanowił sam usunąć niemiecką tablicę zakrywającą polski napis. Przez cały czas zwiedzania towarzyszył nam przewodnik który bardzo ciekawie opowiadał. Gdy emocje opadły, poczuliśmy się troszkę zmęczeni i głodni. Udaliśmy się więc do restauracji KFC, by nabrać siłę do dalszej wyprawy. Kolejnym miejscem do którego przybyliśmy to siedziba hitlerowskiej policji bezpieczeństwa i służby bezpieczeństwa która mieściła się przy al. Szucha 25. W jego podziemiach znajdowało się ciężkie więzienie śledcze Gestapo. Przywożono tam więźniów z Pawiaka, lub dopiero co aresztowanych. Osadzonych poddawano następnie przesłuchiwaniom, z zastosowaniem wymyślnych tortur. Było to ostatnie miejsce naszego zwiedzania, udaliśmy się więc do autokaru, którym bezpiecznie dotarliśmy pod szkołę. Mimo chłodu jaki nam towarzyszył wróciliśmy bardzo zadowoleni a na pewno bogatsi o wiedzę historyczną. Taka wyprawa, myślę zbliżyła nas do bohaterów. I choć każdy z nas na pewno ma różne przemyślenia ja mogę powiedzieć, że jestem pełna podziwu dla ich odwagi w obliczu niebezpieczeństwa gdy stawiali czoło wrogom ojczyzny. To dzięki takich ludziom uczymy się czym jest honor, nadzieja i miłość do własnego kraju.