„Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego to powieść, która opowiada, jaka miała wyglądać Polska lat dwudziestych. Powstała z obawy, że naród wybierze drogę rewolucji, niekorzystną według Żeromskiego. Bał on się o ojczyznę, chciał, by stała się silnym, niepodległym i przede wszystkim wolnym państwem. Przedstawia czytelnikowi różne koncepcje odbudowy kraju, ale nie określa, która jest najlepsza. Drugą powieścią, która dotyczy tematu pracy jest „Potop” Henryka Sienkiewicza, czyli powieść historyczna napisana „ku pokrzepieniu serc” Polaków, którzy pomimo tego, że w tamtych czasach państwo polskie nie istniało, nie stracili swojej tożsamości narodowej, poczucia przynależności do narodu. Tekst jest połączeniem historii, oraz fabuły stworzonej przez autora. Występują prawdziwe miejsca i wydarzenia historyczne ale niektóre fakty są dodawane lub odejmowane. Głównym bohaterem „Potopu” jest Andrzej Kmicic , postać dynamiczna. Na początku był awanturnikiem, niepozbawionym jednak pozytywnych cech charakteru. Na jego nieszczęście, otaczał się niewłaściwym towarzystwem. Kmicic jest patriotą, lecz za sprawą swojej niedojrzałości oraz naiwności, popełnia błąd, czyli przysięga księciu Radziwiłłowi, zdrajcy narodu, że będzie mu służył. Dla księcia nie był ważny los Polski, zależało mu jedynie na własnych korzyściach. Andrzej nie rozumie tego, że wszyscy się od niego odwrócili z powodu spoufalenia się z Radziwiłłem. Dopiero rozmowa z Bogusławem uświadamia mu błąd jaki popełnił i zmienia swoją dotychczasową postawę. W walce o ojczyznę i zemście za jej zdradę, porywa księcia Bogusława, ale temu udaje się uciec. Przyjmuje nazwisko „Babinicz”. Postrzelony przez porwanego księcia, udaje się do klasztoru w Częstochowie, aby narażając swoje życie i zdrowie, bronić Jasną Górę przed atakiem Szwedów. Dokonuje bohaterskiego czynu, wysadzając armatę atakujących, jednocześnie uniemożliwiając im zdobycie Jasnej Góry. Niestety zostaje złapany i skazany na śmierć, ale przyjaciele pomagają mu wydostać się z niewoli. Babinicz udaje się na spotkanie z królem Janem Kazimierzem. Wracając z nim do kraju, broni go przed zasadzką Szwedów, sam zostając ciężko rannym. Po długiej rekonwalescencji, dalej służy ojczyźnie, w kolejnych bitwach. Przechodzi poważną przemianę, z niedojrzałego młodzieńca staje się dorosłym, poważnym patriotą oddanym ojczyźnie, która jest dla niego ważniejsza niż nawet miłość do kobiety. Odkupuje on swoje wcześniejsze winy, walcząc dla dobra kraju, w czym pomaga mu wiara w Boga oraz bardzo silna wola. Zupełnie inną miłość do ojczyzny pokazuje inżynier z opowieści Seweryna Baryki, którą przedstawił swojemu synowi Cezaremu, podczas podróży do Polski. Inżynier zajmuje się budową szklanych domów, czyli chat zbudowanych w całości i od podstaw ze szkła. Ich budowa miała zajmować niecałą godzinę. Były świetnie zaprojektowane pod kątem wygody użytkowania. Ogrzewanie zimą oraz chłodzenie w lecie miała zapewniać woda płynąca dookoła ścian wraz z wentylatorami doprowadzającymi świeże powietrze do środka. Miała ona również za zadanie czyścić sufity, ściany oraz podłogi, nie wymagając pracy mieszkańców. Ogromną zaletą domów inżyniera Baryki była ich czystość, która zmniejszyłaby ilość chorób. Domy te miały być dostępne dla każdego, za sprawą bardzo niskich kosztów budowy, niższych niż w przypadku domów konwencjonalnych. Fabryka produkująca materiały potrzebne do budowy, miała być własnością ludzi w niej pracujących, dzięki czemu nie miałyby miejsca strajki, a pracownikom zależałoby na jakości wykonywanej pracy, ponieważ od tego zależałyby ich zarobki. Na Wiśle miały powstawać następne turbiny, które wykorzystywałyby energię wody, która i tak się marnuje, a może wytworzyć energię elektryczną. Dzięki tym działaniom, inżynier Baryka chciał doprowadzić do elektryfikacji kraju, zastąpić „siłę koni i bawołów” energią z turbin wodnych, oraz zadbać o naturę, spowolnić niepotrzebne wycinanie lasów. Seweryn Baryka zaprezentował wizję kraju silnego i przede wszystkim nowoczesnego. Dzięki coraz to nowszym wynalazkom, Polacy mieli żyć w dużo lepszych warunkach niż dotychczas. Podsumowując, miłość do ojczyzny inżyniera Baryki oraz Andrzeja Kmicica znacząco się różniła. Inżynier wspomaga ojczyznę poprzez pomoc ludziom, szklane domy miały zmniejszyć ilość chorób, fabryki dawałyby zatrudnienie i płacę umożliwiającą godne życie każdej rodziny . Polska stałaby się krajem nowoczesnym, podobnie jak te w zachodniej części Europy.
Walka o ojczyznę Kmicica polega na całkowitym oddaniu się jej, udziale w bitwach ze Szwedami, kosztem własnego zdrowia. Jest bohaterem dynamicznym, początkowo zdradza ojczyznę, ale później nawraca się i udowadnia to, że jest prawdziwym patriotą, który dla swojego kraju jest w stanie zrobić wszystko.