Krótka interpretacja obrazu pt. "Kobiety zbierające kłosy"

Jednym ze znanych obrazów realistycznych jest dzieło Jeana Francoisa Milleta pt. „”Kobiety zbierające kłosy” które zostało namalowane w roku 1857, techniką: farby olejne na płótnie. Obraz ten można obejrzeć w Paryżu w Muzeum d’Orsay. Na obrazach w realizmie najczęściej ukazywano sceny z życia codziennego prostych ludzi, przy ich typowych pracach, na tle natury. Sam Millet pochodził ze wsi i bardzo dobrze znał życie wieśniaków i ich codzienny żywot. Spoglądając na dzieło, na Pierwszy rzut oka, widzimy zwykle prace w polu.

Jednym ze znanych obrazów realistycznych jest dzieło Jeana Francoisa Milleta pt. „”Kobiety zbierające kłosy” które zostało namalowane w roku 1857, techniką: farby olejne na płótnie. Obraz ten można obejrzeć w Paryżu w Muzeum d’Orsay. Na obrazach w realizmie najczęściej ukazywano sceny z życia codziennego prostych ludzi, przy ich typowych pracach, na tle natury. Sam Millet pochodził ze wsi i bardzo dobrze znał życie wieśniaków i ich codzienny żywot. Spoglądając na dzieło, na Pierwszy rzut oka, widzimy zwykle prace w polu. Lecz po głębszym wpatrzeniu się w obraz zauważamy ze to nie jest sielankowe przedstawienie zwykłych prac. Tak na prawdę Millet przedstawia okrutna codzienna rzeczywistość, ciężko pracujących kobiet, które robią wszystko by zapewnić przetrwanie swoim rodzinom. Na pierwszym planie obrazu ukazane są trzy, ciężko pracujące w polu kobiety. Są to tytułowe postaci, najbiedniejsze wieśniaczki. Kobiety są pochylone, przygarbione i wpatrują się w ziemie w skupieniu, zbierając pokaleczonymi dłońmi, resztki ziarna i kłosów pozostałych na polu po żniwach, które następnie chowają w swoich chustach. Twarz kobiet są zmęczone i pociemniałe a ich ubrania brudne i zniszczone, co świadczy o niskim statusie społecznym kobiet. Na drugim zaś palnie, oddali ukazane są ogromne kopy słomy, symbolizujące bogactwo i dostatek o którym kobiety mogą tylko pomarzyć. Zbierane przez nie resztki kłosów to symbol niedostatku i biedy która je otacza. W oddali jest także widoczna praca innych ludzi. Jest ich całkiem sporo. Część ludzi tworzy kopy a inni zaś ładują słomę na wóz z zaprzęgniętym koniem. W prawym górnym rogu obrazu, widoczna jest osoba siedząca na koniu. Jest ona osamotniona, prawdopodobnie nadzoruje prace reszty osób. Linia Horyzont obrazu, jest zarysowana przez zieleń lasów i zabudowania, niebo zaś jest spokojne i gdzie niegdzie widoczny jest prześwit błękitu. Oświetlenie obrazu nie jest równomierne. Drugi plan jest znacznie jaśniejszy od pierwszego, który przedstawia prawdziwą sytuacje wieśniaków. Kolorystyka utrzymana w odcieniach brudnej żółci.